Gra Star Wars Dark Forces | PC

jak na swoje lata wygląda przyzwoicie

Gra wspaniała, szkoda że tak mało komentarzy. Dziś klasyka, początek wspaniałej serii.

Jakby można było jeszcze ją kupićto na 100% bym to zrobił...

Ta piraty pewnie ;p

Ta gra to dla mnie absolutny klasyk. Zagrywało się kiedyś w to ostro...

Grałem niedawno na PS3 w tą grę i moim zdaniem jest bardzo fajna. Grafika mi w ogóle nie przeszkadzała. Ta gra to bardzo atrakcyjna staruszka:P którą można jeszcze schrupać...:)

Właśnie nabyłem za 1$ w HB.

Klasyka sama w sobie jak na tamte czasy wciagalo dla tych co nie wiedza byla wersja na konsole psx i byla udana bardziej niz na pc ale i tak super.

Gra, która ma tę zaletę w stosunku do Dooma, że po pierwsze jest technicznie bardziej zaawansowana a po drugie ma ciekawą historię, która szczególnie istotna jest dla fana gwiezdnych wojen. Szczególnie przez postać Kyle'a. Co ważne jest modowalna co daje możliwość gry we współczesnych rozdzielczościach mowa tu oczywiście o modzie DarkXL, który gorąco polecam. Ocena: 9.0.

Grało sie dobrze, jeśli nie przeszkadza Ci grafika i mimo archaizmów potrafisz sie wczuć w postać i świat gry to polecam z całego serca.

Dawno, dawno temu, w odległej galaktyce… Wolfenstein 3D wyznaczył kurs dla FPS-ów, Doom przetarł wskazany przez poprzednika szlak, a za Doom’em podążyło wielu. Niektórzy stali się nieudanymi kopiami, zatracając się w zapomnieniu. Lecz kilku stanęło na wysokości zadania stając się groźnymi rywalami, a także pokazując kilka nowych sztuczek. Jednym z nich był Kyle Katarn – były oficer imperium, który postanowił zostać blasterem do wynajęcia…

SW: Dark Forces była pierwszą strzelaniną osadzoną w uniwersum Gwiezdnych Wojen. Produkcją zajęło się LucasArts i podobno nawet sam George Lucas, od czasu do czasu zaglądał do studia, aby sprawdzić jak idą prace nad tym dziełem i czy wszystko jest, aby na pewno gwiezdno wojenne. Gra swoją premierę na komputery miała 15 lutego 1995 roku, a około 1,5 roku później przekonwertowano ją na konsolę Sony PS1. Nie wiem czym było to spowodowane, ale oceny gry na PS1 bywały nawet dwukrotnie niższe od wersji na komputery. Gra otoczyła się nie małym kultem i tak po około 29 latach, premierę miała odnowiona wersja tej gry: Star Wars: Dark Forces Remaster.

Choć graficznie SW: Dark Forces bardzo przypomina Doom’a, to został zrobiony na zupełnie innym silniku, nazwanym Jedi. I choć teraz nie wygląda za dobrze, to w 1995 roku wyglądał oszałamiająco.

Sporo różnic było za to w mechanice gry. W odróżnieniu od Doom Guy’a, Kyle Katarn może się nie tylko rozglądać na boki, ale również w pionie (do góry i na dół), skakać, a nawet czołgać się. Niestety skok działa dziwnie, jakby z opóźnieniem, co utrudniało dostawanie się na niektóre (dalsze) platformy. Gra nie przewidziała również zapisu gry. Nie ma ani szybkich zapisów, ani automatycznych. Gra zapisuje się tylko pomiędzy misjami. Niby misje nie są nie wiadomo jak długie, a granie na poziomie łatwym nie jest wyzwaniem, może zdarzyć się, że stracimy trochę zdrówka lub nawet życie przez pomyłkę – a to zapomnimy o pułapce, a to wpadniemy w przepaść… no, trzeba uważać. Gra posiada również system żyć, niczym z gier platformowych. Zgodnie z modą lat 90 gra posiada również masę sekretów.
Podobnie jak w Doom’ie ścieżka dźwiękowa jest w systemie midi, ale nie przeszkadza to jakoś specjalnie. Sama muzyka nadaje wspaniałego klimatu Gwiezdnych Wojen, tak samo jak pozostałe dźwięki: wystrzały z blasterów i odzywki przeciwników. Mało tego, muzyka jest interaktywna i zmienia się w zależności, czy eksplorujemy mapę, czy walczymy.
Muzyka, fabuła, zachowanie przeciwników… klimat starej trylogii wylewa się z ekranu monitora.

Nie tylko klimatem gra mocno trzyma się oryginalnych Gwiezdnych Wojen. Dark Forces, zanim Disney przejął franczyzę SW, należało do kanonu. Pierwszą misją było zdobycie planów Gwiazdy Śmierci, które później przekazane są księżniczce Leii. Od czasu do czasu przewijają się również inne znane postaci z uniwersum: senator Mon Mothma, Jabba Hutt, Boba Fett i oczywiście the best father in the world, Darth Vader. To również spora różnica między SW: Dark Forces, a Doom’em. Gra ze stajni LucasArts posiada fabułę i jest ona nawet nie najgorsza. W skrócie: idziemy po sznurku do kłębka rozwiązując sprawę kolejnej wunderwaffe imperium. Sam Kyle Katarn (awatar gracza) jest byłym żołnierzem imperium, który postanawia odejść od swojego pracodawcy i pójść na własny garnuszek, pozostając najemnikiem.

Mapy są dość zróżnicowane, mniej lub bardziej skomplikowane. Czasem jest zastosowany backtracking, na szczęście mapy nie są nie wiadomo jak ogromne i powrót zajmie nam dosłownie chwilę. Kilka razy zdarzyło mi się zgubić na mapie nie zauważając drzwi lub przycisku, gdyż te nie były trójwymiarowymi obiektami lecz teksturami – później łatwiej zwraca się na to uwagę.

Grę można dostać za około 30 złotych w wersji klasycznej i około 130 złotych za wersję zremasterowaną.

Podsumowując:

Star Wars: Dark Forces jest bardzo dobrą strzelaniną osadzoną w uniwersum Gwiezdnych Wojen z fantastycznym klimatem oryginalnej filmowej trylogii. Dla fanów FPS-ów i Gwiezdnych Wojen jest pozycją obowiązkową. Niestety strona audiowizualna bardzo się zestarzała, ale dzięki zastosowaniu odpowiednich modów (lub zakupieniu wersji remaster) można znacząco poprawić jakość grafiki. Ciężko ocenić sztuczną inteligencję – patrząc na obecne czasy jest… kiepska, ale w 1995 robiła wrażenie (podobało mi się jak zachowywali się grenadierzy – z daleka rzucali termodetonatorami, a z bliska walczyli wręcz). No i nie ma w grze Mocy i mieczy świetlnych, z czym głównie kojarzą się Gwiezdne Wojny, co biorę na plus.

+ Klimat Gwiezdnych Wojen.
+ Fabuła, zróżnicowane mapy.
+ Coś innego (nie ma Mocy i mieczy świetlnych).
+ Muzyka.

- Strona audiowizualna może w obecnych czasach odrzucić niektórych graczy (pikseloza i midy).