Gra Dark Souls Remastered | PC

Wielu ludzi myli remastery z remakami.
Remaster odświeżenie graficzne tej samej gry.
Powstaje bardzo dużo remasterów oficjalnych lub nieoficjalnych tworzone przez fanów - mody graficzne, tekstury.

Remake gra tworzona od podstaw.
Remaków powstaje bardzo mało np:
Resident evil remake 2002 (remaster HD 2015),
Tomb Raider Anniversary 2007
Powstają obecnie jeszcze dwa inne
Resident evil 2 remake 2019 i System shock remake 2020.
Z nieoficjalnych Tomb Raider 2 remake demo 2017.

Akurat ci twórcy to są pazerni na kasę , to samo było przy dark souls II , co z tego że kupiłeś season pasa i samą podstawkę, nie dostaniesz nowego dodatku jakim jest scholar of the first sin musisz za to zapłacić jak za pełną grę. żenada , gry robią fajne ale na kase łase strasznie. Jak robili remaster bioshocka to do dwójki dostałem za friko zremasterowaną wersję

a kogo to obchodzi?

Co racja to racja.
W pewne gry obowiązkowo powinno grać się klawiatura+mysz, a w inne na padzie.

Klawiatura+mysz - strategie, cRpg, action rpg, przygodówki, Fps

Pad - zręcznościowe, platformowe, bijatyki, sportowe

Nie dziwne, że wszystkie najważniejsze gry strategiczne, cRpg, action rpg, przygodówki wyszły tylko na Pc, a nigdy na konsoli nie pojawiły się oraz kiedyś Fps były tylko pod Pc.
Znów ostatnio exy pod konsole to głównie gry typowo zręcznościowe, a kiedyś sporo exów to były bijatyki 3d.
W ostatnie odsłony NBA2K też właściwie na klawiaturze nie dałoby się grać, bo nawet z tego co wiem nie idzie już od kilku części skonfigurować klawiszy więc przymuszają ludzi do grania na padzie, gdzie gra się znacznie łatwiej w tą serię.
Dark Soulsy to zdecydowanie bardziej gry zręcznościowe niż rpg więc wyraźnie łatwiej je przejść na padzie. Przynajmniej dla mnie tak było.

Dzięki za info, bo sam czekałem na jakieś wiadomości ze sfery poruszania, która była dla mnie katorgą w "pierwszej" jedynce

Typowo Januszowaty komentarz. "DEJ! Mnie się należy!"

xDDDDDDDDDDDD. to jest pierwsza część tylko zmienione niektóre efekty.

Bo ty nie umiesz grać.
Ja włączyłem Sekiro z tym i skończyłem szybciutko.
Osobiście gram i pracuje, nie mam czasu na górnolotne machanie i techniki.
Nie siedze w piwnicy xD

Lordranowych dzienników ciąg dalszy.

Głębiny, których kiedyś się bałem i wydawały mi się wręcz nieskończonym ciągiem obskurnych, usianych pułapkami korytarzy, teraz przebiegłem prawie od ręki by zmierzyć się z ichnim bossem. Oczywiście poległem, ale za to zeksplorowałem je całe, przy okazji łapiąc klątwę od bazyliszków. Wróciłem uleczony i znów stanąłem do walki. Za około siódmym razem Ziewak padł, ale chyba gorsza była dość długa droga do niego, niż on sam. Teraz już grzeje nieumarłe kości przy pierwszym ognisku w Blightown i czuję, że będzie ciekawie.

Melduję się i raportuję, że Blighttown za mną. Siedząc tam przy pierwszym ognisku i patrząc na gąszcz tych kładek byłem pewien, że będzie to dość mocne przeżycie, ale zginąłem dwa razy tylko "za winklem", gdzie wyskakują te szczuropsy ziejące ogniem, a potem za jednym razem, bez skuchy, dotarłem do mrowiska Queelag. A sorry, zginąłem jeszcze gdzieś na bagnie eksplorując je, ale była to śmierć kontrolowana, bo byłem już przy ognisku na dole w kanale. Co ciekawe, Blighttown znów zwalniało zauważalnie, ale to raczej wina mojego sprzętu.

Queelag za pierwszym razem mnie zmiotła i myślałem, że będzie ciężko. Za drugim prawie ją miałem, ale dopadłem za trzecim. Po szybszych soulsach szczególnie trzecich i hiperaktywnym Sekiro, uciekanie spod jej miecza to był banał. Azymut na teraz - Forteca Sena, nie inaczej, ale może zabawię trochę w odmętach Darkroot, bo za dusze pajęczycy kupię herb od kowala.

Mały, kolejny zachwyt nad leveldesignem - Blighttown wydawać by się mogło jakimś bagnem gdzieś zupełnie nigdzie, i tak byłoby pewnie w większości gier. Tu jednak jest inaczej - zawsze podobało mi się, że to toksyczne środowisko powstało gdzieś u fundamentów tych gargantuicznych murów, które oglądamy w Firelink. Dosłownie biegamy wokół ich filarów i jest to logiczne, że takie właśnie bagno powstało na samym dole, gdzie światło prawie nie dociera.

Forteca przebiegnięta na raz, ale na jej szczycie coś w stylu "surprise motherf**ker" i posłany prze giganta głaz w plecy odesłał mnie z powrotem do ogniska opodal dżentelmeńskiego kowala. Trochę zadziwia mnie to, jak ta wydająca się kiedyś czystym hardkorem gra stała się tak.. czysto satysfakcjonująca. Owszem, bywa wymagająco, ale to sama słodycz, creme de la creme elektronicznej rozgrywki, nawet bez tego klasycznie soulsowego wkurwa, który był kiedyś. Wiem, że za mną sporo soulsowego doświadczenia, ale niedawny felieton Huberta Pinewskiego zupełnie stracił dla mnie wydźwięk, bo jak na razie uważam, że wystarczy jedynie okazać trochę serca, a Dark Souls stanie otworem. Oczywiście przede mną jeszcze sporo koszmarów - Flip i Flap, Czterech Żulów itp, którzy skutecznie potrafią zepsuć smak życia, ale ludzie nie dochodzili nawet do Gargulców i już odpadali, a wierzę, że i do Anor Londo każdy posiadający głowę i dwie ręce człowiek da radę dojść, jeśli zechce.

Zawędrowałem sobie do Hydry w Dorzeczu i oczywiście zlała mnie (dosłownie), ale i straciła 80% ze swojego ugłowienia. Potem czilowałem znów na murach zamku. Jutro znów atak na Fortecę.

Soulsy At Its Finest.

Po dotarciu do Fortecy Sena przebiegłem ją na raz i dopiero na jej szczycie pozbawiono mnie życia. Kolejne próby były coraz gorsze - zatrzymywały mnie nawet te dwa wężoludy na samym jej wejściu, a i potem nie było lepiej. Pięknie gra każe mnie za pośpiech i zbytnią pewność siebie, i uwielbiam to.

Plan wykonany. Dotarłem do Anor Londo, a miałem tylko na chwilę włączyć i odwiedzić kilka miejsc w ramach wspominek. Może jeszcze pobiegam po tym złotym mieście, MOŻE spróbuję się z tymi dwoma, ale raczej dalej już iść nie zamierzam. Powód prozaiczny - gra dość mocno obciąża mi laptopa, który ostatnio wyłączył się sam z siebie i przez pół godziny nie dawał oznak życia, a i teraz nie odpala bez podłączonej ładowarki. No i odświeżyłem wspomnienia, a to najważniejsze. Mój czarodziej radzi sobie też coraz gorzej - jeszcze niedawno masakrował zaklęciami, teraz tylko podszczypuje wrogów, i z tego co pamiętam na Anor Londo lepiej jest mieć przytankowaną postać, a ja zrobiłem eksperymentalno - magiczną. Gargulec przy windzie boleśnie potwierdził moje przypuszczenia. Jeszcze przed Elden Ring chciałbym się spróbować z Mortal Shell co by odpocząć od soulsów od From, a potem już tylko ER.

Port Pc Dark Souls 1 jest zauważalnie bardziej wymagający niż remaster, gdzie jest ulepszone sterowanie. Przy pierwotnej wersji miałbyś drogę męki i większe wyzwanie niż Dark Souls 3.

Wersja pierwotna Demon's Souls na Ps3 jest też znacznie trudniejsza od Demon's Souls remake na Ps5.

Najtrudniejsze gry studia to Sekiro, a za nim Dark Souls 2 i oryginalne wersje Demon's Souls i Dark Souls 1.