What do you think?
Rate this book
The Social Leap: The New Evolutionary Science of Who We Are, Where We Come From, and What Makes Us Happy
In the compelling popular science tradition of Sapiens and Guns, Germs, and Steel, a groundbreaking and eye-opening exploration that applies evolutionary science to provide a new perspective on human psychology, revealing how major challenges from our past have shaped some of the most fundamental aspects of our being.
The most fundamental aspects of our lives—from leadership and innovation to aggression and happiness—were permanently altered by the "social leap" our ancestors made from the rainforest to the savannah. Their struggle to survive on the open grasslands required a shift from individualism to a new form of collectivism, which forever altered the way our mind works. It changed the way we fight and our proclivity to make peace, it changed the way we lead and the way we follow, it made us innovative but not inventive, it created a new kind of social intelligence, and it led to new sources of life satisfaction.
In The Social Leap, William von Hippel lays out this revolutionary hypothesis, tracing human development through three critical evolutionary inflection points to explain how events in our distant past shape our lives today. From the mundane, such as why we exaggerate, to the surprising, such as why we believe our own lies and why fame and fortune are as likely to bring misery as happiness, the implications are far reaching and extraordinary.
Blending anthropology, biology, history, and psychology with evolutionary science, The Social Leap is a fresh and provocative look at our species that provides new clues about who we are, what makes us happy, and how to use this knowledge to improve our lives.
The most fundamental aspects of our lives—from leadership and innovation to aggression and happiness—were permanently altered by the "social leap" our ancestors made from the rainforest to the savannah. Their struggle to survive on the open grasslands required a shift from individualism to a new form of collectivism, which forever altered the way our mind works. It changed the way we fight and our proclivity to make peace, it changed the way we lead and the way we follow, it made us innovative but not inventive, it created a new kind of social intelligence, and it led to new sources of life satisfaction.
In The Social Leap, William von Hippel lays out this revolutionary hypothesis, tracing human development through three critical evolutionary inflection points to explain how events in our distant past shape our lives today. From the mundane, such as why we exaggerate, to the surprising, such as why we believe our own lies and why fame and fortune are as likely to bring misery as happiness, the implications are far reaching and extraordinary.
Blending anthropology, biology, history, and psychology with evolutionary science, The Social Leap is a fresh and provocative look at our species that provides new clues about who we are, what makes us happy, and how to use this knowledge to improve our lives.
294 pages, Kindle Edition
First published November 13, 2018
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 182 reviews
December 23, 2021
…dealing with fellow group members is a much greater mental challenge than manipulating objects. For this reason, many scientists have adopted the social brain hypothesis, which is the idea that primates evolved large brains to manage the social challenges inherent in dealing with other members of their highly independent groups.--------------------------------------
…lying is a uniquely human form of social manipulation that requires substantially greater cognitive sophistication. To tell a lie is to intentionally plant a false belief in someone else’s mind, which requires an awareness that the content of other minds differ from one’s own. Once I understand what you understand, I’m in a position to manipulate your understanding intentionally to include falsehoods that benefit me. That is the birth of lying.William Von Hippel’s The Social Leap looks at the crucial importance of our social evolution as we developed from australopithecines to Homo erectus to the Homo sapiens of today. The first phase was cutting out dependence on
Trees - come on down, why don’t ya. Of course, it was more like an eviction than an option, as changes in the environment made it necessary to descend to find greener pastures, or savannahs, actually. (Sure sounds like being kicked out of Eden to me, going from top tier predator to prey, leaving a verdant, arboreal life for a world of danger). And once our great-great-grandparents had been forced down, there was a clear advantage to
Bipedalism - stay up on those legs, and get a better view over the tall, tall grass, big guy. It might give you a heads up on those incoming lions. Of course, that took many millennia to evolve. Those who succeeded at walking on all twos lived to breed and make more little two-steppers. As we no longer had the need to climb, well, constantly anyway, those lower limbs could be re-focused on locomotion.
If we had not become bipedal, we almost assuredly would never have learned to throw so well, in which case the social-cognitive revolution that made us human might not have happened, either.The physical realignment that resulted over hundreds of thousands of years is why we have creatures like Jacob deGrom walking the earth. It allowed them to do something their predecessors could not, throw things, rocks in particular, but I expect whatever was lying about would do, which came in pretty handy when something with large claws and teeth was coming at them. But being able to hit a moving strikezone from a distance was not, in and of itself, sufficient. It took something more to turn this rather huge change into a formidable force,
Cooperation - Instead of running in all directions from an incoming large kitty, they learned to join together with their fellow homo saps and throw rocks at the invaders. Voila, y’all get to live another day, or at least until the next predator attack, (and you might even get a nice meal out of the exchange) but that is a lot better than it might have been had you not joined together. This confluence of the ability to throw and the ability to throw as a group at a specific target, allowed humankind to claim the throne (iron?) of apex predator. Think of those films about medieval battles in which a phalanx of archers launches five hundred arrows at the enemy at once. More effective than a single archer, no? The only things we needed to fear, as a group, were other groups of Homo erectus.
William von Hoppel - image from Singularity University
This combination is a major element in what separates us from our forebears (which sounds uncomfortably ursine in this context) in the primate family tree, cooperation, and learning to kill at a distance. It is not that no other species cooperates, but there is no species that has done so to the astronomical level of Homo sapiens. And that initial cooperation, for self AND group protection has led to a world of change. Also, no other species has mastered the art of long-distance defense, or offense, depending, perhaps the greatest advance in military technology ever.
That change is manifest in the considerable size of our brains. Much larger than our Australopithicus, erectus, habilis, and all our early ancestors. Did we gain our cranial advantage from having to invent methods of coping with the world? von Hippel says not. He argues that most of the cause of our sudden boost in gray matter occurred because when we opted for cooperation for self-defense, that blossomed into cooperation across a passel of other matters as well, and created a social species, and that very pact of cooperation forced us to change.
…dealing with fellow group members is a much greater mental challenge than manipulating objects. For this reason, many scientists have adopted the social brain hypothesis, which is the idea that primates evolved large brains to manage the social challenges inherent in dealing with other members of their highly independent groups.Cooperation may have been born out of a need for self-defense, but it broadened to form the basis of a community. Instead of only ever thinking of personal survival, our orientation was changed to having to consider the needs of the group at least as much as our own needs. So cooperation within the group was paramount. Anyone found to be slacking in doing their bit to support the group, piss enough of the group off, for whatever reasons, and you would likely be tossed out on your loincloth, and make a fine meal for a large local predator. Ostracism = death = no more babies for you = how natural selection externalizes those whose behavior leads to their death. But there was still
Competition within the group for mates. Von Hippel points out that mate choices were largely driven by females, who had a far greater amount at risk than any male. It is not really so different today, even to the physical characteristics that we find attractive in a mate. And then there was competition with those outside the group, which led to a not groundless
Hating/Fearing of the outsider, the other. When we evolved to the apex predator point that the only real threat to the group was from other groups of Homo erectus, we became particularly wary of outsiders. Not only might they attack us militarily, maybe take prey and other foods in our hunting domain, but they could make us ill. One does not need to have a theory of microbes to learn from experience that contact with certain groups is likely to result in illness. This inclination to be wary of anyone outside our group, however that may be defined, has certainly flourished in our DNA and in our social organizations. Thus racism, xenophobia, and bigotry of all sorts. Part of the development of our groups, clans, tribes, et al, was the development of a
Theory of Mind, meaning a desire, and some ability to see what is in someone else’s mind, gauge what they are thinking, even if the people of that time had no such grad school terminology. They learned to evaluate what other people were thinking and learned how to turn that knowledge to their advantage. The methods for accomplishing this make considerable use of
Lying and Exaggerating
But most of our smarts are going be dedicated to jockeying and manipulating our position among others. And if that’s the case, then the truth is only semi-important. If I can convince you of a world that’s actually favorable to me, then I can get you to back down in conflicts or defer to me when you really shouldn’t; that is a form of power. - from the Vox interviewSound like something that might be relevant today? Even with our predilections we are not creatures of instinct. Unlike other animals we do not carry inside us a set of instructions on how to get by in the world. And our brains are not even ready to take in the information until we have been around a relatively long time. So we must be taught. Our urges, our impulses will still be there, but we do not have to yield to them. At least 50% of who we are, what we do, is the product of choice, and education. As a result, our genes may not be able to order us around, but they are ever-present, and bossy.
The tale revs up big time when it gets to the beginning of agriculture. I will leave that, and it’s very relevant look at the beginnings of contemporary society, for you to discover for yourself. It explains a lot.
Von Hippel certainly makes a strong case for our cranial ballooning being more the result of having to cope with other people, rather than from having to invent things. We are social creatures, who are both inclined toward cooperation, but also primed for competition, for mates and against outsiders. Thus the aphorism All’s fair and love and war.
This book was written as an attempt to help explain why we behave today in the ways that we do. What evolutionary basis might there be for those behaviors.
…potential ancestors who wandered the woods in the moonlight were less likely to survive and procreate, and thereby less likely to pass on their proclivity for midnight strolls. This is how evolution shapes our psychology, with the end result being that no one needs to tell you to be afraid of the dark; it comes naturally.There are plenty of roots to be found here to the forest of our current world. Many of the ancestral behaviors described in this book were waaaaay too familiar. I found that throughout the book, while the socio-psychological evolution of humans was totally fascinating, I kept flashing specifically to the politics of today. So much of what von Hippel writes of offers an understanding, or at least some insight into the psychology of politics in the time of Trump. Don’t mistake me, I am not saying this is an anti-Trump screed. It is not. But some of what is in here makes understandable what seems singularly opaque about the motivations of any true Trump (or any other demagogue or authoritarian) supporter (those who are not cynically supporting Trump in order to accrue personal gain in some specific way). As in, how can any sane person buy into Trump’s transparent stream of lies, xenophobia, and demagoguery? There are plenty of group-think practitioners on the left as well, but those tend not to have guns, or to bother, ya know, voting, or threatening to kill people. But the innate need for the approval of the group makes it possible that people will believe whatever they want to believe, regardless of objective truth, and that is a very difficult barrier to breach. Von Hippel may make this dynamic more understandable, but it makes it no less frightening and disheartening.
The similarities between ancestral and contemporary mate selection preferences was quite interesting, as is his discussion of leadership styles, contrasting the styles of those who rule for all (elephants) with those who rule only for themselves (baboons), as is his discussion of how a division of labor enabled early man a great ability to do well in the world, as is his explanation for the basis of politeness.
This is very much a pop-psychology book, aimed at a general audience. It is eminently readable, and offers brain candy of the first order. Von Hippel cites his sources (including his own research) for the sundry opinions offered, without leaving one struggling with obscure charts or mathematical formulae. He is an excellent writer with a friendly, familiar style that will make the information go down very easily. I recommend checking out some of the videos linked in EXTRA STUFF, to get a feel for how he sounds as a lecturer and interviewee. He comes across very much the same in the book. Von Hippel is absolutely the prof you want for your psych classes.
You will not have to get an ok from your group to go ahead and check this book out. The Social Leap will expand your brain, without you having to wait a few hundred thousand years. That counts as real progress.
Of all the preferences that evolution gave us, I suspect the desire to share the contents of our minds played the single most important role in elevating us to the top of the food chain.
Review posted – December 17, 2021
Publication date – November 13, 2018
This review has been cross-posted on my site, Coot’s Reviews. Stop by and say Hi!
=============================EXTRA STUFF
Links to the author’s personal, FB, LinkedIn, and Twitter pages
Von Hippel was born, raised, and educated in the USA. He taught at Ohio State and Williams College for over a decade. He has been teaching and conducting research in evolutionary social psychology in Australia for more than twenty years, since 2006 as a professor at the University of Queensland. He lives in Brisbane with his family
Interviews
-----Vox - Why humans evolved into such good bullshitters By Sean Illing
-----The Covid Tonic - Autism and Innovation - 2:03
Most folks. Because we are inherently social creatures, will seek social solutions to presenting problems. But people who are much less socially adept, those on the autism spectrum, for example, will, as a group, turn more to technical solutions to problems.
-----Owltail - There are several audio interviews available here
-----Vox - Why humans evolved into such good bullshitters - by Sean Illing
-----London Real - What Women Look for in Men - 3:32
-----London Real - WILLIAM VON HIPPEL-THE SOCIAL LEAP: Who We Are, Where We Come From, and What Makes Us Happy Part 1/2 - 45:37 – begin at 3:20
Items of Interest from the author
-----The Evolutionary Origins of Human Culture - Von Hippel offers a lecture on the origins of culture
-----The Royal Institute of Australia - Seven Deadly Sins: Lust - Is Love Blind? - Bill von Hippel - 26:38 - on how physical differences between males and females result in psychological differences as well, the impacts of testosterone, selecting long-term mates, and the significance of menopause
Just in case the ones linked here are not enough, there are many videos of the author being interviewed or delivering lectures.
Item of Interest
-----Five Early Hominids - Introduction to Hominids
July 25, 2022
کتابی جذاب با موضوع روانشناسی تکاملی و ترجمه ای عالی.
********************************************************************
قصهگویی هم ممکن است یکی دیگر از محصولات جانبی موضوعات مهار آتش باشد، چون گفتگوهای شکارگر- خوراکجویان در طول روز تفاوت چشمگیری دارد با داستانهایی که شبهنگام دور آتش تعریف میکنند. صفحه ۷۰ کتاب
لازم نیست بفهمیم چرا زنانی که هیکل شان شبیه ساعت شنی است و چرا مردانی که هیکل مثلثی شکل دارند جذاب تلقی میشوند. صرفاً تکامل است که قطعی میکند بیشتر مردم چنین سلایقی داشته باشند. صفحه ۱۳۲ کتاب
وقتی که نابرابری در جامعه هر روز بیشتر میشود، افراد از فرط استیصال هرچه بیشتر میکوشند که یکی از داراها باشند نه ندارها. این استیصال بعضی از جنبههای ناخوشایندتر طبیعت بشر را پر رنگ میکند، یکی از این جنبهها خودبرترنمایی است، یا ادعای بیشتر بودن از آنچه واقعاً هستیم. صفحه ۲۳۴ کتاب
وقتی که منفعتطلبی شخصی و سلطهطلبی غلبه مییابد، اعتماد، بهویژه در میان بیقدرتان، که اولین قربانیان بهرهکشی هستند، متزلزل میشود… فقدان اعتماد مسئله مهمی است، چون بیاعتمادی مردم را از جامعه خود دور میکند، تعهدشان در محیط کار را کاهش میدهد، و همچنین سبب میشود میزان اطلاعات مهمی که افراد با یکدیگر به اشتراک میگذارند کم شود. مخلص کلام اینکه بدون اعتماد، توجه افراد صرفاً به محافظت از خود معطوف میشود و تمایلی نخواهند داشت که خود را در معرض آسیب قرار دهند. صفحه ۲۳۶ کتاب
افزایش دموکراسی و آگاهی و درک بیشتر ما از فرهنگهای دیگر از راه افزایش تماس، و تغییرات اجتماعی پرشمار دیگر، گروهها را به سوی همکاری و پرهیز از درگیری با یکدیگر سوق میدهد. افزایش یکپارچگی جامعه جهانی از طریق سفر و تجارت و جهانگردی (و همینطور یکپارچگی روزافزون در اینترنت) این قابلیت بالقوه را دارد که در بسیاری از افراد یک هویت گروهی فراگیر به مثابه همنوع، و نه عضو قبیله یا قوم یا کشور یا دینی خاص، پدید آورد. صفحات ۲۷۰-۲۷۱ کتاب
حقیق�� غمبار این است که همه ما آرزوهایی داریم، اما حتی وقتی که آرزوهایمان برآورده میشوند، بهندرت پیش میآید که شادتر از قبل باشیم. موفقیتهای تازه چالشهایی تازه بههمراه میآورد مثل عامیانهی آلمانی که میگوید: «خیال شادی بزرگترین شادی است»، بسیار دقیقتر است از پایان داستانهای دیزنی که میگوید «و پس از آن سالها بهخوبی و خوشی زندگی کردند». صفحه ۲۸۰ کتاب
متأسفانه رها شدن از چرخه بسته لذتجویی کار راحتی نیست. میلیونها سال انتخاب جنسی دغدغههای مرتبه و جایگاه را در عمیقترین لایههای روانی ما حک کرده است، درنتیجه خاموش کردن یا حتی نادیده گرفتنشان برای بیشتر ما ناممکن است. اما آگاهی از این مسئله احتمالاً مفید است، به خصوص از آن رو که میتواند کمکمان کند توجهمان را به جنبههای دیگری از زندگیمان معطوف کنیم که در آن زمینهها توانایی دستیابی به شادکامی پایدارتر را داریم. صفحه ۳۰۴ کتاب
تکامل درهمه گرایشی پدید آورده است که از گوش دادن به داستان لذت میبرند، زیرا شنیدن مصائب و مشکلات دیگران راهی است بیخطر برای یادگیری درسهای دشوار و گاهی گرانبهایی که از تجربیات آنها به دست آمده است و نهایتاً اینکه داستانگویی اعضای جامعه را از راه تجربیات عاطفی مشترک، و احساس نوعی واقعیت مشترک، و شناخت مشترکی از نحوه رویارویی با جهان، با یکدیگر پیوند میدهد. صفحه ۳۲۲ کتاب
یکی از نگران کنندهترین جنبههای تکامل نقش عظیمی است که بخت و تصادف در آن دارد. وجود ما به عنوان یک گونه نتیجه بیشمار تاس ریخ��ن است، که هر دفعه باید عدد مشخصی میآمده است. کوچکترین اختلالی در گذشته ما همه چیز را دگرگون میکرد و اگر والدین ما شبی دیگر به هم ابراز عشق میکردند، یا اگر در مسابقه برای بارور کردن تخمک مادرمان اسپرم دیگری برنده شده بود، اکنون من این کتاب را نمینوشتم و شما آن را نمیخواندید. احتمال این که هر یک از ما اصلا بخت زندگی پیدا کنیم فوقالعاده کم است، و با این حال ما اینجا هستیم. به تعبیر ریچارد داکینز در کتاب جذابش «شکافتن رنگین کمان»، «ما قرار است بمیریم، و همین سبب میشود که موجودات خوششانسی باشیم.» صفحه ۳۳۴ کتاب
********************************************************************
قصهگویی هم ممکن است یکی دیگر از محصولات جانبی موضوعات مهار آتش باشد، چون گفتگوهای شکارگر- خوراکجویان در طول روز تفاوت چشمگیری دارد با داستانهایی که شبهنگام دور آتش تعریف میکنند. صفحه ۷۰ کتاب
لازم نیست بفهمیم چرا زنانی که هیکل شان شبیه ساعت شنی است و چرا مردانی که هیکل مثلثی شکل دارند جذاب تلقی میشوند. صرفاً تکامل است که قطعی میکند بیشتر مردم چنین سلایقی داشته باشند. صفحه ۱۳۲ کتاب
وقتی که نابرابری در جامعه هر روز بیشتر میشود، افراد از فرط استیصال هرچه بیشتر میکوشند که یکی از داراها باشند نه ندارها. این استیصال بعضی از جنبههای ناخوشایندتر طبیعت بشر را پر رنگ میکند، یکی از این جنبهها خودبرترنمایی است، یا ادعای بیشتر بودن از آنچه واقعاً هستیم. صفحه ۲۳۴ کتاب
وقتی که منفعتطلبی شخصی و سلطهطلبی غلبه مییابد، اعتماد، بهویژه در میان بیقدرتان، که اولین قربانیان بهرهکشی هستند، متزلزل میشود… فقدان اعتماد مسئله مهمی است، چون بیاعتمادی مردم را از جامعه خود دور میکند، تعهدشان در محیط کار را کاهش میدهد، و همچنین سبب میشود میزان اطلاعات مهمی که افراد با یکدیگر به اشتراک میگذارند کم شود. مخلص کلام اینکه بدون اعتماد، توجه افراد صرفاً به محافظت از خود معطوف میشود و تمایلی نخواهند داشت که خود را در معرض آسیب قرار دهند. صفحه ۲۳۶ کتاب
افزایش دموکراسی و آگاهی و درک بیشتر ما از فرهنگهای دیگر از راه افزایش تماس، و تغییرات اجتماعی پرشمار دیگر، گروهها را به سوی همکاری و پرهیز از درگیری با یکدیگر سوق میدهد. افزایش یکپارچگی جامعه جهانی از طریق سفر و تجارت و جهانگردی (و همینطور یکپارچگی روزافزون در اینترنت) این قابلیت بالقوه را دارد که در بسیاری از افراد یک هویت گروهی فراگیر به مثابه همنوع، و نه عضو قبیله یا قوم یا کشور یا دینی خاص، پدید آورد. صفحات ۲۷۰-۲۷۱ کتاب
حقیق�� غمبار این است که همه ما آرزوهایی داریم، اما حتی وقتی که آرزوهایمان برآورده میشوند، بهندرت پیش میآید که شادتر از قبل باشیم. موفقیتهای تازه چالشهایی تازه بههمراه میآورد مثل عامیانهی آلمانی که میگوید: «خیال شادی بزرگترین شادی است»، بسیار دقیقتر است از پایان داستانهای دیزنی که میگوید «و پس از آن سالها بهخوبی و خوشی زندگی کردند». صفحه ۲۸۰ کتاب
متأسفانه رها شدن از چرخه بسته لذتجویی کار راحتی نیست. میلیونها سال انتخاب جنسی دغدغههای مرتبه و جایگاه را در عمیقترین لایههای روانی ما حک کرده است، درنتیجه خاموش کردن یا حتی نادیده گرفتنشان برای بیشتر ما ناممکن است. اما آگاهی از این مسئله احتمالاً مفید است، به خصوص از آن رو که میتواند کمکمان کند توجهمان را به جنبههای دیگری از زندگیمان معطوف کنیم که در آن زمینهها توانایی دستیابی به شادکامی پایدارتر را داریم. صفحه ۳۰۴ کتاب
تکامل درهمه گرایشی پدید آورده است که از گوش دادن به داستان لذت میبرند، زیرا شنیدن مصائب و مشکلات دیگران راهی است بیخطر برای یادگیری درسهای دشوار و گاهی گرانبهایی که از تجربیات آنها به دست آمده است و نهایتاً اینکه داستانگویی اعضای جامعه را از راه تجربیات عاطفی مشترک، و احساس نوعی واقعیت مشترک، و شناخت مشترکی از نحوه رویارویی با جهان، با یکدیگر پیوند میدهد. صفحه ۳۲۲ کتاب
یکی از نگران کنندهترین جنبههای تکامل نقش عظیمی است که بخت و تصادف در آن دارد. وجود ما به عنوان یک گونه نتیجه بیشمار تاس ریخ��ن است، که هر دفعه باید عدد مشخصی میآمده است. کوچکترین اختلالی در گذشته ما همه چیز را دگرگون میکرد و اگر والدین ما شبی دیگر به هم ابراز عشق میکردند، یا اگر در مسابقه برای بارور کردن تخمک مادرمان اسپرم دیگری برنده شده بود، اکنون من این کتاب را نمینوشتم و شما آن را نمیخواندید. احتمال این که هر یک از ما اصلا بخت زندگی پیدا کنیم فوقالعاده کم است، و با این حال ما اینجا هستیم. به تعبیر ریچارد داکینز در کتاب جذابش «شکافتن رنگین کمان»، «ما قرار است بمیریم، و همین سبب میشود که موجودات خوششانسی باشیم.» صفحه ۳۳۴ کتاب
March 28, 2022
عجب کتاب درخشانی بود.
تشکر میکنم از نشرنو بابت این کتابهای خوب.
کتاب قبلیای که از این نشر خوندم و مقدمهی خوبی بر این کتاب بود، «آدمی» بود.
آدمی: یک تاریخ نویدبخش
مبنای این کتاب تکامله. بحث اصلی اینه که تکامل به ما هوش بالا و امکانات بالا نداد تا زنده بمونیم، بلکه ما رو اجتماعی کرد و هوش بالا و ابزارسازی و دیگر ویژگیهای انسانیمون نتیجهای اجتماعیتر شدنمون بود. یعنی ما از جنگلها به دشتها کوچ کردیم و اونجا مجبور شدیم کار گروهی کنیم و برای کار گروهی کردن نیاز به هوش داشتیم. این شد که باهوشتر شدیم. البته من خیلی کلی و خلاصه دارم میگم و همه چیز به این سادگی و سرراستی و اطمینان نبوده.
در بخش اول کتاب بحثها دربارهی اینه که ما چطوری اینطوری شدیم. چی شد که انقدر اجتماعی شدیم. چی شد که از بقیه قویتر شدیم و زنده موندیم و تولیدمثل کردیم و به اینجا رسیدیم. در بخش دوم کتاب هم رفتارهای امروزیمون رو با این نگاه تحلیل میکنه. این که چرا این رفتارها رو میکنیم و رفتارهای امروزهی ما ریشه در چی داره.
مثلا میگه از دیرباز آدمهای غریبه برای ما خطرناک بودن، چون احتمال این که توسط یک غریبه به باکتریای ناشناخته و خطرناک آلوده بشیم بیشتر بود. برای همین ما ناخودآگاه از نزدیک شدن به غریبهها حس خوبی نمیگیریم. برای همینه که مثلا مدفوع یک غریبه برامون حال به هم زن تره از مدفوع برادرمون. (مقایسه دستشویی خونه و دستشویی عمومی)
طبعا این کتاب هم مثل کتابهای دیگه حرفهاش رو براساس تحقیقات علمی میزنه و تئوریهاش رو تا جای ممکن با کمک علم محکم میکنه.
لابلای کتاب پره از کشفیات جالب و رفتارشناسیها و ریشهشناسیهای رفتاری بسیار هیجانانگیز که خوندن کتاب رو برای تمام هوموساپینسها جذاب میکنه.
در انتهای کتاب بهمون میگه با کمک این اطلاعات چیکار میتونیم بکنیم. میگه که تکامل ما رو چطوری بار اورده و ما با دونستن این گذشته چطوری میتونیم حال بهتری داشته باشیم. اگر ما انقدر اجتماعی هستیم، اگر اجتماع انقدر شادکامی ما تاثیر میذاره، چطوری میتونیم هوشمندانه نسبت به این دادهها رفتار کنیم و شادکامیمون رو بیشینه کنیم. البته که نمیشه همیشه شادکام بود و اگر اینطور بود منقرض میشدیم؛ برای همین صحبت دربارهی بیشینه کردن شادکامیه.
یکی از بخشهای بسیار جذاب کتاب برای من، بخشی بود که دربارهی دو قبیلهی بابونها و فیلها صحبت میکرد. بابونها معمولا رهبری مذکر دارن و رهبریشون دیکتاتورمآبانهست. برعکس اونها فیلها هستن که رهبر دستهشون مونثه و حکمرانیشون دموکراتیکتر و نرمتره. حالا میاد این دونوع حکومت رو از نظر زیستی بررسی میکنه، این که منابع محیط و رقابتهای درونگونهای به چه شکله و چی باعث شده که این دو نوع رهبری شکل بگیره. دربارهی مونث و مذکرها صحبت میکنه و این که تکامل از مذکر میخواد که ژنش رو تا میتونه گسترش بده و برای این کار مذکر نیاز به جایگاه اجتماعی بالا و رقابت شدید و تصرف منابع داره و در مقابل مونث نیاز به شریک خوبی داره که ارزش تولیدمثل رو داشته باشه. چون نگهداری و انتقال اون ژن براش به سادگی یک مذکر نیست. برای همین انتخابگرتره. بعد میاد تمام این ویژگیها رو در انسانها بررسی میکنه و رفتار ما رو در انتخاب جفت و تولیدمثل تحلیل میکنه.
دربارهی حسادت هم حرفهای جالبی زد. دربارهی این که رقابت دیرینهی ما با چه کسانی بوده و در چه مواقعی احساس اضطراب منزلت میکنیم و چطور باهاش کنار میایم.
خلاصه که کتاب پره از تئوریهای جالب برپایه تکامل و رفتارشناسی انسان با نگاهی به گذشتهی اون و در نهایت مواجه کردن خواننده با نیازهای تکاملیش.
اگر یک کلمه باشه که این کتاب خیلی روش تاکید میکنه، اون کلمه «معاشرت» عه.
چیزی که ما رو آدم کرد و انواع قابلیتهای شناختی رو تومون پیشرفت داد و باهوش و تیزمون کرد و بدون اون افسرده و گمشده خواهیم بود.
تشکر میکنم از نشرنو بابت این کتابهای خوب.
کتاب قبلیای که از این نشر خوندم و مقدمهی خوبی بر این کتاب بود، «آدمی» بود.
آدمی: یک تاریخ نویدبخش
مبنای این کتاب تکامله. بحث اصلی اینه که تکامل به ما هوش بالا و امکانات بالا نداد تا زنده بمونیم، بلکه ما رو اجتماعی کرد و هوش بالا و ابزارسازی و دیگر ویژگیهای انسانیمون نتیجهای اجتماعیتر شدنمون بود. یعنی ما از جنگلها به دشتها کوچ کردیم و اونجا مجبور شدیم کار گروهی کنیم و برای کار گروهی کردن نیاز به هوش داشتیم. این شد که باهوشتر شدیم. البته من خیلی کلی و خلاصه دارم میگم و همه چیز به این سادگی و سرراستی و اطمینان نبوده.
در بخش اول کتاب بحثها دربارهی اینه که ما چطوری اینطوری شدیم. چی شد که انقدر اجتماعی شدیم. چی شد که از بقیه قویتر شدیم و زنده موندیم و تولیدمثل کردیم و به اینجا رسیدیم. در بخش دوم کتاب هم رفتارهای امروزیمون رو با این نگاه تحلیل میکنه. این که چرا این رفتارها رو میکنیم و رفتارهای امروزهی ما ریشه در چی داره.
مثلا میگه از دیرباز آدمهای غریبه برای ما خطرناک بودن، چون احتمال این که توسط یک غریبه به باکتریای ناشناخته و خطرناک آلوده بشیم بیشتر بود. برای همین ما ناخودآگاه از نزدیک شدن به غریبهها حس خوبی نمیگیریم. برای همینه که مثلا مدفوع یک غریبه برامون حال به هم زن تره از مدفوع برادرمون. (مقایسه دستشویی خونه و دستشویی عمومی)
طبعا این کتاب هم مثل کتابهای دیگه حرفهاش رو براساس تحقیقات علمی میزنه و تئوریهاش رو تا جای ممکن با کمک علم محکم میکنه.
لابلای کتاب پره از کشفیات جالب و رفتارشناسیها و ریشهشناسیهای رفتاری بسیار هیجانانگیز که خوندن کتاب رو برای تمام هوموساپینسها جذاب میکنه.
در انتهای کتاب بهمون میگه با کمک این اطلاعات چیکار میتونیم بکنیم. میگه که تکامل ما رو چطوری بار اورده و ما با دونستن این گذشته چطوری میتونیم حال بهتری داشته باشیم. اگر ما انقدر اجتماعی هستیم، اگر اجتماع انقدر شادکامی ما تاثیر میذاره، چطوری میتونیم هوشمندانه نسبت به این دادهها رفتار کنیم و شادکامیمون رو بیشینه کنیم. البته که نمیشه همیشه شادکام بود و اگر اینطور بود منقرض میشدیم؛ برای همین صحبت دربارهی بیشینه کردن شادکامیه.
یکی از بخشهای بسیار جذاب کتاب برای من، بخشی بود که دربارهی دو قبیلهی بابونها و فیلها صحبت میکرد. بابونها معمولا رهبری مذکر دارن و رهبریشون دیکتاتورمآبانهست. برعکس اونها فیلها هستن که رهبر دستهشون مونثه و حکمرانیشون دموکراتیکتر و نرمتره. حالا میاد این دونوع حکومت رو از نظر زیستی بررسی میکنه، این که منابع محیط و رقابتهای درونگونهای به چه شکله و چی باعث شده که این دو نوع رهبری شکل بگیره. دربارهی مونث و مذکرها صحبت میکنه و این که تکامل از مذکر میخواد که ژنش رو تا میتونه گسترش بده و برای این کار مذکر نیاز به جایگاه اجتماعی بالا و رقابت شدید و تصرف منابع داره و در مقابل مونث نیاز به شریک خوبی داره که ارزش تولیدمثل رو داشته باشه. چون نگهداری و انتقال اون ژن براش به سادگی یک مذکر نیست. برای همین انتخابگرتره. بعد میاد تمام این ویژگیها رو در انسانها بررسی میکنه و رفتار ما رو در انتخاب جفت و تولیدمثل تحلیل میکنه.
دربارهی حسادت هم حرفهای جالبی زد. دربارهی این که رقابت دیرینهی ما با چه کسانی بوده و در چه مواقعی احساس اضطراب منزلت میکنیم و چطور باهاش کنار میایم.
خلاصه که کتاب پره از تئوریهای جالب برپایه تکامل و رفتارشناسی انسان با نگاهی به گذشتهی اون و در نهایت مواجه کردن خواننده با نیازهای تکاملیش.
اگر یک کلمه باشه که این کتاب خیلی روش تاکید میکنه، اون کلمه «معاشرت» عه.
چیزی که ما رو آدم کرد و انواع قابلیتهای شناختی رو تومون پیشرفت داد و باهوش و تیزمون کرد و بدون اون افسرده و گمشده خواهیم بود.
April 28, 2023
《قبل از اینکه قلمبه سلمبش کنم حرف آخر رو اول میگم که آقا این کتاب خوبه و مهمترین کارش اینه که از جزء شروع میکنه ولی دید کلی خیلی خوبی از مسیر ما و محرکهای روانی-زیستیمون به دست میده. به غیر از این موضوعاتی که پذیرششون بسیار ترسناکه رو با شفافیت بیان و بهشون چاشنی ملایمت و کمی خوشبینی محتاطانه اضافه میکنه.》
فکر میکنم اولین بار در حین خوندن 'انسان خردمند' بود که توجهم به روانشناسی فرگشتی (تکاملی) جلب شد. اینکه چطور حس قدرتمند مبارزه برای بقا و از اون طرف دستچین شدن مناسبترین و تطابقپذیرترینها (انتخاب طبیعی) اثرات روانی پایدار و بلن��مدتی رو بر روی مغز ما به جای گذاشتهاند. فرآیندهایی که میلیونها سال ادامه داشته و به واسطهی اونها بازماندهها نه تنها از لحاظ تواناییهای فیزیکی، عضلانی، یا حتی سیستم ایمنی بلکه از لحاظ روانی هم مجهز به ابزارهایی شدند که ما نسبت به فعل و انفعالاتشون ناآگاه هستیم. بخشی از ��ین فرآیندها با توجه به تغییرات بنیادین نوع زندگی ما در به ویژه چند قرن اخیر ممکنه مفید نباشند و حتی در مواردی دستوپاگیر یا حتی آسیبزا هم باشند یا اگه به صورت برعکس بهشون نگاه کنیم ممکنه نوع زندگی اخیر ما، با توجه به اینکه تا حد قابل توجهی برخلاف این کدهای روانی فرگشتیه، با منافع و سلامتی و خوشبختیمون در تضاد باشه.
هر کدام از این دو شق رو که در نظر بگیریم، تحقیقات دانشمندان و تلاششون برای رمزگشایی از این فرآیندهای روانیِ باستانی در عمل نگاه ما به خودمون رو به صورت بنیادین تغییر میده. و این به نظرم در ادامهی رسالت هراری در 'انسان خردمنده' که ما در جهت خودآگاهی فردی و جمعی نسبت به گونهی خودمون از گذشته تا تصویر اکنونی و در نهایت مسیر آینده گام برداریم. هراری در اون کتاب ما رو به دیکتاتور پیزوری و تازهبهدورانرسیدهای تشبیه میکرد که چون اطمینانی از وضعیت خودش نداره حرکاتش همراه با آرامش و وقار نیست. وقار و آرامشی که خودآگاهی و پذیرش ممکنه بتونه برای ما به ارمغان بیاره. امروز به نظرم هنوز مسیر درازی پیش روی ما هست ولی خب خوندن این کتاب نشون میده که این مسیر بسیار شگفتانگیزه و در هر قدم غافلگیریهای بسیاری انتظار ما رو میکشه.
خوشبینی در این زمینه شادیآفرینه ولی نمیشه منکر این شد که شاید هنوز حتی بخش کوچکی از ابعاد این کشفیات و نتایجشون برای جهان ما و نوع استفادهی ما از اونها روشن نباشند. و اینکه همیشه ما خردمندانهترین استفاده رو از علم نکردیم. اما این خطریه که با انجام هر گونه آزمایش علمی به جان میخریم. چه هوش مصنوعی باشه چه مهندسی ژنتیک چه روانشناسی فرگشتی و زمینههای فراوان دیگر.
من ترجیح میدم تو ریویو خیلی ریز استدلالهای کتاب رو بررسی نکنم ولی باید به اصل کلیای اشاره کنم که اسکلت به هم مرتبط کنندهی موضوعات مطرح شده در کتابه:
دو سائق حفظ بقا و انتقال ژن (تولید مثل) قدرتمندترین محرکها و مهمترین دلایل پشت انواع رفتارهای ما هستند.
مسألهی اجتماعی شدن ما و روند این اجتماعی شدن و موضوعاتی از قبیل همکاری و رقابت و شادکامی و سلسلهمراتب قدرت در گروههای انسانی همه با آزمایشهای مختلف و بر اساس همین اصل توضیح داده میشن.
همینطور که در ابتدا گفتم این کتاب توضیح کلان جامعی برای واکنشهای انسانی ارائه میده که فارق از برساختههای به تدریج تعریف شده در علوم انسانیه و اینکه این توضیح بسیار ساده و سرراسته و بنابراین یک نظام روشن علت و معلولی در اختیار شما قرار میده که میتونید با عینکش دنیا رو بازتعریف کنید و شاید بخشی از نامفهومها حداقل بهنظر به قابلِ فهمها تبدیل بشن.
بریدههایی از کتاب
______________________________________________________________________
"انسانها چشمان فوقالعادهای دارند، اما گوش و بینیشان نسبتاً معمولی است، بنابراین در تاریکی، شناساییِ ما برای حیوانات دیگر خیلی راحتتر از شناساییِ آنها برای ما است. اجداد ما در طول روز شکارگرانی درّنده و بیرحم بودند، اما شبها قربانی و طعمهی حیوانات دیگر میشدند، و در طی این چند میلیون سال گذشته، حیوانات شبگرد هر کدام از اجدادِ بالقوهمان را که آنقدر ابله بودند که شب بیرون بروند یک لقمهی چپ کردهاند. برای این اجداد بالقوه که زیر مهتاب در جنگلها پرسه میزدند احتمال بقا و تولید مثل کمتر بود، و بنابراین کمتر احتمال داشت که بتوانند تمایلشان به شبگردی را به نسلهای بعد منتقل کنند. تکامل (فرگشت) به همین صورت خصوصیات روانی ما را شکل میدهد، و نتیجهی نهاییاش این است که لازم نیست کسی به شما بگوید از تاریکی بترسید؛ این ترس به شکل طبیعی سراغتان میآید."
"ما معمولاً به تکامل در چارچوب کالبدشناختی میاندیشیم، اما نگرشهای روانی هم به اندازهی اندامهای بدن برای بقا اهمیت دارند. امیالی که با تواناییهایمان تناسب نداشته باشند، درست به اندازهی اندامهایی که با سبک زندگیمان متناسب نباشند موجب ضعفمان میشوند. در طول شش یا هفت میلیون سال گذشته، بدن ما خیلی کم تغییر کرده، اما ویژگیهای روانیمان تحولات شگرفی به خود دیده است. در حقیقت، فاصله گرفتن ما از ��امپانزهها در جریان تکامل در درجهی نخست محصول تطابقهایی است که در ذهن و مغزمان پدید آمده است."
"این که باهوشتر شدهایم به معنای آن نیست که عاقلتر هم شده باشیم. خوب یا بد، نتوانستهایم در بسیاری از غرایز قدیمیمان هیچ تغییری بهوجود آوریم. آشکارتر از همه اینکه ترسمان از بیرون ماندن از بازیِ جفتگیری هنوز هم عمیقاً بر خصوصیات روانیمان اثرگذار است و سبب میشود خیلی به این موضوع توجه داشته باشیم که در گروهمان، در مقایسه با دیگران در چه رتبه و جایگاهی قرار میگیریم. این مقایسهی اجتماعیِ دائمی تقریباً بیش از هر چیز دیگر برای شادکامی انسان مخرب است. و البته باعث میشود فضول هم بشویم."
"نمونههای بیشماری هست که انتخاب انسان بر تمایلات ژنتیکی فائق میآید، اما شاید تجرد اختیار کردن و پرهیز از رابطهی جنسی آشکارترین نمونه باشد. یکی از نیرومندترین امیالی که ژنها در ما بهوجود میآورند میل به رابطهی جنسی است، چون نداشتن رابطهی جنسی قطعاً به معنای آن است که با پایان یافتن زندگی ما، ژنهایمان نیز نابود میشوند. بهرغم این واقعیت، بسیاری از انسانها در طول تاریخ تصمیم گرفتهاند که از هرگونه فعالیت جنسی خودداری کنند. خیلیها برای عمل به این تصمیم، سخت کوشیدهاند اما ناکام ماندهاند، اما خیلیها هم موفق شدهاند. بیتردید برخی از این افراد موفق با تصمیم خود جدالی سهمگین داشتهاند، اما نکته دقیقاً در همینجا است. فقط به این دلیل که ژنهایمان ما را با فشاری عظیم در جهتی که میخواهند میرانند نمیتوان گفت ما هم ناچاریم به همان سو برویم."
"شامپانزههای امروزی هنگام شکارِ گروهی، و هنگام حملهی گروهی به شامپانزههای دیگر، تا حدودی با یکدیگر همکاری میکنند، اما اصولاً نگاهشان به اعضای دیگر گروه که خویشاوند یا دوست نزدیک نیستند نگاهی رقابتی است. بنابراین به احتمال فراوان صد بار اول، یا هزار بار اول، یا حتی یک میلیون بار اول که اجداد شامپانزهوار ما هنگام عبور پنهانی از میان علفزارها نخستین نشانههای خطر را دیدند، برای یافتن نزدیکترین درخت به هر سو پراکنده شدند. اما در یک جای این مسیر، اجدادمان برای دفاع از خود با هم متحد شدند، و در این نقطه احتمال بقای همه افزایش یافت."
"در مورد کسانی که مکرر خطا میکردند و طردشان از گروه دشوار بود (یا به این علت که به گروه میچسبیدند، یا چون خشن بودند و اخراج از گروه را به راحتی نمیپذیرفتند)، تهدید مجازات گروهی معجزه میکرد. توانایی کشتن از راه دور مهمترین اختراع کل تاریخ جنگ است، چون به این ترتیب ضعیفترها میتوانند با عدهی بیشتر از محلی بهنسبت امن به قویترها حمله کنند. سنگسار کردن احتمالاً یکی از نخستین شکلهای مجازات است که اجدادمان برای همنوعانی که وظیفهی خود را ادا نمیکردند در نظر گرفتند، و تا دوران اخیر نیز بهصورت یکی از شکلهای رایج مجازات باقی مانده است. مثلاً در کتاب مقدس، سنگسار مجازات انواع مختلفی از گناهان شمرده شده است، با اینکه در زمان نگارش آن، انسانها دار زدن و سر بریدن و مصلوب کردن و راههای بسیار خلاقانهی دیگری برای کشتن یکدیگر بلد بودند. امنیت و اثربخشی سنگسار کردنِ گناهکاران از چشم آفرینندگان شریعت کتاب مقدس دور نمانده بود."
"زمانی دانشمندان بر این عقیده بودند که ما این اندازه باهوش شدیم تا بتوانیم از فرصتهای بهکارگیری اجسام که قرار گرفتن انگشت شست در مقابل سایر انگشتان در اختیارمان قرار میدهد بهره ببریم."
"اما در نهایت، سر و کله زدن با اعضای گروه خودش چالش ذهنیِ به مراتب بزرگتری از چالش بهکارگیری اجسام است. به همین دلیل، بسیاری از دانشمندان به فرضیهی مغز اجتماعی روی آوردهاند، که میگوید نخستیها در طی فرایند تکامل صاحب مغزهای بزرگ شدند تا بتوانند چالشهای اجتماعیِ خاص سر و کار داشتن با دیگر اعضای گروههای خود را – که در آنها وابستگی متقابل اعضا بسیار شدید است – حلوفصل کنند."
"اگر به چهرهی یک شامپانزه نگاه کنید، نمیتوانید بفهمید کجا را میبیند مگر آنکه چشمهایش را خیلی بهدقت نگاه کنید. برعکس شامپانزه، انسان در مسیر تکامل خود صاحب صلبیهی سفید شده است (در مقابل صلبیهی قهوهای شامپانزه) که جهت توجهمان را آشکارا اعلام میکند. دنبال کردن مسیر نگاه شامپانزه یا گوریل یا اورانگوتان کار سادهای نیست، در حالی که حتی وقتی که صورت و چشمانمان رو به جهات مختلفی است، جهت توجه ما را دیگران بهراحتی تشخیص میدهند.
این واقعیت که ما جهت نگاه خود را به این شکل اعلام عمومی میکنیم گواه روشنی است بر اینکه معمولاً از اینکه دیگران بدانند چه چیزی توجهمان را جلب کرده است بیشتر منفعت میبریم تا اینکه موضوع توجهمان پنهان بماند. اگر غیر از این بود، صلبیهی چشمانمان هرگز در فرایند تکامل از صلبیهی کَپیهای دیگر متفاوت نمیشد."
"از دست دادن سکونتگاهمان در جنگل بارانی خیلی راحت میتوانست پایان سرنوشت ما باشد. اگر فیلم را به عقب برگردانید و این سناریوی از میان رفتن جنگلهای بارانی را از نو اجرا کنید، به گمان من از هر ده بار نُه بار، در بهترین حالت سرانجام به بابونهایی ترسو تبدیل میشدیم که همیشه از ترس شیرها پشت سرمان را نگاه میکردیم و یک چشممان هم دائم به دنبال نزدیکترین درخت بود. انقراض یا نوعی زندگی حاشیهای خیلی محتملتر بود از اینکه به بالای زنجیرهی غذایی صعود کنیم. اما بعضی اجدادمان شانس آوردند و برای بحرانی که هستیشان را تهدید میکرد راهحلی یافتند و ما هم بهرهوران انعطافپذیری و توانایی آنها در مقابله با دشواریها هستیم.
گذار ما از علفزار به گوگل بیتردید وحشیانه و بهشدت غیربهینه بوده است، اما این ماهیت خود تکامل است. زمین پیوسته در حال تغییر است، و حیات یا خود را با تغییرات انطباق میدهد یا منقرض میشود..."
"ریچارد رنگم در کتاب عالی خود آتش گرفتن، این نظر را مطرح میکند که غذا پختن در ایجاد امکان برخورداری از مغزهایی این اندازه بزرگ در انسان راستقامت (Homo erectus) و بعدها انسان خردمند (Homo sapien) نقشی اساسی داشته است. کَپیهای بزرگ همردهی ما، با اینکه رودههایی بزرگتر از رودههای ما دارند، نمیتوانند از غذای خام خود به اندازهی لازم برای تغذیهی مغزی به بزرگی مغز ما کالری و مواد مغذی به دست آورند. نهتنها نسبت اندازهی مغز به روده برای ما بسیار بزرگتر از این نسبت در کَپیهای دیگر است، بلکه سریعتر از آنها کالری میسوزانیم. پختن ��ذایمان این امکان را فراهم آورد که فرایند سوختوسازِ سریعتری در ما تکامل یابد تا بتوانیم نیازهای چنین مغز بزرگی را تأمین کنیم."
"اجداد ما در تلاش برای ایجاد و حفظ اتحادها و آغاز فعالیتهای جمعی و صرفاً گذراندن روز بدون مواجهه با حملهی دیگران، آموختند که ��فتار یکدیگر را پیشبینی کنند. بهترین راه برای پیشبینی رفتار دیگران آگاهی از سِیر استدلال و اهداف آنها است، از همینرو《نظریهی ذهن》در ما تکامل یافت؛ یعنی درک این نکته که ذهن دیگران متفاوت از ذهن ما است. کودکان خردسال این قابلیت را ندارند، و این یکی از دلایلی است که فهم داستانها و چیزهایی که ناگهان بر زبان میآورند گاهی ممکن است بسیار دشوار باشد–آنها متوجه نمیشوند که شنوندگانشان اغلب مانند خودشان نمیاندیشند."
"In their efforts to form and maintain alliances, create cooperative ventures, and just get through the day without getting whacked, our ancestors learned to anticipate one another’s behavior. The best way to predict other people’s behavior is to know their reasoning and goals, so we evolved Theory of Mind: the understanding that the minds of others differ from our own. Small children don’t have this capacity, which is one reason why their sudden announcements and stories can be so difficult to follow—they don’t realize that their listeners are often not thinking the same thing they are."
"...احساس غرور و گناه و شرم بخشهایی اساسی از شخصیت انسان هستند، و به ما کمک میکنند در گروههایی که در آنها اعضا وابستگی متقابل شدید به هم دارند و با یکدیگر همکاری میکنند، عملکرد خوبی داشته باشیم. این گروهها همزمان با ظهور انسان راستقامت شکل گرفت و چنین موفقیتهای بزرگی برای ما بهدنبال آورد.
اهمیت این عواطف را در تفاوت آشکاری میتوان دید که در زندگی افرادی مشاهده میشود که از این عواطف چندان بهرهمند نیستند، مانند افراد جامعهستیز. جامعهستیزها اغلب در برخورد نخست اشخاص جذاب و بامزهای هستند، اما میکوشند تا هر زمان که لازم شد با بقیه خوب رفتار کنند، چون در پی سوءاستفادهی بیرحمانه از دیگران هستند. اگر احساس گناه یا شرم نداشته باشم، هنگامی که فرصت را برای گرفتن چیزی که از شما میخواهم مناسب ببینم، هیچ نیروی درونیای وجود نخواهد داشت که مرا از این کار باز دارد."
"Pride, guilt, and shame are critical parts of being human, and they help us function in the highly interdependent and cooperative groups that emerged with Homo erectus and that have made us so successful ever since.
The importance of these emotions can be seen in sharp relief when you consider the lives of people with a limited ability to experience them, such as sociopaths. Sociopaths are often charming and fun when you first meet them, but they struggle to get along with other people over any length of time because of their tendency to ruthlessly exploit others. If I experience no guilt or shame, there are no internal forces putting on the brakes when I see an opportunity to take what I want from you."
"دوازدههزار سال پیش همه در فضای باز اجابت مزاج میکردند، اما شکارگر-خوراکجویان از این مزیت برخوردار بودند که پیش از اینکه عواقب این کار دامنشان را بگیرد، از آن نقطه دور میشدند. اما کشاورزها جایی نمیرفتند، بنابراین به مرور آب آشامیدنی خود را با فضولاتشان کاملاً آلوده میکردند. این فرایند مسمومیتِ ناشی از فضولات برای سلامتشان فاجعهبار بود."
"Twelve thousand years ago everyone defecated outdoors, but hunter-gatherers had the advantage of moving on before they suffered the consequences. Farmers weren’t going anywhere, so over time they completely fouled their drinking water with their own feces. This process of fecal poisoning was disastrous for their health."
"کشاورزی در طی این روند، تعادل باکتریهای دهانیِ متنوعمان را نیز اساساً دگرگون کرد، و نتیجهی ناگوارش این بود که در دهانمان که به تازگی سطح قندش بالا رفته بود، باکتریهای آلودهتری رشد کردند. شکارگر-خوراکجوها بدون مسواک یا نخ دندان به ندرت دچار پوسیدگی دندان یا بیماریهای لثه میشدند. برخلاف آنها، دندان کشاورزان اولیه معمولاً نیمهپوسیده و در سدههای میانه دندان مردم کاملاً خراب بود. رژیم غذایی پرنشاسته و کمتنوعشان نهتنها وضع سلامت دهانشان را خراب کرد، بلکه باعث شد در مقایسه با شکارگر-خوراکجویان پیش از خود، قامت و عمر کوتاهتری داشته باشند. در واقع تازه در همین چند نسل گذشته است که قدمان از قد شکارگر-خوراکجویان قدیم بلندتر شده و فقط با ظهور پزشکی جدید است که (صرف نظر از مرگهای غیرطبیعی) به تدریج عمر بیشتری پیدا کردهایم."
"اگرچه کشاورزان در نقاط مختلف جهان برای تقسیم ثمرهی کارشان قوانین و قواعد مختلفی دارند، اما خیلی بهندرت پیش میآید که به جز اعضای خانواده و کسانی که در برداشت نقش داشتهاند، کس دیگری از محصول سهم ببرد. کارل مارکس این نظر را مطرح کرد که افراد باید متناسب با تواناییهایشان تولید کنند اما بر اساس نیازهایشان سهم ببرند، و این اصل توصیف نسبتاً قابلقبولی از وضع حاکم در میان شکارگر-خوراکجویان است. اما تاریخ کمونیسم نشان میدهد که اقوام کشاورز بیرون از مرزهای خانوادهی خود به اشتراک روی خوش نشان نمیدهند.
مشکل آرمانشهر مارکسیستی این است که افراد میتوانند از حاصل دسترنج دیگران به رایگان بهرهمند شوند. اگر شما ملزم به تقسیم منابع با من باشید، آنگاه من وسوسه میشوم که کوشش کمتری بکنم، چون میدانم سختکوشی شما مرا کاملاً بهرهمند میکند. وقتی شما هم ببینید که من مفتخوری میکنم، نمیخواهید کلاه سرتان برود، و قدری از زیر کار در میروید، و چیزی نمیگذرد که تقریباً هیچکس کار نمیکند. مشکل مفتخوری دور باطلی است که اگر راهی برای نظارت بر نقش و دستاورد هرکس نباشد، میتواند خیلی زود جامعهای مولد را خراب کند."
"خب، اگر امروز که تواناییاش را دارم خوراکم را با شما تقسیم کنم، شاید فردا به وضع بدی دچار شوم، چون سخاوتم سبب شده است که منابع کافی در اختیار نداشته باشم. ذهن شکارگر-خوراکجوی ما با این منطق سازگار نبود، چون امروز را فوقالعاده مهم میدانست، و فردا برایش چیزی بود که هنوز از راه نرسیده است، اما این منطق با ذهن کشاورز که بر مالکیت و برنامههای بلندمدت تأکید دارد کاملاً مطابق است. با این حال، دیدن این که یکی از اعضای گروه در وضع نسبتاً دشواری گرفتار شده است با تغییرات متعدد روانیای که افزایش همکاری و وابستگی متقابلمان در طول شش میلیون سال گذشته پدید آورد ناسازگار است. در نتیجه، برای کاهش ناهماهنگیای که این نابرابری برمیانگیخت، الگوهای تازهی تفکر لازم بود.
اولین و مهمترینِ این تغییرات روانی این اندیشه بود که برخی انسانها بهتر و/یا سزاوارتر از دیگراناند. اگرچه شکارگر-خوراکجویان در ویژگیهایی مانند قدرت و ذکاوت متفاوتاند، اما به شدت برابریطلباند و از هرکس که رفتار متکبرانه داشته باشد سخت بیزار میشوند."
"...وقتی که پای انتخاب شریک به میان میآید، آن کسی که برای دستیابی به محصول مشترک منابع بیشتری صرف میکند ابتکار عمل را در دست خواهد داشت. آن جنسی که مشارکت کمتری دارد برای دستیابی به سرمایهگذاریِ جنسی که مشارکت بیشتر دارد، رقابت خواهد کرد، و نتیجه این خواهد بود که جنسی که سرمایهگذاری بیشتری میکند به مراتب سختگیرتر و مشکلپسندتر از جنسی خواهد بود که سرمایهگذاری کمتری میکند."
"انتخاب جنسی نیرویی قوی در تکامل است. اگر صفتی باشد که برای جنس مخالف منزجرکننده است، این صفت به مرور در کل جمعیت ناپدید میشود (حتی اگر بقا را تسهیل کند) چون دارندگان این صفت در جفتیابی به مشکل برمیخورند."
"اگر رفتار فریبکارانه به حیوانی کمک کند از شرّ شکارگرها در امان باشد یا بتواند جفت بیابد، میتوانید مطمئن باشید آن جانور فریبکار خواهد بود. نمونهی مورد علاقهی خودم در روشهای فریبکارانهی جفتیابی راهبردی است که برخی گونههای پرندگان و ماهیها دارند و در آن، بعضی نرها وانمود میکنند که مادهاند. در این گونهها، نرهایی که آن اندازه بزرگ نیستند که با نرهای دیگر مبارزه کنند در فرایند تکامل به راهبرد تظاهر به ماده بودن رسیدهاند، که به آنها اجازه میدهد همراه مادهها باشند، بدون اینکه با چالشی از جانب نرهای دیگر مواجه شوند. سپس این نرهای کوچک مترصد میمانند تا در فرصتی مناسب پنهانی جفتگیری کنند و به این ترتیب ژن خود را به نسل بعد انتقال میدهند،..."
"...زنان طوری تکامل یافتهاند که مردان مهربان و بخشنده و بامزه و خوشتیپ و باهوش را ترجیح بدهند؛ اما حتی اگر من هیچیک از این ویژگیها را هم نداشته باشم مرا انتخاب خواهند کرد، به شرطی که در میان گزینههایشان کمتر از همه نامطلوب باشم. مادام که من از سایر مردانِ در دسترس باهوشتر و جذابتر باشم، اهمیتی ندارد که واقعاً چقدر باهوش یا جذاب هستم. به همین سان، اگر به اندازهی هنری کَویل خوشقیافه و به اندازهی آلبرت اینشتین باهوش باشم، باز هم فایدهای به حالم نخواهد داشت اگر تکتک اعضای گروه از من خوشقیافهتر و باهوشتر باشند."
"به پژوهش ایلیانا کوزیمکو و همکارانش در دانشگاه پرینستن دربارهی《گریز از مکان آخر》توجه کنید. آنها دریافتند که بیشترین مقاومت در برابر افزایش حداقل دستمزد از جانب کسانی صورت میگیرد که درآمدشان اندکی بالاتر از این سطح است. بهرغم این واقعیت که افزایش حداقل دستمزد به احتمال فراوان منجر به کمک به کسانی میشود که فقط اندکی بیشتر از حداقل درآمد دارند، اما نگرانی این افراد در مورد جایگاه نسبیشان بر مزایای بالقوهای که ممکن است از حداقل دستمزد بالاتر نصیبشان شود میچربد. شاید اینگونه واکنشها تیشه به ریشهی خود زدن به نظر آید، اما منطق پشت چنین رفتاری انتخاب جنسی است."
"...پس از تأمین نیازهای ما در سطح بقا، دیگر همهچیز نسبی است...در جهانِ پیش از پیدایش شهرها، زندگی نوعی بازی مجموع-صفر بود. خوشبختی من معمولاً فقط به بهای بدبختی شما حاصل میشد. حقیقت غمانگیز این است که منطق انتخاب جنسی ایجاب میکند زندگی بازی مجموع-صفر باقی بماند، حتی در شرایطی که چنین چیزی ضروری نیست. اگر دوست من اضافهحقوق چشمگیری بگیرد، یا در لاتاری برنده شود، خوششانسی او در واقع مرا تضعیف کرده است، زیرا اکنون پیدا کردن همسر برای من دشوارتر میشود. پیش از این موفقیت یا خوششانسی او، زنی که چشمم را گرفته بود ممکن بود مرا انتخاب کند. اما حالا خیلی محتمل است که این کار را نکند، چون دوستم خیلی جذابتر از چیزی است که پیشتر بود."
"...کودکان نوپا دائم به توصیف جهان میپردازند و به افراد و اشیا اشاره میکنند صرفاً برای اینکه توجه مشترک بهوجود آورند. هیچ حیوانی در هیچ مرحلهای از رشدش چنین کاری نمیکند.
میل به اشتراک گذاشتن فهم و تجربهمان از چارچوب تبادل دانش و شناخت فراتر میرود، زیرا میخواهیم در واکنشهای عاطفیمان نیز با دیگران سهیم باشیم. برای اینکه گروهمان بتواند با یک تهدید یا فرصت به نحو اثربخشی مواجه شود، باید ادراک همهی ما از این موقعیت یکسان باشد، و از همین رو طوری تکامل یافتهایم که به دنبال دستیابی ��ه اجماع عاطفی باشیم. شاید در زندگی چیزی ناراحتکنندهتر از این نباشد که داستانی عاطفی برای کسی تعریف کنید و واکنش او بیاعتنایی یا ابراز احساسی متضاد احساس خودتان باشد.
فکر میکنم اولین بار در حین خوندن 'انسان خردمند' بود که توجهم به روانشناسی فرگشتی (تکاملی) جلب شد. اینکه چطور حس قدرتمند مبارزه برای بقا و از اون طرف دستچین شدن مناسبترین و تطابقپذیرترینها (انتخاب طبیعی) اثرات روانی پایدار و بلن��مدتی رو بر روی مغز ما به جای گذاشتهاند. فرآیندهایی که میلیونها سال ادامه داشته و به واسطهی اونها بازماندهها نه تنها از لحاظ تواناییهای فیزیکی، عضلانی، یا حتی سیستم ایمنی بلکه از لحاظ روانی هم مجهز به ابزارهایی شدند که ما نسبت به فعل و انفعالاتشون ناآگاه هستیم. بخشی از ��ین فرآیندها با توجه به تغییرات بنیادین نوع زندگی ما در به ویژه چند قرن اخیر ممکنه مفید نباشند و حتی در مواردی دستوپاگیر یا حتی آسیبزا هم باشند یا اگه به صورت برعکس بهشون نگاه کنیم ممکنه نوع زندگی اخیر ما، با توجه به اینکه تا حد قابل توجهی برخلاف این کدهای روانی فرگشتیه، با منافع و سلامتی و خوشبختیمون در تضاد باشه.
هر کدام از این دو شق رو که در نظر بگیریم، تحقیقات دانشمندان و تلاششون برای رمزگشایی از این فرآیندهای روانیِ باستانی در عمل نگاه ما به خودمون رو به صورت بنیادین تغییر میده. و این به نظرم در ادامهی رسالت هراری در 'انسان خردمنده' که ما در جهت خودآگاهی فردی و جمعی نسبت به گونهی خودمون از گذشته تا تصویر اکنونی و در نهایت مسیر آینده گام برداریم. هراری در اون کتاب ما رو به دیکتاتور پیزوری و تازهبهدورانرسیدهای تشبیه میکرد که چون اطمینانی از وضعیت خودش نداره حرکاتش همراه با آرامش و وقار نیست. وقار و آرامشی که خودآگاهی و پذیرش ممکنه بتونه برای ما به ارمغان بیاره. امروز به نظرم هنوز مسیر درازی پیش روی ما هست ولی خب خوندن این کتاب نشون میده که این مسیر بسیار شگفتانگیزه و در هر قدم غافلگیریهای بسیاری انتظار ما رو میکشه.
خوشبینی در این زمینه شادیآفرینه ولی نمیشه منکر این شد که شاید هنوز حتی بخش کوچکی از ابعاد این کشفیات و نتایجشون برای جهان ما و نوع استفادهی ما از اونها روشن نباشند. و اینکه همیشه ما خردمندانهترین استفاده رو از علم نکردیم. اما این خطریه که با انجام هر گونه آزمایش علمی به جان میخریم. چه هوش مصنوعی باشه چه مهندسی ژنتیک چه روانشناسی فرگشتی و زمینههای فراوان دیگر.
من ترجیح میدم تو ریویو خیلی ریز استدلالهای کتاب رو بررسی نکنم ولی باید به اصل کلیای اشاره کنم که اسکلت به هم مرتبط کنندهی موضوعات مطرح شده در کتابه:
دو سائق حفظ بقا و انتقال ژن (تولید مثل) قدرتمندترین محرکها و مهمترین دلایل پشت انواع رفتارهای ما هستند.
مسألهی اجتماعی شدن ما و روند این اجتماعی شدن و موضوعاتی از قبیل همکاری و رقابت و شادکامی و سلسلهمراتب قدرت در گروههای انسانی همه با آزمایشهای مختلف و بر اساس همین اصل توضیح داده میشن.
همینطور که در ابتدا گفتم این کتاب توضیح کلان جامعی برای واکنشهای انسانی ارائه میده که فارق از برساختههای به تدریج تعریف شده در علوم انسانیه و اینکه این توضیح بسیار ساده و سرراسته و بنابراین یک نظام روشن علت و معلولی در اختیار شما قرار میده که میتونید با عینکش دنیا رو بازتعریف کنید و شاید بخشی از نامفهومها حداقل بهنظر به قابلِ فهمها تبدیل بشن.
بریدههایی از کتاب
______________________________________________________________________
"انسانها چشمان فوقالعادهای دارند، اما گوش و بینیشان نسبتاً معمولی است، بنابراین در تاریکی، شناساییِ ما برای حیوانات دیگر خیلی راحتتر از شناساییِ آنها برای ما است. اجداد ما در طول روز شکارگرانی درّنده و بیرحم بودند، اما شبها قربانی و طعمهی حیوانات دیگر میشدند، و در طی این چند میلیون سال گذشته، حیوانات شبگرد هر کدام از اجدادِ بالقوهمان را که آنقدر ابله بودند که شب بیرون بروند یک لقمهی چپ کردهاند. برای این اجداد بالقوه که زیر مهتاب در جنگلها پرسه میزدند احتمال بقا و تولید مثل کمتر بود، و بنابراین کمتر احتمال داشت که بتوانند تمایلشان به شبگردی را به نسلهای بعد منتقل کنند. تکامل (فرگشت) به همین صورت خصوصیات روانی ما را شکل میدهد، و نتیجهی نهاییاش این است که لازم نیست کسی به شما بگوید از تاریکی بترسید؛ این ترس به شکل طبیعی سراغتان میآید."
"ما معمولاً به تکامل در چارچوب کالبدشناختی میاندیشیم، اما نگرشهای روانی هم به اندازهی اندامهای بدن برای بقا اهمیت دارند. امیالی که با تواناییهایمان تناسب نداشته باشند، درست به اندازهی اندامهایی که با سبک زندگیمان متناسب نباشند موجب ضعفمان میشوند. در طول شش یا هفت میلیون سال گذشته، بدن ما خیلی کم تغییر کرده، اما ویژگیهای روانیمان تحولات شگرفی به خود دیده است. در حقیقت، فاصله گرفتن ما از ��امپانزهها در جریان تکامل در درجهی نخست محصول تطابقهایی است که در ذهن و مغزمان پدید آمده است."
"این که باهوشتر شدهایم به معنای آن نیست که عاقلتر هم شده باشیم. خوب یا بد، نتوانستهایم در بسیاری از غرایز قدیمیمان هیچ تغییری بهوجود آوریم. آشکارتر از همه اینکه ترسمان از بیرون ماندن از بازیِ جفتگیری هنوز هم عمیقاً بر خصوصیات روانیمان اثرگذار است و سبب میشود خیلی به این موضوع توجه داشته باشیم که در گروهمان، در مقایسه با دیگران در چه رتبه و جایگاهی قرار میگیریم. این مقایسهی اجتماعیِ دائمی تقریباً بیش از هر چیز دیگر برای شادکامی انسان مخرب است. و البته باعث میشود فضول هم بشویم."
"نمونههای بیشماری هست که انتخاب انسان بر تمایلات ژنتیکی فائق میآید، اما شاید تجرد اختیار کردن و پرهیز از رابطهی جنسی آشکارترین نمونه باشد. یکی از نیرومندترین امیالی که ژنها در ما بهوجود میآورند میل به رابطهی جنسی است، چون نداشتن رابطهی جنسی قطعاً به معنای آن است که با پایان یافتن زندگی ما، ژنهایمان نیز نابود میشوند. بهرغم این واقعیت، بسیاری از انسانها در طول تاریخ تصمیم گرفتهاند که از هرگونه فعالیت جنسی خودداری کنند. خیلیها برای عمل به این تصمیم، سخت کوشیدهاند اما ناکام ماندهاند، اما خیلیها هم موفق شدهاند. بیتردید برخی از این افراد موفق با تصمیم خود جدالی سهمگین داشتهاند، اما نکته دقیقاً در همینجا است. فقط به این دلیل که ژنهایمان ما را با فشاری عظیم در جهتی که میخواهند میرانند نمیتوان گفت ما هم ناچاریم به همان سو برویم."
"شامپانزههای امروزی هنگام شکارِ گروهی، و هنگام حملهی گروهی به شامپانزههای دیگر، تا حدودی با یکدیگر همکاری میکنند، اما اصولاً نگاهشان به اعضای دیگر گروه که خویشاوند یا دوست نزدیک نیستند نگاهی رقابتی است. بنابراین به احتمال فراوان صد بار اول، یا هزار بار اول، یا حتی یک میلیون بار اول که اجداد شامپانزهوار ما هنگام عبور پنهانی از میان علفزارها نخستین نشانههای خطر را دیدند، برای یافتن نزدیکترین درخت به هر سو پراکنده شدند. اما در یک جای این مسیر، اجدادمان برای دفاع از خود با هم متحد شدند، و در این نقطه احتمال بقای همه افزایش یافت."
"در مورد کسانی که مکرر خطا میکردند و طردشان از گروه دشوار بود (یا به این علت که به گروه میچسبیدند، یا چون خشن بودند و اخراج از گروه را به راحتی نمیپذیرفتند)، تهدید مجازات گروهی معجزه میکرد. توانایی کشتن از راه دور مهمترین اختراع کل تاریخ جنگ است، چون به این ترتیب ضعیفترها میتوانند با عدهی بیشتر از محلی بهنسبت امن به قویترها حمله کنند. سنگسار کردن احتمالاً یکی از نخستین شکلهای مجازات است که اجدادمان برای همنوعانی که وظیفهی خود را ادا نمیکردند در نظر گرفتند، و تا دوران اخیر نیز بهصورت یکی از شکلهای رایج مجازات باقی مانده است. مثلاً در کتاب مقدس، سنگسار مجازات انواع مختلفی از گناهان شمرده شده است، با اینکه در زمان نگارش آن، انسانها دار زدن و سر بریدن و مصلوب کردن و راههای بسیار خلاقانهی دیگری برای کشتن یکدیگر بلد بودند. امنیت و اثربخشی سنگسار کردنِ گناهکاران از چشم آفرینندگان شریعت کتاب مقدس دور نمانده بود."
"زمانی دانشمندان بر این عقیده بودند که ما این اندازه باهوش شدیم تا بتوانیم از فرصتهای بهکارگیری اجسام که قرار گرفتن انگشت شست در مقابل سایر انگشتان در اختیارمان قرار میدهد بهره ببریم."
"اما در نهایت، سر و کله زدن با اعضای گروه خودش چالش ذهنیِ به مراتب بزرگتری از چالش بهکارگیری اجسام است. به همین دلیل، بسیاری از دانشمندان به فرضیهی مغز اجتماعی روی آوردهاند، که میگوید نخستیها در طی فرایند تکامل صاحب مغزهای بزرگ شدند تا بتوانند چالشهای اجتماعیِ خاص سر و کار داشتن با دیگر اعضای گروههای خود را – که در آنها وابستگی متقابل اعضا بسیار شدید است – حلوفصل کنند."
"اگر به چهرهی یک شامپانزه نگاه کنید، نمیتوانید بفهمید کجا را میبیند مگر آنکه چشمهایش را خیلی بهدقت نگاه کنید. برعکس شامپانزه، انسان در مسیر تکامل خود صاحب صلبیهی سفید شده است (در مقابل صلبیهی قهوهای شامپانزه) که جهت توجهمان را آشکارا اعلام میکند. دنبال کردن مسیر نگاه شامپانزه یا گوریل یا اورانگوتان کار سادهای نیست، در حالی که حتی وقتی که صورت و چشمانمان رو به جهات مختلفی است، جهت توجه ما را دیگران بهراحتی تشخیص میدهند.
این واقعیت که ما جهت نگاه خود را به این شکل اعلام عمومی میکنیم گواه روشنی است بر اینکه معمولاً از اینکه دیگران بدانند چه چیزی توجهمان را جلب کرده است بیشتر منفعت میبریم تا اینکه موضوع توجهمان پنهان بماند. اگر غیر از این بود، صلبیهی چشمانمان هرگز در فرایند تکامل از صلبیهی کَپیهای دیگر متفاوت نمیشد."
"از دست دادن سکونتگاهمان در جنگل بارانی خیلی راحت میتوانست پایان سرنوشت ما باشد. اگر فیلم را به عقب برگردانید و این سناریوی از میان رفتن جنگلهای بارانی را از نو اجرا کنید، به گمان من از هر ده بار نُه بار، در بهترین حالت سرانجام به بابونهایی ترسو تبدیل میشدیم که همیشه از ترس شیرها پشت سرمان را نگاه میکردیم و یک چشممان هم دائم به دنبال نزدیکترین درخت بود. انقراض یا نوعی زندگی حاشیهای خیلی محتملتر بود از اینکه به بالای زنجیرهی غذایی صعود کنیم. اما بعضی اجدادمان شانس آوردند و برای بحرانی که هستیشان را تهدید میکرد راهحلی یافتند و ما هم بهرهوران انعطافپذیری و توانایی آنها در مقابله با دشواریها هستیم.
گذار ما از علفزار به گوگل بیتردید وحشیانه و بهشدت غیربهینه بوده است، اما این ماهیت خود تکامل است. زمین پیوسته در حال تغییر است، و حیات یا خود را با تغییرات انطباق میدهد یا منقرض میشود..."
"ریچارد رنگم در کتاب عالی خود آتش گرفتن، این نظر را مطرح میکند که غذا پختن در ایجاد امکان برخورداری از مغزهایی این اندازه بزرگ در انسان راستقامت (Homo erectus) و بعدها انسان خردمند (Homo sapien) نقشی اساسی داشته است. کَپیهای بزرگ همردهی ما، با اینکه رودههایی بزرگتر از رودههای ما دارند، نمیتوانند از غذای خام خود به اندازهی لازم برای تغذیهی مغزی به بزرگی مغز ما کالری و مواد مغذی به دست آورند. نهتنها نسبت اندازهی مغز به روده برای ما بسیار بزرگتر از این نسبت در کَپیهای دیگر است، بلکه سریعتر از آنها کالری میسوزانیم. پختن ��ذایمان این امکان را فراهم آورد که فرایند سوختوسازِ سریعتری در ما تکامل یابد تا بتوانیم نیازهای چنین مغز بزرگی را تأمین کنیم."
"اجداد ما در تلاش برای ایجاد و حفظ اتحادها و آغاز فعالیتهای جمعی و صرفاً گذراندن روز بدون مواجهه با حملهی دیگران، آموختند که ��فتار یکدیگر را پیشبینی کنند. بهترین راه برای پیشبینی رفتار دیگران آگاهی از سِیر استدلال و اهداف آنها است، از همینرو《نظریهی ذهن》در ما تکامل یافت؛ یعنی درک این نکته که ذهن دیگران متفاوت از ذهن ما است. کودکان خردسال این قابلیت را ندارند، و این یکی از دلایلی است که فهم داستانها و چیزهایی که ناگهان بر زبان میآورند گاهی ممکن است بسیار دشوار باشد–آنها متوجه نمیشوند که شنوندگانشان اغلب مانند خودشان نمیاندیشند."
"In their efforts to form and maintain alliances, create cooperative ventures, and just get through the day without getting whacked, our ancestors learned to anticipate one another’s behavior. The best way to predict other people’s behavior is to know their reasoning and goals, so we evolved Theory of Mind: the understanding that the minds of others differ from our own. Small children don’t have this capacity, which is one reason why their sudden announcements and stories can be so difficult to follow—they don’t realize that their listeners are often not thinking the same thing they are."
"...احساس غرور و گناه و شرم بخشهایی اساسی از شخصیت انسان هستند، و به ما کمک میکنند در گروههایی که در آنها اعضا وابستگی متقابل شدید به هم دارند و با یکدیگر همکاری میکنند، عملکرد خوبی داشته باشیم. این گروهها همزمان با ظهور انسان راستقامت شکل گرفت و چنین موفقیتهای بزرگی برای ما بهدنبال آورد.
اهمیت این عواطف را در تفاوت آشکاری میتوان دید که در زندگی افرادی مشاهده میشود که از این عواطف چندان بهرهمند نیستند، مانند افراد جامعهستیز. جامعهستیزها اغلب در برخورد نخست اشخاص جذاب و بامزهای هستند، اما میکوشند تا هر زمان که لازم شد با بقیه خوب رفتار کنند، چون در پی سوءاستفادهی بیرحمانه از دیگران هستند. اگر احساس گناه یا شرم نداشته باشم، هنگامی که فرصت را برای گرفتن چیزی که از شما میخواهم مناسب ببینم، هیچ نیروی درونیای وجود نخواهد داشت که مرا از این کار باز دارد."
"Pride, guilt, and shame are critical parts of being human, and they help us function in the highly interdependent and cooperative groups that emerged with Homo erectus and that have made us so successful ever since.
The importance of these emotions can be seen in sharp relief when you consider the lives of people with a limited ability to experience them, such as sociopaths. Sociopaths are often charming and fun when you first meet them, but they struggle to get along with other people over any length of time because of their tendency to ruthlessly exploit others. If I experience no guilt or shame, there are no internal forces putting on the brakes when I see an opportunity to take what I want from you."
"دوازدههزار سال پیش همه در فضای باز اجابت مزاج میکردند، اما شکارگر-خوراکجویان از این مزیت برخوردار بودند که پیش از اینکه عواقب این کار دامنشان را بگیرد، از آن نقطه دور میشدند. اما کشاورزها جایی نمیرفتند، بنابراین به مرور آب آشامیدنی خود را با فضولاتشان کاملاً آلوده میکردند. این فرایند مسمومیتِ ناشی از فضولات برای سلامتشان فاجعهبار بود."
"Twelve thousand years ago everyone defecated outdoors, but hunter-gatherers had the advantage of moving on before they suffered the consequences. Farmers weren’t going anywhere, so over time they completely fouled their drinking water with their own feces. This process of fecal poisoning was disastrous for their health."
"کشاورزی در طی این روند، تعادل باکتریهای دهانیِ متنوعمان را نیز اساساً دگرگون کرد، و نتیجهی ناگوارش این بود که در دهانمان که به تازگی سطح قندش بالا رفته بود، باکتریهای آلودهتری رشد کردند. شکارگر-خوراکجوها بدون مسواک یا نخ دندان به ندرت دچار پوسیدگی دندان یا بیماریهای لثه میشدند. برخلاف آنها، دندان کشاورزان اولیه معمولاً نیمهپوسیده و در سدههای میانه دندان مردم کاملاً خراب بود. رژیم غذایی پرنشاسته و کمتنوعشان نهتنها وضع سلامت دهانشان را خراب کرد، بلکه باعث شد در مقایسه با شکارگر-خوراکجویان پیش از خود، قامت و عمر کوتاهتری داشته باشند. در واقع تازه در همین چند نسل گذشته است که قدمان از قد شکارگر-خوراکجویان قدیم بلندتر شده و فقط با ظهور پزشکی جدید است که (صرف نظر از مرگهای غیرطبیعی) به تدریج عمر بیشتری پیدا کردهایم."
"اگرچه کشاورزان در نقاط مختلف جهان برای تقسیم ثمرهی کارشان قوانین و قواعد مختلفی دارند، اما خیلی بهندرت پیش میآید که به جز اعضای خانواده و کسانی که در برداشت نقش داشتهاند، کس دیگری از محصول سهم ببرد. کارل مارکس این نظر را مطرح کرد که افراد باید متناسب با تواناییهایشان تولید کنند اما بر اساس نیازهایشان سهم ببرند، و این اصل توصیف نسبتاً قابلقبولی از وضع حاکم در میان شکارگر-خوراکجویان است. اما تاریخ کمونیسم نشان میدهد که اقوام کشاورز بیرون از مرزهای خانوادهی خود به اشتراک روی خوش نشان نمیدهند.
مشکل آرمانشهر مارکسیستی این است که افراد میتوانند از حاصل دسترنج دیگران به رایگان بهرهمند شوند. اگر شما ملزم به تقسیم منابع با من باشید، آنگاه من وسوسه میشوم که کوشش کمتری بکنم، چون میدانم سختکوشی شما مرا کاملاً بهرهمند میکند. وقتی شما هم ببینید که من مفتخوری میکنم، نمیخواهید کلاه سرتان برود، و قدری از زیر کار در میروید، و چیزی نمیگذرد که تقریباً هیچکس کار نمیکند. مشکل مفتخوری دور باطلی است که اگر راهی برای نظارت بر نقش و دستاورد هرکس نباشد، میتواند خیلی زود جامعهای مولد را خراب کند."
"خب، اگر امروز که تواناییاش را دارم خوراکم را با شما تقسیم کنم، شاید فردا به وضع بدی دچار شوم، چون سخاوتم سبب شده است که منابع کافی در اختیار نداشته باشم. ذهن شکارگر-خوراکجوی ما با این منطق سازگار نبود، چون امروز را فوقالعاده مهم میدانست، و فردا برایش چیزی بود که هنوز از راه نرسیده است، اما این منطق با ذهن کشاورز که بر مالکیت و برنامههای بلندمدت تأکید دارد کاملاً مطابق است. با این حال، دیدن این که یکی از اعضای گروه در وضع نسبتاً دشواری گرفتار شده است با تغییرات متعدد روانیای که افزایش همکاری و وابستگی متقابلمان در طول شش میلیون سال گذشته پدید آورد ناسازگار است. در نتیجه، برای کاهش ناهماهنگیای که این نابرابری برمیانگیخت، الگوهای تازهی تفکر لازم بود.
اولین و مهمترینِ این تغییرات روانی این اندیشه بود که برخی انسانها بهتر و/یا سزاوارتر از دیگراناند. اگرچه شکارگر-خوراکجویان در ویژگیهایی مانند قدرت و ذکاوت متفاوتاند، اما به شدت برابریطلباند و از هرکس که رفتار متکبرانه داشته باشد سخت بیزار میشوند."
"...وقتی که پای انتخاب شریک به میان میآید، آن کسی که برای دستیابی به محصول مشترک منابع بیشتری صرف میکند ابتکار عمل را در دست خواهد داشت. آن جنسی که مشارکت کمتری دارد برای دستیابی به سرمایهگذاریِ جنسی که مشارکت بیشتر دارد، رقابت خواهد کرد، و نتیجه این خواهد بود که جنسی که سرمایهگذاری بیشتری میکند به مراتب سختگیرتر و مشکلپسندتر از جنسی خواهد بود که سرمایهگذاری کمتری میکند."
"انتخاب جنسی نیرویی قوی در تکامل است. اگر صفتی باشد که برای جنس مخالف منزجرکننده است، این صفت به مرور در کل جمعیت ناپدید میشود (حتی اگر بقا را تسهیل کند) چون دارندگان این صفت در جفتیابی به مشکل برمیخورند."
"اگر رفتار فریبکارانه به حیوانی کمک کند از شرّ شکارگرها در امان باشد یا بتواند جفت بیابد، میتوانید مطمئن باشید آن جانور فریبکار خواهد بود. نمونهی مورد علاقهی خودم در روشهای فریبکارانهی جفتیابی راهبردی است که برخی گونههای پرندگان و ماهیها دارند و در آن، بعضی نرها وانمود میکنند که مادهاند. در این گونهها، نرهایی که آن اندازه بزرگ نیستند که با نرهای دیگر مبارزه کنند در فرایند تکامل به راهبرد تظاهر به ماده بودن رسیدهاند، که به آنها اجازه میدهد همراه مادهها باشند، بدون اینکه با چالشی از جانب نرهای دیگر مواجه شوند. سپس این نرهای کوچک مترصد میمانند تا در فرصتی مناسب پنهانی جفتگیری کنند و به این ترتیب ژن خود را به نسل بعد انتقال میدهند،..."
"...زنان طوری تکامل یافتهاند که مردان مهربان و بخشنده و بامزه و خوشتیپ و باهوش را ترجیح بدهند؛ اما حتی اگر من هیچیک از این ویژگیها را هم نداشته باشم مرا انتخاب خواهند کرد، به شرطی که در میان گزینههایشان کمتر از همه نامطلوب باشم. مادام که من از سایر مردانِ در دسترس باهوشتر و جذابتر باشم، اهمیتی ندارد که واقعاً چقدر باهوش یا جذاب هستم. به همین سان، اگر به اندازهی هنری کَویل خوشقیافه و به اندازهی آلبرت اینشتین باهوش باشم، باز هم فایدهای به حالم نخواهد داشت اگر تکتک اعضای گروه از من خوشقیافهتر و باهوشتر باشند."
"به پژوهش ایلیانا کوزیمکو و همکارانش در دانشگاه پرینستن دربارهی《گریز از مکان آخر》توجه کنید. آنها دریافتند که بیشترین مقاومت در برابر افزایش حداقل دستمزد از جانب کسانی صورت میگیرد که درآمدشان اندکی بالاتر از این سطح است. بهرغم این واقعیت که افزایش حداقل دستمزد به احتمال فراوان منجر به کمک به کسانی میشود که فقط اندکی بیشتر از حداقل درآمد دارند، اما نگرانی این افراد در مورد جایگاه نسبیشان بر مزایای بالقوهای که ممکن است از حداقل دستمزد بالاتر نصیبشان شود میچربد. شاید اینگونه واکنشها تیشه به ریشهی خود زدن به نظر آید، اما منطق پشت چنین رفتاری انتخاب جنسی است."
"...پس از تأمین نیازهای ما در سطح بقا، دیگر همهچیز نسبی است...در جهانِ پیش از پیدایش شهرها، زندگی نوعی بازی مجموع-صفر بود. خوشبختی من معمولاً فقط به بهای بدبختی شما حاصل میشد. حقیقت غمانگیز این است که منطق انتخاب جنسی ایجاب میکند زندگی بازی مجموع-صفر باقی بماند، حتی در شرایطی که چنین چیزی ضروری نیست. اگر دوست من اضافهحقوق چشمگیری بگیرد، یا در لاتاری برنده شود، خوششانسی او در واقع مرا تضعیف کرده است، زیرا اکنون پیدا کردن همسر برای من دشوارتر میشود. پیش از این موفقیت یا خوششانسی او، زنی که چشمم را گرفته بود ممکن بود مرا انتخاب کند. اما حالا خیلی محتمل است که این کار را نکند، چون دوستم خیلی جذابتر از چیزی است که پیشتر بود."
"...کودکان نوپا دائم به توصیف جهان میپردازند و به افراد و اشیا اشاره میکنند صرفاً برای اینکه توجه مشترک بهوجود آورند. هیچ حیوانی در هیچ مرحلهای از رشدش چنین کاری نمیکند.
میل به اشتراک گذاشتن فهم و تجربهمان از چارچوب تبادل دانش و شناخت فراتر میرود، زیرا میخواهیم در واکنشهای عاطفیمان نیز با دیگران سهیم باشیم. برای اینکه گروهمان بتواند با یک تهدید یا فرصت به نحو اثربخشی مواجه شود، باید ادراک همهی ما از این موقعیت یکسان باشد، و از همین رو طوری تکامل یافتهایم که به دنبال دستیابی ��ه اجماع عاطفی باشیم. شاید در زندگی چیزی ناراحتکنندهتر از این نباشد که داستانی عاطفی برای کسی تعریف کنید و واکنش او بیاعتنایی یا ابراز احساسی متضاد احساس خودتان باشد.
June 14, 2024
کتاب جهش اجتماعی اثر ویلیام فون هیپل ، بر پایه روانشناسی تکاملی نوشته شده و مواردی از خصوصیات و ویژگی ها را ارائه می دهد که ما را منحصراً انسان میسازد؛ مواردی که به زیست شناسی، روانشناسی، جامعه شناسی و سیاست استناد کرده و از آنها بهره میجوید.
این کتاب پیشینه تکاملی ما را از اولین روزهای زندگی انسان های نخستی روایت می کند، از زمان جدایی از اجداد شامپانزهمانندمان و نقل مکان از جنگلهای بارانی آفریقا به علفزارها در شش میلیون سال پیش. سپس توضیح می دهد که چطور رویارویی با شکارچیان بزرگتر، سریعتر و قویتر از خودمان در علفزارها منجر به یادگیری همکاری و اتحاد شد و متعاقباً توانستیم بر هر محیطی که وارد آن میشدیم تسلط پیدا کنیم. ما بر روی دوپا راست ایستادیم و دستهایمان را آزاد کردیم تا سنگ پرتاب کنیم، ابزار بسازیم و بر موجودات بزرگتر فائق شویم. ما آتش را کشف کردیم که قادرمان ساخت تا مواد مغذی موجود در غذا را آزاد کنیم و مغزمان را رشد دهیم. ما یاد گرفتیم که چگونه تقسیم کار کنیم و به این ترتیب متخصص یک کار و مهارت ویژه شویم.
جهش اجتماعی همچنین ریشه روانشناسی برخی از اعمال مان را توضیح می دهد. مثلاً چرا بیوقفه در مورد افراد دیگر و به مقایسه موقعیتهای اجتماعی فکر میکنیم و یا اینکه چرا بهعنوان یک انسان ابزارساز همه مان مخترع و مبدع نیستیم (به جز در موقعیتهای اجتماعی).
همچنین این کتاب به طور خاص به بررسی این موضوع می پردازد که چرا مردان بیشتر به سمت علم/مهندسی کشیده می شوند و زنان علوم اجتماعی و کمک به دیگران را ترجیح می دهند. میفهمیم چرا و چگونه تکامل میزان دستیابی ما به شادی را محدود کرده است، چرا رهبری و اعتماد به نفس بیش از حد به سبک «بابون مانند» اغلب موفق تر از روش جمعی و متمایز «فیل مانند» است. در ادامه این کتاب درباره سبک، و چگونگی تکامل ما برای بی اعتمادی به فرهنگ های دیگر و افراد خارجی دلایلی میتراشد و بینش های تکاملی درباره خوشبختی، شادکامی و راهکارهایی برای بهبود شادی و رضایت از زندگی در اختیامان قرار میدهد.
اما چرا ⭐⭐⭐ سه ستاره؟
کتاب جهش اجتماعی اطلاعات جالب و قابل توجهی در مورد تکامل، نخستی شناسی، انسان شناسی و سایر علوم دارد، خواندن آن بخصوص در یک سوم ابتدایی بس��ار هیجان انگیز و چالشی می باشد . ولی مشکلی که من با آن داشتم تکرار مکررات بود. تکرار خسته کننده مطالب بخش ابتدایی کتاب در بخش های دوم و سوم ظاهراً تنها به افزایش حجم کتاب کمک کرده و درخدمت افزایش اطلاعات نیست. همچنین بنظر میرسد آقای فون هیپل آنقدر درگیر ساده سازی پیشینه تکاملی انسان شده که تبیین رفتارهای کنونی ما در بافت فرهنگی امروزی را کمرنگ و یا کم اهمیت تلقی شده است.
همچنین به نظر میرسد که او برخی از تجربیات شخصی خود را به رفتارهای کل گونه انسان تعمیم داده و یا نتوانسته پشتوانه تحقیقاتی در تایید آنها ارایه دهد. مثل تجربه مواجهه اش با سگها در کودکی، دلیل کم بودن طلاق در مناطق روستایی و عدم وجود صلبیه در چشم شامپانزه ها.
در سایر مواردی که در بخش اول ریویوو ذکر شد، کتاب به خوبی عمل کرده و میتواند مشوقی جذاب برای آغاز راه مطالعه بیشتر در زمینه تکامل باشد.
خلاصه ��صل های ۱ تا ۱۰ کتاب:
فصل اول)) شش یا هفت میلیون سال پیش است و شما یک میمون شامپانزه مانند هستید که در جنگل های بارانی سرسبز آفریقای مرکزی زندگی می کنید. در سایهسار امن جنگل، غذا فراوان است، شکارچیان کمیاب هستند و زندگی آسان است. اما متأسفانه، همه چیز در حال تغییر است.
طی میلیون سال آینده، تغییرات آب و هوایی و تغییرات زمین ساختی، زیستگاه جنگلی سرسبز شما را فرسایش خواهد داد. در حالی که می توانید در بالای درختان جنگل های بارانی زندگی کنید، نوادگان شما باید در علفزارها بچرخند. در آن پایین، روی زمین، چیزهای کمتری برای خوردن وجود دارد و کفتارها و ببرهای دندان شمشیری بیشتری زندگی میکنند که باید مراقب آنها باشید.
زندگی دیگر به این آسانی نیست و اگر گونه شما میخواهد دوام بیاورد، باید مجموعهای کاملاً جدید از استراتژیهای بقا را اتخاذ کند...
مهم ترین سازگاری که اجداد شامپانزه مانند ما طی تکامل یافتند، توانایی کار مشترک بود. فقط فکر کنید، تقریباً هر استراتژی بقا - از شکار و نگهبانی دشمنان گرفته تا بزرگ کردن نوزادان - وقتی به صورت گروهی انجام شود بسیار مؤثرتر می شود.
البته کار با هم در یک گروه وابسته به هم کار آسانی نیست. هماهنگی مؤثر، نیازمند مهارتهای ارتباطی، هوش هیجانی و دیگر ظرفیتهای ذهنی جدید است که امروزه بدیهی بنظر میرسد. بنابراین، برای زنده ماندن، انسانهای اولیه مجبور بودند با تکامل مغزهای بزرگتر و تقویت تواناییهای بین فردی خود، یک "جهش اجتماعی" انجام دهند.
فصل دوم)) از بین رفتن تدریجی جنگل های بارانی و عقب نشینی به علفزارها به این معنی بود که اجداد شامپانزه مانند ما باید راهی جدید برای امرار معاش مییافتند. آنها نوعی استراتژی ترکیبی اتخاذ کردند که میتوان آن را دیک-دیک/بابون نامید. با این استراتژی آنها در کنار هم به صورت گروه قرار گرفتند؛ در نتیجه چشم های بیشتری برای مراقبت از حمله شکارچیان در اختیار گرفتند و میتوانستند با احتیاط از مناطق باز که در آن درختی برای فرار وجود نداشت عبور کنتد.
این نیاز به کنش جمعی بود که مهمترین تغییر روانی را به وجود آورد که ما را قادر ساخت به جای صرفا زنده ماندن در علفزار ها شکوفا شویم: ظرفیت و میل برای کار با هم.
نیاز به همکاری نیاز به ساخت ابزارهای جدید را ایجاد کرد. اولین سلاح اجدادمان برای جلب همکاری ، تهدید طرد شدن بود . طرد شدن ابزار مهمی برای تحمیل همکاری تا به امروز باقی مانده، و در نتیجه ما هنوز طرد اجتماعی را فوق العاده آزاردهنده می دانیم و هر کاری که لازم است انجام می دهیم تا در دایره گروه خود باقی بمانیم. همکاری مستلزم تغییرات متعدد در شیوه کار ذهن بود. اول از همه، اجداد ما شروع به بهره مندی از اشتراک گذاری اطلاعات کردند. همسو بودن موثرتر از پنهان کردن دانش بود.
دو اختراع مهم انسان راست قامت، 'تقسیم کار و برنامه ریزی برای آینده" و "کنترل آتش بود. داستان سرایی ممکن است یکی دیگر از محصولات جانبی کنترل آتش باشد، گردهمایی در کنار آتش فرصتی برای معاشرت و تأمل (در کنار تبادل دانش از طریق داستان) بود.
زندگیهای بسیار وابسته به هم اجداد ما، احساسات اجتماعی جدیدی مانند غرور، گناه و شرم را ایجاد کرد. اینها اغلب به عنوان احساسات خودآگاه شناخته می شوند، زیرا رشد آنها مستلزم آگاهی از نحوه ارزیابی دیگران از ما است. این احساسات بلافاصله به ما می گویند که کدام رفتارها ما را برای گروه خود ارزشمندتر و کدام ما را بی ارزش می کند.
تقلید بیش از حد یک تحول مهم انسانی است، زیرا به ما امکان می دهد تا انجام کارها را حتی زمانی که نمی توانیم به طور کامل آنها را درک کنیم، یاد بگیریم. با فرض اینکه معلم ما بهتر می داند، ما با بالاترین کیفیت که می توانیم، تقلید میکنیم و این ک کار کارایی را افزایش میدهد .
حدود ۱/۵ میلیون سال قبل، اجداد ما شروع به ساخت ابزارهای سنگی کردند تا بوسیله آنها دست به شکار حیوانات عظیم الجثه بزنند . آنها طی یک عمل جمعی و کارگروهی سنگ ها را شکسته و میمیتراشیدند تا غذای گروه را تآمین کنند. اما تعامل با اعضای گروه یک چالش ذهنی بسیار بزرگتر از ساخت ابزار بود. به همین دلیل، بسیاری از دانشمندان فرضیه مغز اجتماعی را پذیرفته اند، که میگوید نخستی ها مغزهای بزرگی را برای مدیریت چالش های اجتماعی موجود در برخورد با سایر اعضای گروه های بسیار مستقل خود تکامل دادند.
دروغگویی یک شکل منحصر به فرد انسانی از دستکاری اجتماعی است که به پیچیدگی شناختی قابل ملاحظه ای نیاز دارد. دروغ گفتن به معنای کاشتن عمدی یک باور نادرست در ذهن شخص دیگری است که مستلزم آگاهی از این است که محتوای ذهن های دیگر با ذهن خود متفاوت است. به محض اینکه بفهمم شما چه میدانید، در موقعیتی قرار میگیرم که درک شما را عمداً دستکاری کنم تا کاذبیهایی را که به نفع من است وارد کنم. این تولد دروغ است...
فصل سوم)) کشاورزی حدود ۱۲هزار سال پیش در خاورمیانه و پس از آن در چین و آمریکا و در طی چند هزار سال پس از آن در نقاط دیگر پدید آمد. پیش از ابداع کشاورزی به مدت حدوداً ۱۰ تا ۲۰ هزار سال انسان ها غلات وحشی را جمع آوری و آسیا میکردند تا آرد به دست آورند. اجداد شکارگر_خوراکجوی ما هماهنگ با وابستگی فزایندهشان به غذای گیاهی و ابزارهای کشاورزی ب�� تدریج از سبک زندگی کوچ نشینی فاصله گرفتند و در خانه ساکن شدند .
اگرچه کشاورزی ثبات غذایی را برای اجدادمان افزایش داد، اما این تغییر سبک گزینههای متعددی نیز در بر داشت؛ از جمله مسمومیت ناشی از آلودگی با فضولات انسانی و یا مشکل از بین رفتن کیفیت رژیم غذایی.
کشاورزی در طی این روند تعادل باکتریهای دهانی مان را نیز دگرگون کرد و در نتیجه دندان کشاورزان اولیه معمولاً نیمه پوسیده و در سدههای میانی کاملاً خراب بود . در واقع کشاورزی باعث شد در مقایسه با اجداد شکارگر_خوراکجو یمان قد و عمر کوتاهتری داشته باشیم.
نتیجه نهایی اینکه کشاورزان اولیه سختتر کار میکردند تا بتوانند زندگی بدتر از اجداد خود داشته باشند .
انسان شکارگر_خوراکجو در لحظه حال زندگی میکنند ولی نگاه کشاورزان معطوف به فرداست و کار آنها عمدتاً بر محور آماده شدن برای فصل برداشت است که رویدادی فوق العاده مهم و پرزحمت است. این زحمت و هزینه باعث میشود که کشاورزان برای تقسیم ثمره کارشان قوانین و مقررات متفاوتی با اجداد شکارگر خود داشته باشند. اگرچه کشاورزی جامعه را بزرگتر کرد، اما مسئله شناسایی افراد از زیر کار در رو را پیچیدهتر کرد و در نتیجه مردم دیگر مانند سابق منابع خود را با دیگران تقسیم نمیکردند. نهایتاً این گونه مقتضیات کشاورزی، خصوصیات روانی انسان را تغییر داد و از روحیه متمایل به تقسیم اشتراکی به روحیه خواهان مالکیت خصوصی تبدیل کرد و یک دگرگونی اساسی فرهنگی را به وجود آورد.
پیدایش مالکیت خصوصی مزایای متعددی دارد اما در جهانی که افراد از دسترنج خودشان بهرهمند میشوند، تفاوتهای همیشگی در استعداد افراد و میزان کوشش آنها فرصتهای پیش رو، در نهایت منجر به نابرابری میشود. در گذار به زندگی در مزرعه، یکی از دشوارترین چالشهای اجداد شکارگر خوراکجوی ما تطبیق یافتن با نابرابری بود. اما این تطبیق ضرورت داشت . نابرابری نتیجه ناگزیر مقتضیات مالکیت و ذخیره سازی مرتبط با کشاورزی بود.
استفاده از منابع یک سرزمین، ساکنان را بر آن میداشت که از ذخایر آن منطقه بهرهبرداری کنند و این امر باعث شکلگیری مناسبات و عرفهای اجتماعی شد که نابرابری را نهادینه میکرد. زیرا باعث میشد بعضی خانوادهها به منابع بیشتری دسترسی داشته باشند.
زمانی که جوامع کاملاً کشاورز شدند هنجارهای حول مفهوم مالکیت و حقوق دارایی شکل گرفت که موجب به رسمیت شناخته شدن حاکمیت قانون شد.
انسان راست قامت مبدع تقسیم کار بود و نفع بسیار هم از آن برد. ااما امکانات بالقوه تقسیم کار فقط در صورتی به فعلیت در میآید که افراد متخصص شوند و در کل عمر خود یک علاقه یا استعداد را دنبال کنند. زندگی در روستاهای کوچک عملاً این امکان را از انسان میگرفت. اما با ظهور شهرها تخصص واقعی به وجود آمد و هر کسی این قابلیت را داشت که بدون تغییر در بهای رنج و زحمت، در امری متخصص شود و در نتیجه جهان به جایی غنیتر و بهتر تبدیل شد .
زندگی شهرنشینی باعث شد که انسان در نحوه رفتار خود و خصوصیات روانی اجتماعیاش نیز دچار تحولاتی بشود . انسان پس از حرکت به سوی شهر ین راهبرد تازه را برگزید که با غریبهها مودب باشد، همچنین شهرنشینی باعث شد که ما خیلی بیشتر به ظاهر بیرونی افراد اعتماد کنیم؛ چیزی که در جوامع شکارگر_خوراکجو هرگز امکان نداشت. انسان شهرنشین آموخت که از طریق ظاهر میتواند درباره دیگران داوری کند و این مهارت حیرت آور قضاوت درباره دیگران را به دست آورد . مهارتی که در آینده در زمینه جفت یابی به یاری او آمد.
فصل چهارم)) سفر ما از جنگلهای بارانی شرق آفریقا در ۷ میلیون سال پیش تا شهرهای امروزی خارقالعاده بوده است. سفری که در طول آن در محیطهایی زنده مانده، رشد و پیشرفت کردهایم که به آسانی ممکن بود بارها ما را به کلی نابود کنند . طی همین دوران از موجوداتی شامپانزه مانند به انسانهای امروزی تبدیل شدیم ، تمایلات و قابلیتهای ما تکامل یافته است. اما زنده ماندن و رشد کردن کل ماجرا نیست ، زیرا تکامل در درجه اول به تولید مثل وابسته است. اکنون میپردازیم به آخرین بخش از پیشاتاریخمان: «تاثیر عادات اجدادمان در جفتگیری بر خصوصیات روانی فعلی ما»
انسان اولیه همچون سایر حیوانات برای جفتگیری و به چشم آمدن توسط جنس مخالف راهکارهایی را به کار میبرد که امروزه با وجود تغییراتی که در نحوه جفتگیری در میان گونه انسان به وجود آمده، اما همچنان از همان اصول کلیه یشینیان پیروی میکند.
وقتی که پای انتخاب شریک به میان میآید، آن کسی که برای دستیابی به محصول مشترک منابع بیشتری صرف ��یکند ابتکار عمل را در دست خواهد داشت . آن جنسی که مشارکت کمتری دارد برای دستیابی به سرمایهگذاری جنسی که مشارکت بیشتر دارد، رقابت خواهد کرد و نتیجه آن خواهد شد که کسی که سرمایهگذاری بیشتری میکند به مراتب سختگیرتر و مشکل پسندتر خواهد شد.بر پایه این نظریه میتوان تفاوت دو جنس و راهبردهایشان را در جفتگیری و رقابت توضیح داد .
در زیست شناسی حیوانی که گامت بزرگ تر تولید میکند ماده و حیوانی که گامت کوچکتر تولید میکند نر است. چون حجم ماده زیستی لازم برای تولید تخمک به مراتب بیشتر از اسپرم است، پس در نتیجه ماده سرمایهگذاری بیشتری در تولید مثل میکند. همچنین در ا��سان ، جنس ماده پس از تولید تخمک باید ۹ ماه باردار باشد زیرا غذای جنین از طریق مادر به او میرسد. همچنین ماده معمولاً باید تا دو سال بچه خود شیر دهد زیرا کالری از طریق مادر تامین میشود. در نتیجه این تفاوت ناشی از ویژگیهای زیستی در سرمایهگذاری پدر و مادر ، زنان سهم خیلی بیشتری در تولید مثل دارند. بنابراین طبیعی است که زنان در انتخاب جفت خیلی بیشتر وسواس به خرج بدهند و مردها برای زنان رقابت کنند.
نظریه انتخاب جفت باعث اهمیت جایگاه نسبی ما در مقایسه با دیگران شد. زیرا نکته اصلی انتخاب جفت اینجاست که مهم نیست ما چقدر باهوش یا خوش قیافه باشیم ، مهم این است که ما در مقایسه با سایر اعضای مرتبط گروه چطور به نظر میرسیم؛ و از اینجا فرایند مقایسه اجتماعی آغاز میشود تا ما درباره خودمان و جایگاه اجتماعی مان آگاهی پیدا کنیم و آن را بسنجیم.
فصل پنجم)) هیچ چیزی برای انسان نخستین مهمتر از پیوند اجتماعی نبود و نیست. زیرا برای بقا و تولید مثل هیچ چیز به این اندازه اهمیت ندارد. در نتیجه شیوههای بسیاری برای حفظ پیوند با گروه در انسان تکامل یافته و یکی از مهمترین این شیوهها این است که بدانیم یگران چه فکری میکنند. آگاهی از افکار دیگران کمک میکند رفتار بقیه اعضای گروه را پیش بینی کرده و با آنها تطبیق یابیم . همچنین ما میخواهیم گروه از افکار و احساسات ما آگاهی پیدا کنند، زیر برای ترغیب گروه در جهت مطلوبمان باید بتوانیم باورهایمان را در ذهن آنها بنشانیم.
همچنین پذیرش افکار و احساساتمان از سوی دیگران باعث میشود جایگاهمان در گروه تثبیت شود و احساس امنیت کنیم. از قضا این دو هدف ذاتاً خودمحورانه، نسخهای برای همکاری موفقیت آمیز نیز هستند. وقتی از محتوای ذهن دیگران آگاهیم، توانایی به مراتب بیشتری برای هماهنگی اجتماعی و تقصیر تقسیم کار داریم.
به همین دلایل، تکامل میل به اشتراک گذاری محتوای ذهنمان را به ما داده است. میل به اشتراک گذاشتن فهم و تجربه از چهارچوب تبادل دانش نیز فراتر میرود. زیرا میخواهیم در واکنشهای عاطفیمان نیز با دیگران شریک باشیم. این نیاز به شریک شدن در تجربه عاطفی، منشا تقریباً تمام موارد اغراق و بزرگنمایی و ریشه شایعه پراکنی است.
در مقایسه بین آی کیو و ایکیو، همچنان بحث بسیار است. آی کیو یا همان هوش کلی و ای کیو هوش اجتماعی است. سوال این است که کدام یک از این دو در فرایند تکامل بیشتر به انسان یاری رسانده است.
مهمترین چالش انسان، مدیریت دیگران است. اگر ما بتوانیم اهداف انسانهای دیگر را دریابیم، میتوانیم در موقعیتی قرار بگیریم که بتوانیم از رفتارهای آنها سود ببریم.
انعطاف پذیری ، آگاهی از واکنش دیگران، درک عواطف و احساسات آنها و نشان دادن واکنش مناسب در موقعیتهای دشوار، مهمترین ویژگی برای عملکرد اجتماعی انسان است که میتواند موفقیت او را در جامعه تضمین کند.
همچنین طبق بررسی دانشمندان، افرادی که از هوش اجتماعی بالاتری برخوردارند، در زمینه خویشتن داری، کنترل خویش و شناخت خویش از مهارتهای بالاتری برخوردار هستند و تفکر واگرا دارند. به این معنی که هنگام برخورد با یک مشکل یکسان، راه حلهای خارج از عرف و متفاوتی را ارائه میدهند که آنها را بین سایرین ممتاز میکند.
باید توجه داشته باشیم که مهارتهای اجتماعی صرفاً وابسته به تواناییهای شناختی ما نیستند؛ بلکه به نگرشهای ما نسبت به خودمان نیز بستگی دارند. به این شکل که به عنوان مثال اعتماد به نفس کاذب و یا خود بزرگ بینی( در واقع تصویری که ما به طور اغراق آمیز از خودمان به دیگران ارائه میکنیم) در برداشت دیگران از شخصیت ما تاثیر میگذارد و ما را بالاتر از آن چیزی که هستیم در چشم آنها جلوه می دهد.
فصل شش)) همانطور که میدانیم اختراع و ابداع محصولات جدید ، تنها منحصر به انسان نیست و برخی از انواع حیوانات نیست با ساختن ابزار به تهیه غذا و شکار میپردازند. اما حتی نگاهی گذرا به جهان خودمان نشان میدهد که انسانها در سطح دیگری از ابداع عمل میکنند. آنها در هر منطقه از زمین و با هر شرایطی برای خود خانه میسازند ، مواد غذایی را پرورش و نگهداری میکنند ، و میتوانند با پیچیدهترین اسباب خود را سرگرم کنند.
بسیاری از اختراعهای ما بسیار تازه هستند و عمر آنها به چند ده سال بیشتر نمیگذرد ، مانند چمدان چرخدار و اینترنت. با این حال باز هم فرقی ندارد که چقدر به عقب برگردیم، در تمام دورههای زندگی، انسانها با بهرهگیری از اختراعات خود توانستهاند گونه خود را در طبیعت حفظ کنند؛ با نوآوری هایی که حیوانات از آن بهرهای نبردهاند . به همین خاطر است که ما انسان ها اکنون در خانههایمان زندگی میکنیم اما اقوام شامپانزه مانند ما همچون ۶ میلیون سال پیش روی درخت زندگی میکنند.
حال این سوال پیش میآید که آیا نوآور بودن و مبدع بودن ویژگی تمام انسانها است ؟ اگر چنین است چرا همه انسانها دست به اختراع نمیزنند ؟
دانشمندان برای این پرسش سه پاسخ در نظر دارند: یک اینکه ) همه انسانها ژن ابداع و اختراع را ندارند .
دو اینکه) همه انسانها این ژن را دارند اما تمایل به اختراع و ابداع ندارند.
سوم اینکه) همه ابتکارات بدیهی مدتها پیش انجام شدهاند .
دانشمندان بررسی کرده و به این نتیجه رسیدهاند که انسانها طوری تکامل یافتهاند که به صورت اجتماعی نوآوری کنند. این امکان میتواند به توضیح شکاف خارقالعاده در توان نوآوری فنی میان گونه انسان خردمند و افراد انسان کمک کند. در حقیقت شاید نوآوری فنی به ندرت رخ دهد اما علت آن است که بیشتر انسانها مشغول یافتن راه حلهای اجتماعی برای مشکلات خود هستند . به این کار نوآوری اجتماعی میگویند.
اما تعریف صحیح نوآوری اجتماعی چیست؟ نوآوری اجتماعی راهی است تازه برای حل یک مسئله از طریق به کارگیری روابط اجتماعی. موضوع اساسی نه ماهیت مسئله بلکه ماهیت راه حل است.
اگر به بزرگترین ابداعات تاریخ بشر بنگرید آشکارا میبینید که بسیاری از آنها ابداعات اجتماعیاند.
احتمالاً این سوال پیش میآید که چرا با وجود تمام این اوصاف برخی افراد محصولات تازه ابداع میکنند اما عدهای این کار را نمیکنند؟ اگر انسانها طوری تکامل یافته باشند که مسائلشان را به طریق اجتماعی حل کنند و نه فنی، معنایش این نخواهد بود که همیشه راه حلهای اجتماعی را انتخاب میکنند. بلکه این فرضیه نقطه شروعی است برای پیشبینی اینکه چه کسانی اختراع میکنند و چه کسانی نمیکنند.
طبق نظر دانشمندان افرادی که کمتر اجتماعی هستند احتمال بیشتری دارد دست به ابداعات فنی بزنند . در واقع افراد جمع گریزتر، نه تنها شبکه اجتماعی کوچکتر را ترجیح میدهند و کمتر از دیگران کمک میگیرند؛ بلکه بسیاری از آنها راه حلهای اجتماعی را نیز رضایت بخش نمیدانند . پس در نتیجه احتمال بیشتری دارد که به دنبال راه حل فنی باشند و این گرایش منجر به میزان بالاتر نوآوری فنی آنها میشود .
این فرضیه تفاوتهای جنسیتی در گرایش به نوآوری را نیز پیش بینی کرده است و علاقه به مسائل فنی و غیر فنی را بین زنان و مردان توضیح میدهد.
طنز ماجرا در این است که انسان خردمند بر کل جهان تسلط یافت چون موجودی بسیار اجتماعی است، اما برای اختراعهای فنی که زندگی ما را تا این اندازه متفاوت از سایر جانوران کرده است احتمالاً باید از افراد نسبتاً غیر اجتماعی جامعه ممنون باشیم.
طبق نظر نویسنده ، بزرگترین ابداعات اجتماعی تاریخ بشر عبارتند از اول تقسیم کار، سپس پول، و سومین رتبه انتظار در صف میباشد. (آقای فون هیپل یبار توی صف چک گذرنامه وایساده و به این نتیجه رسیده، البته منم باهاش موافقم.)
ادامه در کامنت.....
این کتاب پیشینه تکاملی ما را از اولین روزهای زندگی انسان های نخستی روایت می کند، از زمان جدایی از اجداد شامپانزهمانندمان و نقل مکان از جنگلهای بارانی آفریقا به علفزارها در شش میلیون سال پیش. سپس توضیح می دهد که چطور رویارویی با شکارچیان بزرگتر، سریعتر و قویتر از خودمان در علفزارها منجر به یادگیری همکاری و اتحاد شد و متعاقباً توانستیم بر هر محیطی که وارد آن میشدیم تسلط پیدا کنیم. ما بر روی دوپا راست ایستادیم و دستهایمان را آزاد کردیم تا سنگ پرتاب کنیم، ابزار بسازیم و بر موجودات بزرگتر فائق شویم. ما آتش را کشف کردیم که قادرمان ساخت تا مواد مغذی موجود در غذا را آزاد کنیم و مغزمان را رشد دهیم. ما یاد گرفتیم که چگونه تقسیم کار کنیم و به این ترتیب متخصص یک کار و مهارت ویژه شویم.
جهش اجتماعی همچنین ریشه روانشناسی برخی از اعمال مان را توضیح می دهد. مثلاً چرا بیوقفه در مورد افراد دیگر و به مقایسه موقعیتهای اجتماعی فکر میکنیم و یا اینکه چرا بهعنوان یک انسان ابزارساز همه مان مخترع و مبدع نیستیم (به جز در موقعیتهای اجتماعی).
همچنین این کتاب به طور خاص به بررسی این موضوع می پردازد که چرا مردان بیشتر به سمت علم/مهندسی کشیده می شوند و زنان علوم اجتماعی و کمک به دیگران را ترجیح می دهند. میفهمیم چرا و چگونه تکامل میزان دستیابی ما به شادی را محدود کرده است، چرا رهبری و اعتماد به نفس بیش از حد به سبک «بابون مانند» اغلب موفق تر از روش جمعی و متمایز «فیل مانند» است. در ادامه این کتاب درباره سبک، و چگونگی تکامل ما برای بی اعتمادی به فرهنگ های دیگر و افراد خارجی دلایلی میتراشد و بینش های تکاملی درباره خوشبختی، شادکامی و راهکارهایی برای بهبود شادی و رضایت از زندگی در اختیامان قرار میدهد.
اما چرا ⭐⭐⭐ سه ستاره؟
کتاب جهش اجتماعی اطلاعات جالب و قابل توجهی در مورد تکامل، نخستی شناسی، انسان شناسی و سایر علوم دارد، خواندن آن بخصوص در یک سوم ابتدایی بس��ار هیجان انگیز و چالشی می باشد . ولی مشکلی که من با آن داشتم تکرار مکررات بود. تکرار خسته کننده مطالب بخش ابتدایی کتاب در بخش های دوم و سوم ظاهراً تنها به افزایش حجم کتاب کمک کرده و درخدمت افزایش اطلاعات نیست. همچنین بنظر میرسد آقای فون هیپل آنقدر درگیر ساده سازی پیشینه تکاملی انسان شده که تبیین رفتارهای کنونی ما در بافت فرهنگی امروزی را کمرنگ و یا کم اهمیت تلقی شده است.
همچنین به نظر میرسد که او برخی از تجربیات شخصی خود را به رفتارهای کل گونه انسان تعمیم داده و یا نتوانسته پشتوانه تحقیقاتی در تایید آنها ارایه دهد. مثل تجربه مواجهه اش با سگها در کودکی، دلیل کم بودن طلاق در مناطق روستایی و عدم وجود صلبیه در چشم شامپانزه ها.
در سایر مواردی که در بخش اول ریویوو ذکر شد، کتاب به خوبی عمل کرده و میتواند مشوقی جذاب برای آغاز راه مطالعه بیشتر در زمینه تکامل باشد.
خلاصه ��صل های ۱ تا ۱۰ کتاب:
فصل اول)) شش یا هفت میلیون سال پیش است و شما یک میمون شامپانزه مانند هستید که در جنگل های بارانی سرسبز آفریقای مرکزی زندگی می کنید. در سایهسار امن جنگل، غذا فراوان است، شکارچیان کمیاب هستند و زندگی آسان است. اما متأسفانه، همه چیز در حال تغییر است.
طی میلیون سال آینده، تغییرات آب و هوایی و تغییرات زمین ساختی، زیستگاه جنگلی سرسبز شما را فرسایش خواهد داد. در حالی که می توانید در بالای درختان جنگل های بارانی زندگی کنید، نوادگان شما باید در علفزارها بچرخند. در آن پایین، روی زمین، چیزهای کمتری برای خوردن وجود دارد و کفتارها و ببرهای دندان شمشیری بیشتری زندگی میکنند که باید مراقب آنها باشید.
زندگی دیگر به این آسانی نیست و اگر گونه شما میخواهد دوام بیاورد، باید مجموعهای کاملاً جدید از استراتژیهای بقا را اتخاذ کند...
مهم ترین سازگاری که اجداد شامپانزه مانند ما طی تکامل یافتند، توانایی کار مشترک بود. فقط فکر کنید، تقریباً هر استراتژی بقا - از شکار و نگهبانی دشمنان گرفته تا بزرگ کردن نوزادان - وقتی به صورت گروهی انجام شود بسیار مؤثرتر می شود.
البته کار با هم در یک گروه وابسته به هم کار آسانی نیست. هماهنگی مؤثر، نیازمند مهارتهای ارتباطی، هوش هیجانی و دیگر ظرفیتهای ذهنی جدید است که امروزه بدیهی بنظر میرسد. بنابراین، برای زنده ماندن، انسانهای اولیه مجبور بودند با تکامل مغزهای بزرگتر و تقویت تواناییهای بین فردی خود، یک "جهش اجتماعی" انجام دهند.
فصل دوم)) از بین رفتن تدریجی جنگل های بارانی و عقب نشینی به علفزارها به این معنی بود که اجداد شامپانزه مانند ما باید راهی جدید برای امرار معاش مییافتند. آنها نوعی استراتژی ترکیبی اتخاذ کردند که میتوان آن را دیک-دیک/بابون نامید. با این استراتژی آنها در کنار هم به صورت گروه قرار گرفتند؛ در نتیجه چشم های بیشتری برای مراقبت از حمله شکارچیان در اختیار گرفتند و میتوانستند با احتیاط از مناطق باز که در آن درختی برای فرار وجود نداشت عبور کنتد.
این نیاز به کنش جمعی بود که مهمترین تغییر روانی را به وجود آورد که ما را قادر ساخت به جای صرفا زنده ماندن در علفزار ها شکوفا شویم: ظرفیت و میل برای کار با هم.
نیاز به همکاری نیاز به ساخت ابزارهای جدید را ایجاد کرد. اولین سلاح اجدادمان برای جلب همکاری ، تهدید طرد شدن بود . طرد شدن ابزار مهمی برای تحمیل همکاری تا به امروز باقی مانده، و در نتیجه ما هنوز طرد اجتماعی را فوق العاده آزاردهنده می دانیم و هر کاری که لازم است انجام می دهیم تا در دایره گروه خود باقی بمانیم. همکاری مستلزم تغییرات متعدد در شیوه کار ذهن بود. اول از همه، اجداد ما شروع به بهره مندی از اشتراک گذاری اطلاعات کردند. همسو بودن موثرتر از پنهان کردن دانش بود.
دو اختراع مهم انسان راست قامت، 'تقسیم کار و برنامه ریزی برای آینده" و "کنترل آتش بود. داستان سرایی ممکن است یکی دیگر از محصولات جانبی کنترل آتش باشد، گردهمایی در کنار آتش فرصتی برای معاشرت و تأمل (در کنار تبادل دانش از طریق داستان) بود.
زندگیهای بسیار وابسته به هم اجداد ما، احساسات اجتماعی جدیدی مانند غرور، گناه و شرم را ایجاد کرد. اینها اغلب به عنوان احساسات خودآگاه شناخته می شوند، زیرا رشد آنها مستلزم آگاهی از نحوه ارزیابی دیگران از ما است. این احساسات بلافاصله به ما می گویند که کدام رفتارها ما را برای گروه خود ارزشمندتر و کدام ما را بی ارزش می کند.
تقلید بیش از حد یک تحول مهم انسانی است، زیرا به ما امکان می دهد تا انجام کارها را حتی زمانی که نمی توانیم به طور کامل آنها را درک کنیم، یاد بگیریم. با فرض اینکه معلم ما بهتر می داند، ما با بالاترین کیفیت که می توانیم، تقلید میکنیم و این ک کار کارایی را افزایش میدهد .
حدود ۱/۵ میلیون سال قبل، اجداد ما شروع به ساخت ابزارهای سنگی کردند تا بوسیله آنها دست به شکار حیوانات عظیم الجثه بزنند . آنها طی یک عمل جمعی و کارگروهی سنگ ها را شکسته و میمیتراشیدند تا غذای گروه را تآمین کنند. اما تعامل با اعضای گروه یک چالش ذهنی بسیار بزرگتر از ساخت ابزار بود. به همین دلیل، بسیاری از دانشمندان فرضیه مغز اجتماعی را پذیرفته اند، که میگوید نخستی ها مغزهای بزرگی را برای مدیریت چالش های اجتماعی موجود در برخورد با سایر اعضای گروه های بسیار مستقل خود تکامل دادند.
دروغگویی یک شکل منحصر به فرد انسانی از دستکاری اجتماعی است که به پیچیدگی شناختی قابل ملاحظه ای نیاز دارد. دروغ گفتن به معنای کاشتن عمدی یک باور نادرست در ذهن شخص دیگری است که مستلزم آگاهی از این است که محتوای ذهن های دیگر با ذهن خود متفاوت است. به محض اینکه بفهمم شما چه میدانید، در موقعیتی قرار میگیرم که درک شما را عمداً دستکاری کنم تا کاذبیهایی را که به نفع من است وارد کنم. این تولد دروغ است...
فصل سوم)) کشاورزی حدود ۱۲هزار سال پیش در خاورمیانه و پس از آن در چین و آمریکا و در طی چند هزار سال پس از آن در نقاط دیگر پدید آمد. پیش از ابداع کشاورزی به مدت حدوداً ۱۰ تا ۲۰ هزار سال انسان ها غلات وحشی را جمع آوری و آسیا میکردند تا آرد به دست آورند. اجداد شکارگر_خوراکجوی ما هماهنگ با وابستگی فزایندهشان به غذای گیاهی و ابزارهای کشاورزی ب�� تدریج از سبک زندگی کوچ نشینی فاصله گرفتند و در خانه ساکن شدند .
اگرچه کشاورزی ثبات غذایی را برای اجدادمان افزایش داد، اما این تغییر سبک گزینههای متعددی نیز در بر داشت؛ از جمله مسمومیت ناشی از آلودگی با فضولات انسانی و یا مشکل از بین رفتن کیفیت رژیم غذایی.
کشاورزی در طی این روند تعادل باکتریهای دهانی مان را نیز دگرگون کرد و در نتیجه دندان کشاورزان اولیه معمولاً نیمه پوسیده و در سدههای میانی کاملاً خراب بود . در واقع کشاورزی باعث شد در مقایسه با اجداد شکارگر_خوراکجو یمان قد و عمر کوتاهتری داشته باشیم.
نتیجه نهایی اینکه کشاورزان اولیه سختتر کار میکردند تا بتوانند زندگی بدتر از اجداد خود داشته باشند .
انسان شکارگر_خوراکجو در لحظه حال زندگی میکنند ولی نگاه کشاورزان معطوف به فرداست و کار آنها عمدتاً بر محور آماده شدن برای فصل برداشت است که رویدادی فوق العاده مهم و پرزحمت است. این زحمت و هزینه باعث میشود که کشاورزان برای تقسیم ثمره کارشان قوانین و مقررات متفاوتی با اجداد شکارگر خود داشته باشند. اگرچه کشاورزی جامعه را بزرگتر کرد، اما مسئله شناسایی افراد از زیر کار در رو را پیچیدهتر کرد و در نتیجه مردم دیگر مانند سابق منابع خود را با دیگران تقسیم نمیکردند. نهایتاً این گونه مقتضیات کشاورزی، خصوصیات روانی انسان را تغییر داد و از روحیه متمایل به تقسیم اشتراکی به روحیه خواهان مالکیت خصوصی تبدیل کرد و یک دگرگونی اساسی فرهنگی را به وجود آورد.
پیدایش مالکیت خصوصی مزایای متعددی دارد اما در جهانی که افراد از دسترنج خودشان بهرهمند میشوند، تفاوتهای همیشگی در استعداد افراد و میزان کوشش آنها فرصتهای پیش رو، در نهایت منجر به نابرابری میشود. در گذار به زندگی در مزرعه، یکی از دشوارترین چالشهای اجداد شکارگر خوراکجوی ما تطبیق یافتن با نابرابری بود. اما این تطبیق ضرورت داشت . نابرابری نتیجه ناگزیر مقتضیات مالکیت و ذخیره سازی مرتبط با کشاورزی بود.
استفاده از منابع یک سرزمین، ساکنان را بر آن میداشت که از ذخایر آن منطقه بهرهبرداری کنند و این امر باعث شکلگیری مناسبات و عرفهای اجتماعی شد که نابرابری را نهادینه میکرد. زیرا باعث میشد بعضی خانوادهها به منابع بیشتری دسترسی داشته باشند.
زمانی که جوامع کاملاً کشاورز شدند هنجارهای حول مفهوم مالکیت و حقوق دارایی شکل گرفت که موجب به رسمیت شناخته شدن حاکمیت قانون شد.
انسان راست قامت مبدع تقسیم کار بود و نفع بسیار هم از آن برد. ااما امکانات بالقوه تقسیم کار فقط در صورتی به فعلیت در میآید که افراد متخصص شوند و در کل عمر خود یک علاقه یا استعداد را دنبال کنند. زندگی در روستاهای کوچک عملاً این امکان را از انسان میگرفت. اما با ظهور شهرها تخصص واقعی به وجود آمد و هر کسی این قابلیت را داشت که بدون تغییر در بهای رنج و زحمت، در امری متخصص شود و در نتیجه جهان به جایی غنیتر و بهتر تبدیل شد .
زندگی شهرنشینی باعث شد که انسان در نحوه رفتار خود و خصوصیات روانی اجتماعیاش نیز دچار تحولاتی بشود . انسان پس از حرکت به سوی شهر ین راهبرد تازه را برگزید که با غریبهها مودب باشد، همچنین شهرنشینی باعث شد که ما خیلی بیشتر به ظاهر بیرونی افراد اعتماد کنیم؛ چیزی که در جوامع شکارگر_خوراکجو هرگز امکان نداشت. انسان شهرنشین آموخت که از طریق ظاهر میتواند درباره دیگران داوری کند و این مهارت حیرت آور قضاوت درباره دیگران را به دست آورد . مهارتی که در آینده در زمینه جفت یابی به یاری او آمد.
فصل چهارم)) سفر ما از جنگلهای بارانی شرق آفریقا در ۷ میلیون سال پیش تا شهرهای امروزی خارقالعاده بوده است. سفری که در طول آن در محیطهایی زنده مانده، رشد و پیشرفت کردهایم که به آسانی ممکن بود بارها ما را به کلی نابود کنند . طی همین دوران از موجوداتی شامپانزه مانند به انسانهای امروزی تبدیل شدیم ، تمایلات و قابلیتهای ما تکامل یافته است. اما زنده ماندن و رشد کردن کل ماجرا نیست ، زیرا تکامل در درجه اول به تولید مثل وابسته است. اکنون میپردازیم به آخرین بخش از پیشاتاریخمان: «تاثیر عادات اجدادمان در جفتگیری بر خصوصیات روانی فعلی ما»
انسان اولیه همچون سایر حیوانات برای جفتگیری و به چشم آمدن توسط جنس مخالف راهکارهایی را به کار میبرد که امروزه با وجود تغییراتی که در نحوه جفتگیری در میان گونه انسان به وجود آمده، اما همچنان از همان اصول کلیه یشینیان پیروی میکند.
وقتی که پای انتخاب شریک به میان میآید، آن کسی که برای دستیابی به محصول مشترک منابع بیشتری صرف ��یکند ابتکار عمل را در دست خواهد داشت . آن جنسی که مشارکت کمتری دارد برای دستیابی به سرمایهگذاری جنسی که مشارکت بیشتر دارد، رقابت خواهد کرد و نتیجه آن خواهد شد که کسی که سرمایهگذاری بیشتری میکند به مراتب سختگیرتر و مشکل پسندتر خواهد شد.بر پایه این نظریه میتوان تفاوت دو جنس و راهبردهایشان را در جفتگیری و رقابت توضیح داد .
در زیست شناسی حیوانی که گامت بزرگ تر تولید میکند ماده و حیوانی که گامت کوچکتر تولید میکند نر است. چون حجم ماده زیستی لازم برای تولید تخمک به مراتب بیشتر از اسپرم است، پس در نتیجه ماده سرمایهگذاری بیشتری در تولید مثل میکند. همچنین در ا��سان ، جنس ماده پس از تولید تخمک باید ۹ ماه باردار باشد زیرا غذای جنین از طریق مادر به او میرسد. همچنین ماده معمولاً باید تا دو سال بچه خود شیر دهد زیرا کالری از طریق مادر تامین میشود. در نتیجه این تفاوت ناشی از ویژگیهای زیستی در سرمایهگذاری پدر و مادر ، زنان سهم خیلی بیشتری در تولید مثل دارند. بنابراین طبیعی است که زنان در انتخاب جفت خیلی بیشتر وسواس به خرج بدهند و مردها برای زنان رقابت کنند.
نظریه انتخاب جفت باعث اهمیت جایگاه نسبی ما در مقایسه با دیگران شد. زیرا نکته اصلی انتخاب جفت اینجاست که مهم نیست ما چقدر باهوش یا خوش قیافه باشیم ، مهم این است که ما در مقایسه با سایر اعضای مرتبط گروه چطور به نظر میرسیم؛ و از اینجا فرایند مقایسه اجتماعی آغاز میشود تا ما درباره خودمان و جایگاه اجتماعی مان آگاهی پیدا کنیم و آن را بسنجیم.
فصل پنجم)) هیچ چیزی برای انسان نخستین مهمتر از پیوند اجتماعی نبود و نیست. زیرا برای بقا و تولید مثل هیچ چیز به این اندازه اهمیت ندارد. در نتیجه شیوههای بسیاری برای حفظ پیوند با گروه در انسان تکامل یافته و یکی از مهمترین این شیوهها این است که بدانیم یگران چه فکری میکنند. آگاهی از افکار دیگران کمک میکند رفتار بقیه اعضای گروه را پیش بینی کرده و با آنها تطبیق یابیم . همچنین ما میخواهیم گروه از افکار و احساسات ما آگاهی پیدا کنند، زیر برای ترغیب گروه در جهت مطلوبمان باید بتوانیم باورهایمان را در ذهن آنها بنشانیم.
همچنین پذیرش افکار و احساساتمان از سوی دیگران باعث میشود جایگاهمان در گروه تثبیت شود و احساس امنیت کنیم. از قضا این دو هدف ذاتاً خودمحورانه، نسخهای برای همکاری موفقیت آمیز نیز هستند. وقتی از محتوای ذهن دیگران آگاهیم، توانایی به مراتب بیشتری برای هماهنگی اجتماعی و تقصیر تقسیم کار داریم.
به همین دلایل، تکامل میل به اشتراک گذاری محتوای ذهنمان را به ما داده است. میل به اشتراک گذاشتن فهم و تجربه از چهارچوب تبادل دانش نیز فراتر میرود. زیرا میخواهیم در واکنشهای عاطفیمان نیز با دیگران شریک باشیم. این نیاز به شریک شدن در تجربه عاطفی، منشا تقریباً تمام موارد اغراق و بزرگنمایی و ریشه شایعه پراکنی است.
در مقایسه بین آی کیو و ایکیو، همچنان بحث بسیار است. آی کیو یا همان هوش کلی و ای کیو هوش اجتماعی است. سوال این است که کدام یک از این دو در فرایند تکامل بیشتر به انسان یاری رسانده است.
مهمترین چالش انسان، مدیریت دیگران است. اگر ما بتوانیم اهداف انسانهای دیگر را دریابیم، میتوانیم در موقعیتی قرار بگیریم که بتوانیم از رفتارهای آنها سود ببریم.
انعطاف پذیری ، آگاهی از واکنش دیگران، درک عواطف و احساسات آنها و نشان دادن واکنش مناسب در موقعیتهای دشوار، مهمترین ویژگی برای عملکرد اجتماعی انسان است که میتواند موفقیت او را در جامعه تضمین کند.
همچنین طبق بررسی دانشمندان، افرادی که از هوش اجتماعی بالاتری برخوردارند، در زمینه خویشتن داری، کنترل خویش و شناخت خویش از مهارتهای بالاتری برخوردار هستند و تفکر واگرا دارند. به این معنی که هنگام برخورد با یک مشکل یکسان، راه حلهای خارج از عرف و متفاوتی را ارائه میدهند که آنها را بین سایرین ممتاز میکند.
باید توجه داشته باشیم که مهارتهای اجتماعی صرفاً وابسته به تواناییهای شناختی ما نیستند؛ بلکه به نگرشهای ما نسبت به خودمان نیز بستگی دارند. به این شکل که به عنوان مثال اعتماد به نفس کاذب و یا خود بزرگ بینی( در واقع تصویری که ما به طور اغراق آمیز از خودمان به دیگران ارائه میکنیم) در برداشت دیگران از شخصیت ما تاثیر میگذارد و ما را بالاتر از آن چیزی که هستیم در چشم آنها جلوه می دهد.
فصل شش)) همانطور که میدانیم اختراع و ابداع محصولات جدید ، تنها منحصر به انسان نیست و برخی از انواع حیوانات نیست با ساختن ابزار به تهیه غذا و شکار میپردازند. اما حتی نگاهی گذرا به جهان خودمان نشان میدهد که انسانها در سطح دیگری از ابداع عمل میکنند. آنها در هر منطقه از زمین و با هر شرایطی برای خود خانه میسازند ، مواد غذایی را پرورش و نگهداری میکنند ، و میتوانند با پیچیدهترین اسباب خود را سرگرم کنند.
بسیاری از اختراعهای ما بسیار تازه هستند و عمر آنها به چند ده سال بیشتر نمیگذرد ، مانند چمدان چرخدار و اینترنت. با این حال باز هم فرقی ندارد که چقدر به عقب برگردیم، در تمام دورههای زندگی، انسانها با بهرهگیری از اختراعات خود توانستهاند گونه خود را در طبیعت حفظ کنند؛ با نوآوری هایی که حیوانات از آن بهرهای نبردهاند . به همین خاطر است که ما انسان ها اکنون در خانههایمان زندگی میکنیم اما اقوام شامپانزه مانند ما همچون ۶ میلیون سال پیش روی درخت زندگی میکنند.
حال این سوال پیش میآید که آیا نوآور بودن و مبدع بودن ویژگی تمام انسانها است ؟ اگر چنین است چرا همه انسانها دست به اختراع نمیزنند ؟
دانشمندان برای این پرسش سه پاسخ در نظر دارند: یک اینکه ) همه انسانها ژن ابداع و اختراع را ندارند .
دو اینکه) همه انسانها این ژن را دارند اما تمایل به اختراع و ابداع ندارند.
سوم اینکه) همه ابتکارات بدیهی مدتها پیش انجام شدهاند .
دانشمندان بررسی کرده و به این نتیجه رسیدهاند که انسانها طوری تکامل یافتهاند که به صورت اجتماعی نوآوری کنند. این امکان میتواند به توضیح شکاف خارقالعاده در توان نوآوری فنی میان گونه انسان خردمند و افراد انسان کمک کند. در حقیقت شاید نوآوری فنی به ندرت رخ دهد اما علت آن است که بیشتر انسانها مشغول یافتن راه حلهای اجتماعی برای مشکلات خود هستند . به این کار نوآوری اجتماعی میگویند.
اما تعریف صحیح نوآوری اجتماعی چیست؟ نوآوری اجتماعی راهی است تازه برای حل یک مسئله از طریق به کارگیری روابط اجتماعی. موضوع اساسی نه ماهیت مسئله بلکه ماهیت راه حل است.
اگر به بزرگترین ابداعات تاریخ بشر بنگرید آشکارا میبینید که بسیاری از آنها ابداعات اجتماعیاند.
احتمالاً این سوال پیش میآید که چرا با وجود تمام این اوصاف برخی افراد محصولات تازه ابداع میکنند اما عدهای این کار را نمیکنند؟ اگر انسانها طوری تکامل یافته باشند که مسائلشان را به طریق اجتماعی حل کنند و نه فنی، معنایش این نخواهد بود که همیشه راه حلهای اجتماعی را انتخاب میکنند. بلکه این فرضیه نقطه شروعی است برای پیشبینی اینکه چه کسانی اختراع میکنند و چه کسانی نمیکنند.
طبق نظر دانشمندان افرادی که کمتر اجتماعی هستند احتمال بیشتری دارد دست به ابداعات فنی بزنند . در واقع افراد جمع گریزتر، نه تنها شبکه اجتماعی کوچکتر را ترجیح میدهند و کمتر از دیگران کمک میگیرند؛ بلکه بسیاری از آنها راه حلهای اجتماعی را نیز رضایت بخش نمیدانند . پس در نتیجه احتمال بیشتری دارد که به دنبال راه حل فنی باشند و این گرایش منجر به میزان بالاتر نوآوری فنی آنها میشود .
این فرضیه تفاوتهای جنسیتی در گرایش به نوآوری را نیز پیش بینی کرده است و علاقه به مسائل فنی و غیر فنی را بین زنان و مردان توضیح میدهد.
طنز ماجرا در این است که انسان خردمند بر کل جهان تسلط یافت چون موجودی بسیار اجتماعی است، اما برای اختراعهای فنی که زندگی ما را تا این اندازه متفاوت از سایر جانوران کرده است احتمالاً باید از افراد نسبتاً غیر اجتماعی جامعه ممنون باشیم.
طبق نظر نویسنده ، بزرگترین ابداعات اجتماعی تاریخ بشر عبارتند از اول تقسیم کار، سپس پول، و سومین رتبه انتظار در صف میباشد. (آقای فون هیپل یبار توی صف چک گذرنامه وایساده و به این نتیجه رسیده، البته منم باهاش موافقم.)
ادامه در کامنت.....
May 28, 2021
هیچچیزی برای ما مهمتر از پیوندهای اجتماعیمان نیست، زیرا برای بقا و تولید مثلِ اجدادمان هیچچیزی این اندازه اهمیت نداشت. در نتیجه، شیوههای بسیاری برای حفظ پیوند با گروه در ما تکامل یافته است؛ و یکی از مهمترین این شیوهها این است که بدانیم دیگران چه فکر میکنند. آگاهی از افکار دیگران کمکمان میکند با رفتار بعدی اعضای گروه تطبیق یابیم و آن را پیشبینی کنیم.
June 13, 2024
بیاید یک سفرِ ۶ الی ۷ میلیون ساله به دورانی که از دار و درخت بالا و پایین میپریدیم داشته باشیم.
طبق نظریه ها و پژوهش ها انگاری همین موقع ها بوده که ما یک سری شامپانزه مانند بودیم که توی جنگل ها، در این پناهگاه نسبتا امن در حال زندگی بودیم، ولی خب زمونه چیز عجیبیه و همه چیز دست به دست داد و مارو از این انبوه سرسبز بیرون میکنه و اجبارا پا به علفزار ها برای بقا میگذاریم، علفزاری که بر خلاف جنگل برای شامپانزهی در حال تکامل خطرناک ولی لازم برای پیشرفت است. در علفزار ها نه تنها اجداد ما بلکه تعداد خطیری از حیوانات درنده خو نیز زندگی میکنند، اما حدس بزنید چی شد؟ ما نشون دادیم هیچ حیوانی از ما درندهتر نیست، درسته که نمیتونستیم با یک شیر و یا کرگدن و ... به صورت تک به تک گلاویز شویم و با سینهای فراخ به آن ها حمله کنیم، بلعکس در چنین شرایطی و ایجاد درگیری تنها تکهای گوشت بیجان بر روی زمین بودیم. اما حرکت به سوی علفزار اولین اج��ماع و کار گروهی را برای ما رقم زد، ما یاد گرفتیم که اگر ببری به سمت ما در حال حرکت است، به سوی زمین خم شده و دست های مان را از سنگ پر کنیم و بارشی مرگبار از کلوخ ها را به سمت حیوان بخت برگشته روان کنیم و سپس بر سر جسم بیجان او درحالی که به خود مینازیم از گوشت آن تغذیه کنیم.
خب این منوال ادامه پیدا کرد و سالیان سال به همین صورت، قرن ها و هزاره ها پی در پی دیگری میگذرند، اجداد ما کمکم یاد گرفتند از آن چند گرم مغزی که در کله پوکشان بوده استفاده کنند و ابزار هایی بسازند، اینموضوع تقریبا به یک و نیم میلیون سال پیش بازمیگردد، خب چرا به ابزار نیاز داریم؟ چون به غذای بزرگتری نیاز داریم، حیواناتی چون زرافه و یا فیل ها منبع بسیار غنی از چربی و گوشت بودند پس برای از پا دراوردن این موجودات غول پیکر نیازمند نیزه های سنگی هستیم. در پی دسترسی به این منبع چربی، مغز ما ��چار تحول شد اما فقط چربی نمیتواند باعث چنین موضوعی شود، درست است؟ در اینجا است که نام کتاب معنی پیدا میکند «جهشِ اجتماعی» نیز کمک حال بود، در کنار یادگیری ها و استفاده از غذاهای مقوی و ساخت وسایل اولیه بیشتر تکامل را مدیون کار گروهی و یا اجتماع هستیم.
تا به اینجای کار همه چیز پیوسته و کند صورت گرفت، میلیون ها سال با آن مغز کوچکمان در پی یادگرفتن برای شکار و نهایتا شکستن پوست گردو بودیم و اولین ابزار های پیش و پا افتاده که اگر الان راجعشان فکر کنید مضحک بنظر میایند را میساختیم، اما این ابزار ساده برای اجداد ما به مانند ساخت ابر سلاح هسته ای بوده.
تبدیل شکارچی به کشاورز :
اول باید این نکته را یادآور شد که بر خلاف این چند میلیون سال یکدفعه همه چیز سریع اتفاق افتاد، از بزرگ شدن و اضافه شدن به وزنِ مغز به طور چشم گیر گرفته تا حرکت به سوی کشاورزی، که خب کشاورزی به نسبت تحولاتِ آن گردو شکلِ لزجِ تو سرمان سریعتر دچار تحول شد که همه چیز را مدیون این اتفاق هستیم.
قبل از ۱۲ هزار سالِ پیش که مردمان کشاورزی را در پیش گیرند ۱۰ الی ۲۰ هزار سال قبل انسان ها غلات های وحشی را جمعآوری و آسیاب میکردند همین موضوع سبب شد به تدریج انسان ها ساکن شوند و عوض زندگی پر مخاطره شکارگر در خانه هایشان سکونت و بر زمین ها کار کنند، هرچند انسان در کنار کشاورزی هنوز شکارگر بود و بخشی از نیازهای خود را از طریق حیوانات تامین میکرد.
شاید در وهله اول به این فکر کنیم که این کشاورز بودن چندان هم بد نیست و حرکت به سوی تمدن است. اما این عمل تنها آغاز مشکلات متعدد برای بدن شکارگر ما بود، دفع فضولات در نزدیکی مکان زندگی باعث ایجاد انواع بیماری های گوارشی، روده و از این قبیل گشت، و حتی دامداری نیز باعث ایجاد بیماری هایی از قبیل آنفولانزای خوکی و یا مرغی شد.
پس میبینیم که کشاورزی و یکجا نشینی نقطه عطفی برای پیشرفت انسان و راهی به سوی تمدن بود، اما با مشکلاتی جدی روبرو شدیم، مشکلاتی که برای انسان راست قامت به مثابه مرگ بوده است.
از فضولات و مریضی ها که دور شویم متوجه تاثیر خوراک کشاورزی بر بدن هستیم. بالارفتن قند در خوراکی و اولین ضربه آن به دندان، انسان شکارگر-شکارجو به مراتب دندان های سالم تری به نسبت انسان کشاورز داشته است.
همچنین انسان کشاورز به دلیل بالا بودن نشاسته و تنوع کم دچار کوتاهی قد و عمر کمتر به نسبت انسان شکارگر شد.
در نتیجه انسان کشاورز شاید از گرسنگی نجات پیدا کرد اما در قبال بیماری های جدید و نو ظهور عملا بی دفاع بود. آن ها تصمیم گرفته بودند که با کشاورزی و کار در ساعات طولانی زندگی به مراتب سخت تر از اجداد خود را زندگی کنند، اما این سختی ها تنها آغاز راحتی انسان خردمند بود.
پیش به سوی شهر نشینی
انسان راست قامت پس از زندگی روستایی و کار مدام بر روی زمین کم کم به سوی زندگی شهری سوق پیدا کرد.
با ایجاد شهر فرصتی برای افراد جامعه پیش آمد تا حرفه تخصصی داشته باشند، پس با وجود شهر مردم وقت و توان خود را بر روی یک کار متمرکز کردند و چنین شد که چیز های جدید ساخته شد.
«اوروک» همان شهری که گیلگمش در آن حکمفرمایی میکرد (البته با گیلگمش کاری نداریم) شهری بود که هزاران نفر در آن زندگی میکردند و هنر فوق العادشان از قبیل سفالگری و مصنوعات و ... را به سایر نقاط صادر میکردند، که این صادرات و ... از قبل شهر بودن صورت گرفته بود چرا که مردم لازم نبود پس از کشاورزی به شکار و یا پس از شکار به سفالگری بپردازند بلکه هر کسی تمام توان خود را روی مسئله بخصوصی میگذاشت و نتیجه آن میشد تولید اجناس مرغوب.
پس میبینیم شهر یکی از دلایل رشد تمدن و ساخت وسایل جدید که باعث بهبود و راحتی زندگی شده است میباشد، اما درست مثل زمانی که از شکارچی بودن به کشاورز تبدیل شدیم که در پی این تصمیم عواقبی در کمین بود این بار هم چنین شد.
انسان روستا نشین که عادت داشت صبح به صبح همسایه های خود را ببیند و با آن ها سلام و احوال پرسی کند، حالا با سِیلی از جمعیت روبرو شد که بیشی از آن ها را نمیشناخت و این نشناختن باعث شد انسان منزوی تر شود و سوای این انزوا افرادی سودجو نیز این فرصت را غنیمت شمرده و در شهر ها شروع به شیادی کردند، چرا که بستری عالی برایشات فراهم شده بود.
البته لازم به ذکر است که این شلوغی و ازدهام در شهر نوعی رفتار دیگری که ریشه روانشناسی گونه دارد در ما پدید آورد: « با غریبه ها با ادب رفتار کن» چرا که معلوم نیست شخص چکاره است؟ پس رفتاری احتیاط گونه که امروزه به عنوان «ادب» میشناسیم در ما شکل گرفت.
هر تغییر که در زندگی انسان راست قامت پیش میآمد سوای ایجاد شکاف در زندگی، شکافی نیز در روانشناسی و اخلاقیات او پدید می آورد و مارا مجبور میکرد تا به ظاهر دیگران نیز دقت کنیم و سر در بیاوریم مردم چگونه شخصیتی دارند، آیا دوست خوبی میتواند باشد؟ یا میخواهد از من چیزی برباید؟ خلاصه که این عمل روانشناسانه طور هم ارثیهای است از اولین صده های زندگی شهر نشینی. و به ما یاد داد تا «کتاب ها را از روی جلدشان قصاوت کنیم»
خب تا به اینجای کار این کتاب داستان تکامل از میمونی پشمالو به انسانی فرهنگی بوده است.
زین پس وارد فاز بعدی کتاب میشویم، بررسی روانشناسانه انسان.
اولین بخشی که در این خصوص اشاره میشود انتخاب شریک جنسی است و تعریف سکسی بودن از نظر روانشناسی در نظر این شامپانزه که حالا دارای جلال و منزلت است.
خب نکته ای که حائز اهمیت است خوی حیوانی و غریزه جنسی ما است بخش تکامل و بقا را مدیون همین غریزه جنسی هستیم و جالب است که از شهوت بسیار بالایی نیز برخورداریم به طوری که اجداد نرِ ما در گذشته شاید قریب به ۱۰ الی ۱۰۰ ماده را باردار میکردند تا به نوعی نسل خود را ادامه دهند، البته چندان هم نمیشود بهشان خرده گرفت چرا که همانطور که اشاره کردم خوی حیوانی مارا هنوز هم ترک نکرده است.
اما انتخاب شر��ک جنسی در جنس ماده برای اجداد ما نکته مهم تری بوده است، میپرسید چرا؟ خب بگذارید اینطور بگویم، انسان ها و حیوان های ماده برای اینکه بتوانند از آینده فرزندان خود اطمینان خاطر داشته باشند در انتخاب شریک جنسی خود بسیار دقت میکرده اند، چرا که آن ها نگران تامین خورد و خوراک و زندگی فرزندانشان بودند، البته حیوانات چنین دقیق آینده سنجی نمیکردند ولی در انسان راست قامت این موضوع بسیار اهمیت داشت، پس انسان ماده به دنبال انسان نر قوی تر بود، انسان نری که دارای خانه و کاشانه و مقدار غذایی که در دسترس داشت برای جنس مخالف بسیار جذاب تر بود، و این جذابیت ریشه در تامین آینده فرزندان داشت.
و البته یک موضوع اجتماعی بسیار بزرگ هم در اینجا رخ داد. موضوعی که معمولا خانم ها از علت این نابرابری دندان قروچه میکنند و دشنام فرا میدهند. موضوع مورد بحث ما ارث و میراث است.
خب انسان راست قامت داستان ما نیاز داشت تا بتواند نسل خود را ادامه دهد پس چه علتی بهتر از اینکه تمام دارایی خود را به فرزند پسر ببخشد تا این فرزند بتواند همسران بیشتر و در نتیجه کودکان بیشتری داشته باشد.
میبینیم که این موضوع در اجتماع که به نوعی تلاش برای بقا و ادامه نسل بوده چطور خود سالیان دراز با ما همراه بوده و هنوز هم گریبان گیر جامعه است، بیایید منطقی نگاه کنیم در آن دوران کاملا عادی بوده است که اجداد ما چنین تصمیماتی بگیرند چرا که بحث بقا در میان بوده است، اینکه حال از این موضوع دختران رنج میبرند موضوعی است که در این جا نمیشود آن را مطرحکرد چون ربطی به کتاب ما ندارد.
خب برویک سراغ موضوع بعدی چطور اجتماع بر ما تاثیر گذاشت ؟
فکر فکر فکر
این سه حرفی به ظاهر که کار هر روزه ما است باعث پیوند اجتماعی ما شده است، انسان راست قامت نیاز داشت تا از طریق انتقال فکر و احساسات، هرچند نامفهوم و پیش پا افتاده باعث پیشرفت شود.
تصور کنید اگر توانایی انتقال آنچه در سر داریم را نداشتیم، آیا امروزه در چنین جایگاهی بودیم؟ آیا من میتوانستم مطلبی را بنویسم و افراد مختلف در جای جای جهان آن را مطالعه کنند؟ مسلما خیر
همانطور چه همین الان که در حال مطالعه این مطلب هستید مغز شما از فکری چه شخص بنده در خصوص این کتاب داشته مواردی را ضبط میکند و در مغز شما دچار جرقه خوردن ایده های دیگر میشود، با خود گمانه زنی میکنید و یا اطلاعاتی که دارید را با من یا شخص دیگری تبادل میکنید، پس این تبادل افکار گام بسیار بزرگی در خصوص پیشرفت چشم گیر انسان ایفا کرد. تجمع فیلسوفان و دانشمندان و اختراع و ایده پردازی ها اول مدیون مغز و دوم مدیون زبان برای انقال آن است.
این ساخت و ساز نیز و ابداعات و اختراعات نیز خود نظریه های مختلفی دارد.
موضوعی که مطرح میشود این است که چرا تمامی انسان ها اختراع و ابداع نمیکنند؟
دانشمندان میگویند تمامی انسان ها توانایی اختراع ندارند، یا تمامی چیز هایی که در سر داریم در گذشته ابداع شده اند و یا همگی این ایده ها و مخترع درون را دارا هستیم ولی مایل به بال و پر دادن به آن نیستیم.
در پی ابداعات، اختراعات و ... ما از نظر اخلاقی هم ابداعاتی داشتیم که بیاید صادقانه به آن بنگریم وحشی گری ما پایان نپذیرفت، در بخشی از کتاب اشاره میشود که چطور قدرت باعث فساد میشود (البته اشاره لازم نبود همه میدانیم) که باز این موضوع هم ریشه در روانشناسی گونه ما دارد، چه در انتخاب شریک جنسی و چه در داشتن خانه و کاشانه از دیرباز موجوداتی زورگیر بودیم که گروه قوی تر به گروه ضعیف تر حمله و دارایی های آنان را بدست میآورد، و یا در موقعیت های مختلف جغرافیایی با راندن سایر افراد شروع به ساخت قلمرو میکردیم و همین قلمروها کمکم از روستا و شهر و تجمع چندین شهر و ... تبدیل به پادشاهی ها و امپراطوری ها و حال نیز جمهوری ها و کشور شده است.
اما هنوز هم در پی آن وحشی گری هستیم منتهی حال با کت و شلوار و داشتن قلم در دست به یکدیگر حمله میکنیم و یا مثل قلدر های دیگر دست به حمله نظامی میزنیم.
تا به اینجای کتاب باید بگم نویسنده کار خودش رو خوب انجام داده، اما اکثریت بخش دوم تنها شامل ایده های شخصی نویسنده است و گویا تنها پژوهش هایی که به مذاقش خوش آمده را به خواننده ارائه کرده است. در بخشی میخوانیم شادکامی اصلا به پول و ... ربطی ندارد تا بخشی با حرف او موافقم اما نکتهای که مرا متعجب کرد این بود که اشاره شد شادکامی اصلی ما از تهیه وسایل نظیر خودرو، خانه و ... بیشتر برای اشاره به توانمندی ما در چشم دیگران است و از این موضوع ما بیشتر لذت میبریم، این بخش بنظرم مضحک است یا حداقل برای من ا��نچنین است و مطمئنم برای خیلی از افراد دیگر هم چنین چیزی است.
درکل این کتاب تجربه جالبی بود هرچند در بخش دوم نویسنده بیشتر سعی در دیکته کردن بعضی مسائل بود، و پیشنهاد من این است که تمامی مسائلی که در این کتاب مطرح شده را قبول نکنید، چرا که اولا با جامعه آمریکایی محک زده شده و دوما بیشتر نظرات شخصی و تجربی نویسنده از زندگی خویش است که به تکرار از تجربه های وی در این کتاب خواهید خواند پس کمی تحقیق راجع مسائل شم برانگیز الزامی است.
طبق نظریه ها و پژوهش ها انگاری همین موقع ها بوده که ما یک سری شامپانزه مانند بودیم که توی جنگل ها، در این پناهگاه نسبتا امن در حال زندگی بودیم، ولی خب زمونه چیز عجیبیه و همه چیز دست به دست داد و مارو از این انبوه سرسبز بیرون میکنه و اجبارا پا به علفزار ها برای بقا میگذاریم، علفزاری که بر خلاف جنگل برای شامپانزهی در حال تکامل خطرناک ولی لازم برای پیشرفت است. در علفزار ها نه تنها اجداد ما بلکه تعداد خطیری از حیوانات درنده خو نیز زندگی میکنند، اما حدس بزنید چی شد؟ ما نشون دادیم هیچ حیوانی از ما درندهتر نیست، درسته که نمیتونستیم با یک شیر و یا کرگدن و ... به صورت تک به تک گلاویز شویم و با سینهای فراخ به آن ها حمله کنیم، بلعکس در چنین شرایطی و ایجاد درگیری تنها تکهای گوشت بیجان بر روی زمین بودیم. اما حرکت به سوی علفزار اولین اج��ماع و کار گروهی را برای ما رقم زد، ما یاد گرفتیم که اگر ببری به سمت ما در حال حرکت است، به سوی زمین خم شده و دست های مان را از سنگ پر کنیم و بارشی مرگبار از کلوخ ها را به سمت حیوان بخت برگشته روان کنیم و سپس بر سر جسم بیجان او درحالی که به خود مینازیم از گوشت آن تغذیه کنیم.
خب این منوال ادامه پیدا کرد و سالیان سال به همین صورت، قرن ها و هزاره ها پی در پی دیگری میگذرند، اجداد ما کمکم یاد گرفتند از آن چند گرم مغزی که در کله پوکشان بوده استفاده کنند و ابزار هایی بسازند، اینموضوع تقریبا به یک و نیم میلیون سال پیش بازمیگردد، خب چرا به ابزار نیاز داریم؟ چون به غذای بزرگتری نیاز داریم، حیواناتی چون زرافه و یا فیل ها منبع بسیار غنی از چربی و گوشت بودند پس برای از پا دراوردن این موجودات غول پیکر نیازمند نیزه های سنگی هستیم. در پی دسترسی به این منبع چربی، مغز ما ��چار تحول شد اما فقط چربی نمیتواند باعث چنین موضوعی شود، درست است؟ در اینجا است که نام کتاب معنی پیدا میکند «جهشِ اجتماعی» نیز کمک حال بود، در کنار یادگیری ها و استفاده از غذاهای مقوی و ساخت وسایل اولیه بیشتر تکامل را مدیون کار گروهی و یا اجتماع هستیم.
تا به اینجای کار همه چیز پیوسته و کند صورت گرفت، میلیون ها سال با آن مغز کوچکمان در پی یادگرفتن برای شکار و نهایتا شکستن پوست گردو بودیم و اولین ابزار های پیش و پا افتاده که اگر الان راجعشان فکر کنید مضحک بنظر میایند را میساختیم، اما این ابزار ساده برای اجداد ما به مانند ساخت ابر سلاح هسته ای بوده.
تبدیل شکارچی به کشاورز :
اول باید این نکته را یادآور شد که بر خلاف این چند میلیون سال یکدفعه همه چیز سریع اتفاق افتاد، از بزرگ شدن و اضافه شدن به وزنِ مغز به طور چشم گیر گرفته تا حرکت به سوی کشاورزی، که خب کشاورزی به نسبت تحولاتِ آن گردو شکلِ لزجِ تو سرمان سریعتر دچار تحول شد که همه چیز را مدیون این اتفاق هستیم.
قبل از ۱۲ هزار سالِ پیش که مردمان کشاورزی را در پیش گیرند ۱۰ الی ۲۰ هزار سال قبل انسان ها غلات های وحشی را جمعآوری و آسیاب میکردند همین موضوع سبب شد به تدریج انسان ها ساکن شوند و عوض زندگی پر مخاطره شکارگر در خانه هایشان سکونت و بر زمین ها کار کنند، هرچند انسان در کنار کشاورزی هنوز شکارگر بود و بخشی از نیازهای خود را از طریق حیوانات تامین میکرد.
شاید در وهله اول به این فکر کنیم که این کشاورز بودن چندان هم بد نیست و حرکت به سوی تمدن است. اما این عمل تنها آغاز مشکلات متعدد برای بدن شکارگر ما بود، دفع فضولات در نزدیکی مکان زندگی باعث ایجاد انواع بیماری های گوارشی، روده و از این قبیل گشت، و حتی دامداری نیز باعث ایجاد بیماری هایی از قبیل آنفولانزای خوکی و یا مرغی شد.
پس میبینیم که کشاورزی و یکجا نشینی نقطه عطفی برای پیشرفت انسان و راهی به سوی تمدن بود، اما با مشکلاتی جدی روبرو شدیم، مشکلاتی که برای انسان راست قامت به مثابه مرگ بوده است.
از فضولات و مریضی ها که دور شویم متوجه تاثیر خوراک کشاورزی بر بدن هستیم. بالارفتن قند در خوراکی و اولین ضربه آن به دندان، انسان شکارگر-شکارجو به مراتب دندان های سالم تری به نسبت انسان کشاورز داشته است.
همچنین انسان کشاورز به دلیل بالا بودن نشاسته و تنوع کم دچار کوتاهی قد و عمر کمتر به نسبت انسان شکارگر شد.
در نتیجه انسان کشاورز شاید از گرسنگی نجات پیدا کرد اما در قبال بیماری های جدید و نو ظهور عملا بی دفاع بود. آن ها تصمیم گرفته بودند که با کشاورزی و کار در ساعات طولانی زندگی به مراتب سخت تر از اجداد خود را زندگی کنند، اما این سختی ها تنها آغاز راحتی انسان خردمند بود.
پیش به سوی شهر نشینی
انسان راست قامت پس از زندگی روستایی و کار مدام بر روی زمین کم کم به سوی زندگی شهری سوق پیدا کرد.
با ایجاد شهر فرصتی برای افراد جامعه پیش آمد تا حرفه تخصصی داشته باشند، پس با وجود شهر مردم وقت و توان خود را بر روی یک کار متمرکز کردند و چنین شد که چیز های جدید ساخته شد.
«اوروک» همان شهری که گیلگمش در آن حکمفرمایی میکرد (البته با گیلگمش کاری نداریم) شهری بود که هزاران نفر در آن زندگی میکردند و هنر فوق العادشان از قبیل سفالگری و مصنوعات و ... را به سایر نقاط صادر میکردند، که این صادرات و ... از قبل شهر بودن صورت گرفته بود چرا که مردم لازم نبود پس از کشاورزی به شکار و یا پس از شکار به سفالگری بپردازند بلکه هر کسی تمام توان خود را روی مسئله بخصوصی میگذاشت و نتیجه آن میشد تولید اجناس مرغوب.
پس میبینیم شهر یکی از دلایل رشد تمدن و ساخت وسایل جدید که باعث بهبود و راحتی زندگی شده است میباشد، اما درست مثل زمانی که از شکارچی بودن به کشاورز تبدیل شدیم که در پی این تصمیم عواقبی در کمین بود این بار هم چنین شد.
انسان روستا نشین که عادت داشت صبح به صبح همسایه های خود را ببیند و با آن ها سلام و احوال پرسی کند، حالا با سِیلی از جمعیت روبرو شد که بیشی از آن ها را نمیشناخت و این نشناختن باعث شد انسان منزوی تر شود و سوای این انزوا افرادی سودجو نیز این فرصت را غنیمت شمرده و در شهر ها شروع به شیادی کردند، چرا که بستری عالی برایشات فراهم شده بود.
البته لازم به ذکر است که این شلوغی و ازدهام در شهر نوعی رفتار دیگری که ریشه روانشناسی گونه دارد در ما پدید آورد: « با غریبه ها با ادب رفتار کن» چرا که معلوم نیست شخص چکاره است؟ پس رفتاری احتیاط گونه که امروزه به عنوان «ادب» میشناسیم در ما شکل گرفت.
هر تغییر که در زندگی انسان راست قامت پیش میآمد سوای ایجاد شکاف در زندگی، شکافی نیز در روانشناسی و اخلاقیات او پدید می آورد و مارا مجبور میکرد تا به ظاهر دیگران نیز دقت کنیم و سر در بیاوریم مردم چگونه شخصیتی دارند، آیا دوست خوبی میتواند باشد؟ یا میخواهد از من چیزی برباید؟ خلاصه که این عمل روانشناسانه طور هم ارثیهای است از اولین صده های زندگی شهر نشینی. و به ما یاد داد تا «کتاب ها را از روی جلدشان قصاوت کنیم»
خب تا به اینجای کار این کتاب داستان تکامل از میمونی پشمالو به انسانی فرهنگی بوده است.
زین پس وارد فاز بعدی کتاب میشویم، بررسی روانشناسانه انسان.
اولین بخشی که در این خصوص اشاره میشود انتخاب شریک جنسی است و تعریف سکسی بودن از نظر روانشناسی در نظر این شامپانزه که حالا دارای جلال و منزلت است.
خب نکته ای که حائز اهمیت است خوی حیوانی و غریزه جنسی ما است بخش تکامل و بقا را مدیون همین غریزه جنسی هستیم و جالب است که از شهوت بسیار بالایی نیز برخورداریم به طوری که اجداد نرِ ما در گذشته شاید قریب به ۱۰ الی ۱۰۰ ماده را باردار میکردند تا به نوعی نسل خود را ادامه دهند، البته چندان هم نمیشود بهشان خرده گرفت چرا که همانطور که اشاره کردم خوی حیوانی مارا هنوز هم ترک نکرده است.
اما انتخاب شر��ک جنسی در جنس ماده برای اجداد ما نکته مهم تری بوده است، میپرسید چرا؟ خب بگذارید اینطور بگویم، انسان ها و حیوان های ماده برای اینکه بتوانند از آینده فرزندان خود اطمینان خاطر داشته باشند در انتخاب شریک جنسی خود بسیار دقت میکرده اند، چرا که آن ها نگران تامین خورد و خوراک و زندگی فرزندانشان بودند، البته حیوانات چنین دقیق آینده سنجی نمیکردند ولی در انسان راست قامت این موضوع بسیار اهمیت داشت، پس انسان ماده به دنبال انسان نر قوی تر بود، انسان نری که دارای خانه و کاشانه و مقدار غذایی که در دسترس داشت برای جنس مخالف بسیار جذاب تر بود، و این جذابیت ریشه در تامین آینده فرزندان داشت.
و البته یک موضوع اجتماعی بسیار بزرگ هم در اینجا رخ داد. موضوعی که معمولا خانم ها از علت این نابرابری دندان قروچه میکنند و دشنام فرا میدهند. موضوع مورد بحث ما ارث و میراث است.
خب انسان راست قامت داستان ما نیاز داشت تا بتواند نسل خود را ادامه دهد پس چه علتی بهتر از اینکه تمام دارایی خود را به فرزند پسر ببخشد تا این فرزند بتواند همسران بیشتر و در نتیجه کودکان بیشتری داشته باشد.
میبینیم که این موضوع در اجتماع که به نوعی تلاش برای بقا و ادامه نسل بوده چطور خود سالیان دراز با ما همراه بوده و هنوز هم گریبان گیر جامعه است، بیایید منطقی نگاه کنیم در آن دوران کاملا عادی بوده است که اجداد ما چنین تصمیماتی بگیرند چرا که بحث بقا در میان بوده است، اینکه حال از این موضوع دختران رنج میبرند موضوعی است که در این جا نمیشود آن را مطرحکرد چون ربطی به کتاب ما ندارد.
خب برویک سراغ موضوع بعدی چطور اجتماع بر ما تاثیر گذاشت ؟
فکر فکر فکر
این سه حرفی به ظاهر که کار هر روزه ما است باعث پیوند اجتماعی ما شده است، انسان راست قامت نیاز داشت تا از طریق انتقال فکر و احساسات، هرچند نامفهوم و پیش پا افتاده باعث پیشرفت شود.
تصور کنید اگر توانایی انتقال آنچه در سر داریم را نداشتیم، آیا امروزه در چنین جایگاهی بودیم؟ آیا من میتوانستم مطلبی را بنویسم و افراد مختلف در جای جای جهان آن را مطالعه کنند؟ مسلما خیر
همانطور چه همین الان که در حال مطالعه این مطلب هستید مغز شما از فکری چه شخص بنده در خصوص این کتاب داشته مواردی را ضبط میکند و در مغز شما دچار جرقه خوردن ایده های دیگر میشود، با خود گمانه زنی میکنید و یا اطلاعاتی که دارید را با من یا شخص دیگری تبادل میکنید، پس این تبادل افکار گام بسیار بزرگی در خصوص پیشرفت چشم گیر انسان ایفا کرد. تجمع فیلسوفان و دانشمندان و اختراع و ایده پردازی ها اول مدیون مغز و دوم مدیون زبان برای انقال آن است.
این ساخت و ساز نیز و ابداعات و اختراعات نیز خود نظریه های مختلفی دارد.
موضوعی که مطرح میشود این است که چرا تمامی انسان ها اختراع و ابداع نمیکنند؟
دانشمندان میگویند تمامی انسان ها توانایی اختراع ندارند، یا تمامی چیز هایی که در سر داریم در گذشته ابداع شده اند و یا همگی این ایده ها و مخترع درون را دارا هستیم ولی مایل به بال و پر دادن به آن نیستیم.
در پی ابداعات، اختراعات و ... ما از نظر اخلاقی هم ابداعاتی داشتیم که بیاید صادقانه به آن بنگریم وحشی گری ما پایان نپذیرفت، در بخشی از کتاب اشاره میشود که چطور قدرت باعث فساد میشود (البته اشاره لازم نبود همه میدانیم) که باز این موضوع هم ریشه در روانشناسی گونه ما دارد، چه در انتخاب شریک جنسی و چه در داشتن خانه و کاشانه از دیرباز موجوداتی زورگیر بودیم که گروه قوی تر به گروه ضعیف تر حمله و دارایی های آنان را بدست میآورد، و یا در موقعیت های مختلف جغرافیایی با راندن سایر افراد شروع به ساخت قلمرو میکردیم و همین قلمروها کمکم از روستا و شهر و تجمع چندین شهر و ... تبدیل به پادشاهی ها و امپراطوری ها و حال نیز جمهوری ها و کشور شده است.
اما هنوز هم در پی آن وحشی گری هستیم منتهی حال با کت و شلوار و داشتن قلم در دست به یکدیگر حمله میکنیم و یا مثل قلدر های دیگر دست به حمله نظامی میزنیم.
تا به اینجای کتاب باید بگم نویسنده کار خودش رو خوب انجام داده، اما اکثریت بخش دوم تنها شامل ایده های شخصی نویسنده است و گویا تنها پژوهش هایی که به مذاقش خوش آمده را به خواننده ارائه کرده است. در بخشی میخوانیم شادکامی اصلا به پول و ... ربطی ندارد تا بخشی با حرف او موافقم اما نکتهای که مرا متعجب کرد این بود که اشاره شد شادکامی اصلی ما از تهیه وسایل نظیر خودرو، خانه و ... بیشتر برای اشاره به توانمندی ما در چشم دیگران است و از این موضوع ما بیشتر لذت میبریم، این بخش بنظرم مضحک است یا حداقل برای من ا��نچنین است و مطمئنم برای خیلی از افراد دیگر هم چنین چیزی است.
درکل این کتاب تجربه جالبی بود هرچند در بخش دوم نویسنده بیشتر سعی در دیکته کردن بعضی مسائل بود، و پیشنهاد من این است که تمامی مسائلی که در این کتاب مطرح شده را قبول نکنید، چرا که اولا با جامعه آمریکایی محک زده شده و دوما بیشتر نظرات شخصی و تجربی نویسنده از زندگی خویش است که به تکرار از تجربه های وی در این کتاب خواهید خواند پس کمی تحقیق راجع مسائل شم برانگیز الزامی است.
April 27, 2024
این کتاب فوقالعادهست
این جملهایه که اگر چهار سال پیش خونده بودمش بدون شک میگفتم. الان حس میکنم بیشتر از ده تا کتابی که این مدت خوندم رو یکی ریخته توی میکسر و این معجون رو بهم تحویل داده
در این کتاب «وان هیپل» به سراغ سادهسازی روانشناسی تکاملی رفته و به نظرم خیلی هم موفق بوده، چون نویسندهی خوبیه و میدونه داره از چی صحبت میکنه. در نتیجه کتاب برای شروع مطالعه در مورد تاثیر تکامل روی روان و جنبههای اجتماعیش عالیه. اما اگر از قبل در این موضوع مطالعه داشته باشید، مطالب بیشتر تکراری و بسیار کلی هستند. موضوعات انقدر متنوع هستند که بتونن نقشهی شهر رو بهتون نشون بدن، اما جاهای دیدنی رو باید انتخاب کنید و سر فرصت سر بزنید
کتاب رو میتونید از اینجا دانلود کنید
Maede's Books
۱۴۰۳/۲/۸
April 2, 2022
از جمله کتابهایی بود که تاثیر عمیقی می گذارد و نوع نگاه انسان به مسائل را تغییر می دهد. گرچه شاید با بسیاری از مسائلش موافق نباشیم یا جای بحث داشته باشد ولی دانستن آنها و ربط دادنش به مطالبی که در جاهای مختلف می خوانیم یا می بینیم باعث فهم بسیاری از موضوعات می شود
January 31, 2019
I truly love this shit.
Hippel lays out the studies and neuroscience to support the idea that we're still driven by the same old evolutionary imperatives, and our replacing them with what his buddy Rob Trivers calls "phenotypic indulgences" are causing us to become gradually more miserable and wracked with ennui.
A phenotypic indulgence is candy, figuratively and literally. We're impelled toward sugar consumption when it's available due to its rarity back in the paleolithic and the fact that the only place you'd really get it was fruit, which counterbalanced the high fructose content with fiber, slowing its blood sugar absorption. Modern candy is suspensions of sugar, salt, and fat in much greater quantity than nature could have accomplished. It has no nutritional value, but we have multiple holidays devoted to gorging on it. That's nature, kids.
More abstractly, we're obsessed with brain-garbage like Netflix and Fortnite because it emulates factors important to survival of our genes, like social cohesion, accomplishment, and pack bonding. Video games have largely arbitrary ranking systems that trigger our dopamine the way an actual hierarchy would.
Higher scores and placement in competitive Overwatch apes the hormonal reaction that real life achievement within the pack would have back out in the savanna. Netflix tells us stories, and we feel actual emotional attachments to the storyteller, which would have increased our sense of belonging, strengthened the tribe, and further improved our chances of, if not survival, our willingness to improve survival of another in the tribe with strongly related (and likely partially shared) genes, due to increased empathy.
But these are both holograms. There's no real achievement in doing well on Battle.net, and there's no bonding taking place during a full season binging, unless you're sharing that binge with someone else; and even then, there are better ways to foster the social bond.
Talking, telling stories, eating or drinking together. That's the social leap. That's what we have to prioritize. The only reason we're the dominant species on the planet is we figured out how to huddle up and throw rocks at lions. Chimps are figuring something similar out, but they're too rapey and infanticidal to foster the get the kind of empathy and cooperation we have.
What makes us human, what separates us from the animals, and the key to our happiness, is our desire to cooperate, our conscious decision to be altruistic. Yeah, it's got phylogenetic underpinnings. Everything does. If you're reductionist enough, the whole hierarchy is a convoluted means of social comparison, and success therein scores you more mating opportunities. We're scoring high in hopes of scoring more, and that's evolution.
But now our brains are way too thick and juicy, and we have culture and art and government and corporate structure and the goddamn internet, and everything is absolutely wonky fucking haywire. We have the same needs and desires we did when we would meet a maximum of 60 people in our life, and we solved most of our problems by either banging it out or hitting it with sticks. The only thing that changed is we wear clothes now.
The science says it, kiddos. Money can't buy happiness (beyond 75k a year, don't @ me). Experiences buy happiness, and that only works when they're shared, either in the moment, or by recollection, with people you trust and love.
It's bizarre to find that kind of comfort in nihilistic evolutionary reductionism, but I can't think of anything more heartening.
Hippel lays out the studies and neuroscience to support the idea that we're still driven by the same old evolutionary imperatives, and our replacing them with what his buddy Rob Trivers calls "phenotypic indulgences" are causing us to become gradually more miserable and wracked with ennui.
A phenotypic indulgence is candy, figuratively and literally. We're impelled toward sugar consumption when it's available due to its rarity back in the paleolithic and the fact that the only place you'd really get it was fruit, which counterbalanced the high fructose content with fiber, slowing its blood sugar absorption. Modern candy is suspensions of sugar, salt, and fat in much greater quantity than nature could have accomplished. It has no nutritional value, but we have multiple holidays devoted to gorging on it. That's nature, kids.
More abstractly, we're obsessed with brain-garbage like Netflix and Fortnite because it emulates factors important to survival of our genes, like social cohesion, accomplishment, and pack bonding. Video games have largely arbitrary ranking systems that trigger our dopamine the way an actual hierarchy would.
Higher scores and placement in competitive Overwatch apes the hormonal reaction that real life achievement within the pack would have back out in the savanna. Netflix tells us stories, and we feel actual emotional attachments to the storyteller, which would have increased our sense of belonging, strengthened the tribe, and further improved our chances of, if not survival, our willingness to improve survival of another in the tribe with strongly related (and likely partially shared) genes, due to increased empathy.
But these are both holograms. There's no real achievement in doing well on Battle.net, and there's no bonding taking place during a full season binging, unless you're sharing that binge with someone else; and even then, there are better ways to foster the social bond.
Talking, telling stories, eating or drinking together. That's the social leap. That's what we have to prioritize. The only reason we're the dominant species on the planet is we figured out how to huddle up and throw rocks at lions. Chimps are figuring something similar out, but they're too rapey and infanticidal to foster the get the kind of empathy and cooperation we have.
What makes us human, what separates us from the animals, and the key to our happiness, is our desire to cooperate, our conscious decision to be altruistic. Yeah, it's got phylogenetic underpinnings. Everything does. If you're reductionist enough, the whole hierarchy is a convoluted means of social comparison, and success therein scores you more mating opportunities. We're scoring high in hopes of scoring more, and that's evolution.
But now our brains are way too thick and juicy, and we have culture and art and government and corporate structure and the goddamn internet, and everything is absolutely wonky fucking haywire. We have the same needs and desires we did when we would meet a maximum of 60 people in our life, and we solved most of our problems by either banging it out or hitting it with sticks. The only thing that changed is we wear clothes now.
The science says it, kiddos. Money can't buy happiness (beyond 75k a year, don't @ me). Experiences buy happiness, and that only works when they're shared, either in the moment, or by recollection, with people you trust and love.
It's bizarre to find that kind of comfort in nihilistic evolutionary reductionism, but I can't think of anything more heartening.
September 18, 2021
تصور میکنم اگر کسی از کتاب انسان خردمند یووال نوح هراری خوشش آمده باشد از کتاب جهش اجتماعی هم لذت خواهد برد. این کتاب بر پایه جدیدترین یافته های نظریه تکامل و با روایتی جذاب تالیف شده است. حرف کتاب فقط این نیست که ما چطور از گونه ای شامپانزهمانند به انسان امروزی تکامل پیدا کردهایم بلکه چرایی شکل گیری برخی ویژگی های مهم روانی ما و منشا تکاملیشان بررسی میشود. چرا انسان طوری تکامل پیدا کرده که موجودی خودفریب و دورو باشد؟ چرا نمیتوانیم همیشه شادکام باشیم؟ و یا چرا از موفقیت دیگران احساس حسادت میکنیم؟ تنها تعداد معدودی از سوالاتی است که نویسنده بر اساس نظریه تکامل در این کتاب پاسخ خواهد داد. فون هیپل نشان میدهد: چون ویژگیهای شکل گرفته در گذشته دورمان است که هنوز بر رفتار امروزمان تاثیر میگذارد، شناخت نظریه تکامل میتواند به ما در رسیدن به شادکامی یاریرسان باشد، حتی اگر تکامل خود مانع از دستیابی به شادکامی ماندگار باشد.
April 30, 2024
اول بگم که کتابی بود که ایده ای نداشتم چیه و کی نوشته و چون کوتاه بود و گروه داشتن میخوندنش شروعش کردم.
اما نویسنده خیلی لحن خوبی داشت.
خیلی از مثال ها و نکاتش با توجه به چیزای دیگه ای که خوندم برام تکراری بود، ولی اصلا به شیوه بدی نگفته بود که اذیت کننده بشه؛ تازه بلعکس به عنوان خلاصه و مرور کتاب خیلی خوبی بود.
و تکراری بودن حرف ها باعث نشد که نوت برندارم یا هایلایت نکنم. ولی از یه جا به بعد زیاد دیگه نوت برنداشتم، نمیدونم جذابیتش کم شد یا موضوعش موضوعی شد که دوست نداشتم زیاد.
در حین خوانشش زیاد آپدیت گذاشتم ازش، ولی برا این زیر آوردن، هایلایتام زیادن.
اما نویسنده خیلی لحن خوبی داشت.
خیلی از مثال ها و نکاتش با توجه به چیزای دیگه ای که خوندم برام تکراری بود، ولی اصلا به شیوه بدی نگفته بود که اذیت کننده بشه؛ تازه بلعکس به عنوان خلاصه و مرور کتاب خیلی خوبی بود.
و تکراری بودن حرف ها باعث نشد که نوت برندارم یا هایلایت نکنم. ولی از یه جا به بعد زیاد دیگه نوت برنداشتم، نمیدونم جذابیتش کم شد یا موضوعش موضوعی شد که دوست نداشتم زیاد.
در حین خوانشش زیاد آپدیت گذاشتم ازش، ولی برا این زیر آوردن، هایلایتام زیادن.
November 19, 2020
کتابی با نگارشی روان و ساده در باب آشنایی با مبحث روانشناسی تکاملی و مناسب برای همه افراد مخصوصا کسانی که معتقد و علاقه مند به نظریه تکامل هستند.ادبیات و سبک کار آقای فون هیپل در این کتاب بسیار شبیه به دو اثر معروف یووال حراری یعنی انسان خردمند و انسان خداگونه هست.این کتاب درباره ریشه بسیاری از رفتارهای و حالت های ذهنی انسان صحبت میکنه و بیان میکنه که هر کدوم از این حالات مثل خودفریبی،اعتماد به نفس کاذب،میل به همکاری،میل به رابطه جنسی،میل به رهبری و سرآمد بودن در یک گروه،پایدار نبودن شادی و خوشی،انعطاف پذیری،کنارگذاشتن جنگ های داخلی در زمان بروز تهدیدی بیرونی و ... حالت هایی هست که تکامل به ما داده و عاملی بوده که در تنازع بقا و تولید مثل به ما کمک کرده.رفتارهای ذهنی ما پا به پای جسم و انداممان در طی این چند میلیون سال از حالت ابتدایی به فرمی که در حال حاضر هست تکامل پیدا کرده.به نظر میرسه چاپ این کتاب متوقف شده پیشنهاد میکنم تا زمانی که در بازار موجوده حتما تهیه کنید و بخونیدش.
January 11, 2021
فارغ از اینکه اعتقادی به باورهای نویسنده داشته باشیم یا نه، کتاب خوب و رو به جلویی هست. زبان و ادبیات کتاب کاملا قابل فهمه و نویسنده تلاش کرده تا مفاهیم سخت روانشناسی رو با مثالهای متعدد از آزمایشهایی که انجام شده توضیح بده
چون تقریبا میشه گفت که یکی از اولین کتابهای جدی در حوزهی روانشناسی تکاملی هست، بنابراین ایرادات و تناقض متعددی در بیان بسیاری از مسائل داره. مثلا دربارهی علت انتساب برخی ویژگیها به ژن و برخی دیگه به دوران کشاورزی، ایمیلی به نویسنده کتاب زدم و ازش سوال پرسیدم که نهایتا با توجیه اینکه برخی از مسائل ربطی به ژنتیک ندارن و صرفا بافتار فرهنگی هستن، قضیه رو جمع کرد
با این حال، کتابیه که ارزش خوندن داره و به منظم شدن اندیشههامون در حوزهی اخلاق اجتماعی کمک میکنه. نکتهی مهم در مواجهه با این کتاب اینه که باید با رویکرد منتقدانه باهاش پیش بریم؛ یعنی این رو کتاب مقدس و تمام علمی ندونیم؛ چون همزمان، دهها کتاب دیگر در زمینه رد نظریات این کتاب وجود داره
چون تقریبا میشه گفت که یکی از اولین کتابهای جدی در حوزهی روانشناسی تکاملی هست، بنابراین ایرادات و تناقض متعددی در بیان بسیاری از مسائل داره. مثلا دربارهی علت انتساب برخی ویژگیها به ژن و برخی دیگه به دوران کشاورزی، ایمیلی به نویسنده کتاب زدم و ازش سوال پرسیدم که نهایتا با توجیه اینکه برخی از مسائل ربطی به ژنتیک ندارن و صرفا بافتار فرهنگی هستن، قضیه رو جمع کرد
با این حال، کتابیه که ارزش خوندن داره و به منظم شدن اندیشههامون در حوزهی اخلاق اجتماعی کمک میکنه. نکتهی مهم در مواجهه با این کتاب اینه که باید با رویکرد منتقدانه باهاش پیش بریم؛ یعنی این رو کتاب مقدس و تمام علمی ندونیم؛ چون همزمان، دهها کتاب دیگر در زمینه رد نظریات این کتاب وجود داره
December 14, 2018
Definitely well written and interesting but truly nothing new if you read a lot of this stuff. It’s still
Worthwhile. The part of chimps not being able to teach each other because of the lack of theory of mind was well done
Worthwhile. The part of chimps not being able to teach each other because of the lack of theory of mind was well done
December 3, 2018
The Social Leap by William von Hippel is a book packed with insights; when you view all human behavior through the prism of evolutionary psychology, otherwise puzzling behavior starts to make sense. As one example, take the phenomenon of Schadenfreude, which is pleasure derived from another’s misfortune. At first site, this seems pretty cold; why should we ever take pleasure in someone else’s adversity? However, it starts to make sense when you realize that we evolved in an environment where social comparison was absolutely paramount.
In the competition for mates and resources, our value as individuals, within a group, is not dependent on absolute levels of strength, beauty, or intelligence. Regardless of how strong or attractive or smart you are, if there are others that are stronger, smarter, or more attractive, then you are automatically ranked lower in the social hierarchy and have a lower chance of reproductive success.
To ascend the social hierarchy, you can either 1) get stronger or smarter or wealthier yourself, or 2) have others get weaker or poorer. Since everything is relative, someone else's misfortune, especially when they are part of your own crowd, has a similar psychological effect to you gaining something positive yourself. Thus, Schadenfreude is a normal psychological reaction to your ascent, however small, up the social hierarchy. It’s also the same reason you sometimes get jealous at others’ success.
Another example of insight is the explanation for our current levels of political polarization. The author points out that we evolved to cooperative within our group but not necessarily with other groups. So, during WWII and the Cold War, since we all had a common enemy, we came together as a nation in a more unitary way. But, after the fall of the Soviet Union, and without the existence of a common enemy, we started to notice our own differences and divided into our own competing groups, not noticing the major things we still agree on. (And this is why common-humanity ethics works so well, as it disintegrates our innate “us versus them” tribalism.)
There are countless other epiphanies like this throughout the book. Human behavior, as erratic as it can sometimes seem, makes sense in light of our evolutionary past. As the author points out, we evolved as a cooperative, social species, and although the world has changed, our underlying psychology has not.
Of course, we are not slaves to our genes—we can and do override our basic desires, and we can create better ideas and institutions that make life more peaceful and pleasant. At the same time, we can never eradicate our basic psychological needs and preferences and should instead learn to harness them towards the kinds of activities and behaviors that are most likely to create lasting happiness.
In the final chapter of the book, the author provides his recommendations for achieving lasting happiness, which in a way is a version of Epicureanism. The author states that permanent and constant happiness is not possible, but that increasingly frequent moments of happiness is achievable. He recommends prioritizing food, sex, friendship, health, the present moment, experience, community involvement, cooperation, learning, and playing to our strengths over the superficial and fleeting pleasures of money, fame, wealth, drugs, or material objects.
In the competition for mates and resources, our value as individuals, within a group, is not dependent on absolute levels of strength, beauty, or intelligence. Regardless of how strong or attractive or smart you are, if there are others that are stronger, smarter, or more attractive, then you are automatically ranked lower in the social hierarchy and have a lower chance of reproductive success.
To ascend the social hierarchy, you can either 1) get stronger or smarter or wealthier yourself, or 2) have others get weaker or poorer. Since everything is relative, someone else's misfortune, especially when they are part of your own crowd, has a similar psychological effect to you gaining something positive yourself. Thus, Schadenfreude is a normal psychological reaction to your ascent, however small, up the social hierarchy. It’s also the same reason you sometimes get jealous at others’ success.
Another example of insight is the explanation for our current levels of political polarization. The author points out that we evolved to cooperative within our group but not necessarily with other groups. So, during WWII and the Cold War, since we all had a common enemy, we came together as a nation in a more unitary way. But, after the fall of the Soviet Union, and without the existence of a common enemy, we started to notice our own differences and divided into our own competing groups, not noticing the major things we still agree on. (And this is why common-humanity ethics works so well, as it disintegrates our innate “us versus them” tribalism.)
There are countless other epiphanies like this throughout the book. Human behavior, as erratic as it can sometimes seem, makes sense in light of our evolutionary past. As the author points out, we evolved as a cooperative, social species, and although the world has changed, our underlying psychology has not.
Of course, we are not slaves to our genes—we can and do override our basic desires, and we can create better ideas and institutions that make life more peaceful and pleasant. At the same time, we can never eradicate our basic psychological needs and preferences and should instead learn to harness them towards the kinds of activities and behaviors that are most likely to create lasting happiness.
In the final chapter of the book, the author provides his recommendations for achieving lasting happiness, which in a way is a version of Epicureanism. The author states that permanent and constant happiness is not possible, but that increasingly frequent moments of happiness is achievable. He recommends prioritizing food, sex, friendship, health, the present moment, experience, community involvement, cooperation, learning, and playing to our strengths over the superficial and fleeting pleasures of money, fame, wealth, drugs, or material objects.
October 4, 2021
I’ve never read anything about this subject before. Thanks to Hippel’s intelligent prose, I now have a stronger base-level understanding of evolutionary psychology.
My housemates became accustomed to my enthusiastic sharing of topics in this book such as: the evolution of immoral leadership, the reason why we can’t be permanently happy, the importance of food and the inherent tendency for humans to seek status and compare themselves to others.
This was a really educational read. I loved it.
My housemates became accustomed to my enthusiastic sharing of topics in this book such as: the evolution of immoral leadership, the reason why we can’t be permanently happy, the importance of food and the inherent tendency for humans to seek status and compare themselves to others.
This was a really educational read. I loved it.
March 22, 2021
سرفصل ها رو میذارم که انتخاب راحتری داشته باشید .
بخش اول : چگونه به چنین موجوداتی بدل شدیم؟
۱ : رانده از بهشت
۲ : خروج از آفریقا
۳ : کشاورزی، شهر، شاه
۴ : انتخاب جنسی و مقایسه اجتماعی
بخش دوم : بهره گیری از گذشته برای فهم حال
۵ : انسان اجتماعی
۶ : انسان نوآور
۷ : فیل ها و بابون ها
۸ : قبایل و بلایا
بخش سوم : بهره گیری از شناخت گذشته برای ساختن آینده ای بهتر
۹ : چرا تکامل به ما شادکامی داد
۱۰ : جستجوی شادکامی در الزامات تکاملی
بخش اول : چگونه به چنین موجوداتی بدل شدیم؟
۱ : رانده از بهشت
۲ : خروج از آفریقا
۳ : کشاورزی، شهر، شاه
۴ : انتخاب جنسی و مقایسه اجتماعی
بخش دوم : بهره گیری از گذشته برای فهم حال
۵ : انسان اجتماعی
۶ : انسان نوآور
۷ : فیل ها و بابون ها
۸ : قبایل و بلایا
بخش سوم : بهره گیری از شناخت گذشته برای ساختن آینده ای بهتر
۹ : چرا تکامل به ما شادکامی داد
۱۰ : جستجوی شادکامی در الزامات تکاملی
August 13, 2020
“The Social Leap” (2018) é um livro de divulgação científica sobre psicologia evolucionária, escrito por William von Hippel, professor da Universidade de Queensland, Australia, reconhecido especialista da área. Enquanto livro de divulgação serve de introdução à área, trazendo pouco de novo a quem estuda ou segue o domínio. Talvez a parte mais interessante, ou com alguma novidade, introduzida pelo trabalho do próprio Von Hippel, seja o último terço do livro dedicado à discussão da psicologia evolucionária que suporta o sentimento humano de felicidade.
A psicologia evolucionária é uma abordagem teórica ao campo da psicologia que procura identificar e explicar os fenómenos psicológicos — da emoção e cognição — a partir de uma perspetiva darwinista, ou seja, sustentada em processos de seleção natural e sexual. Confesso-me como um profundo seguidor da abordagem pelo modo como tende a oferecer maior suporte científico à teorização em psicologia, seguindo em particular os trabalhos de investigadores como John Bowlby, Paul Ekman, Simon Baron-Cohen, Steven Pinker, Paul Bloom, Michael Tomasello ou Denis Dutton. Contudo, não deixo de ter um olhar crítico perante a abordagem, uma vez que as metodologias de demonstração das teorias são limitadas, não se podendo falar em evidência empírica na maior parte das teorizações. Por outro lado, a triangulação entre biologia, antropologia e psicologia, nomeadamente por via dos recentes desenvolvimentos das neurociências têm vindo a dar suporte a muito do que se debate na área.
... ler o resto no blog:
https://virtual-illusion.blogspot.com...
A psicologia evolucionária é uma abordagem teórica ao campo da psicologia que procura identificar e explicar os fenómenos psicológicos — da emoção e cognição — a partir de uma perspetiva darwinista, ou seja, sustentada em processos de seleção natural e sexual. Confesso-me como um profundo seguidor da abordagem pelo modo como tende a oferecer maior suporte científico à teorização em psicologia, seguindo em particular os trabalhos de investigadores como John Bowlby, Paul Ekman, Simon Baron-Cohen, Steven Pinker, Paul Bloom, Michael Tomasello ou Denis Dutton. Contudo, não deixo de ter um olhar crítico perante a abordagem, uma vez que as metodologias de demonstração das teorias são limitadas, não se podendo falar em evidência empírica na maior parte das teorizações. Por outro lado, a triangulação entre biologia, antropologia e psicologia, nomeadamente por via dos recentes desenvolvimentos das neurociências têm vindo a dar suporte a muito do que se debate na área.
... ler o resto no blog:
https://virtual-illusion.blogspot.com...
September 19, 2020
Humanity’s current behavior is rooted in evolutionary behavior in the past which is effected psychological & philosophical evaluation of human.
June 28, 2021
Easily the best book I’ve read yet in 2019. Fascinating, approachable, and mind-altering.
I love that while “What Makes Us Happy” is in the title of the book, Von Hippel doesn’t get to this piece until the very end. He spends the first 200 pages explaining our evolutionary journey as a species and why it makes us behave the way we do. He postpones te happiness talk, which is so brilliant given his response to the happiness question: anticipation of happiness is where it’s at because once you’ve got the thing that supposedly will make you happy, it’s going to stop being a solid source of happiness for you very shortly. Welcome to the hedonic treadmill, AKA the opposite of happiness.
Thankfully, he still recommends pursuing happiness, mostly by doing cool shit (including socializing, eating good food, and having good sex) rather than buying stuff. He reminds us it’s important to be aware of that Sisyphean cycle of attainment followed by dissatisfaction.
Facts that blew my mind that I learned from reading this book include: (1) “Being a hunter-gatherer might seem like an idyllic and carefree existence, but it was riskier than living in the scariest neighborhoods of the most dangerous cities today... friends and neighbors did whatever they could get away with. (P 49); (2) “If we take the social brain hypothesis seriously, it suggests that IQ is a by-product of social intelligence rather than the other way around.” (P 123); (3) “HR consultants tended to recommend the overconfident applicants instead of the applicants who were better calibrated in their self-knowledge... even trained HR consultants couldn’t differentiate between people who really knew what they were talking about and people who were just blowing hot air.” (P 127); (4) As economic inequality grows, the tendency to trust other humans decreases (P 180); (5) “The irony is that greater pay [to a CEO] can lead to poorer leadership by attracting baboons to leadership positions and by turning leaders into baboons.” (P 182)
Von Hippel also spends significant amounts of time explaining the research behind our theories on evolution, including how we are pretty sure that humans started wearing clothing around 70,000 years ago.
Another large section of the books is dedicated to invention and why some people invent things while most modern people don’t.
Overall, intellectually stimulating and fun. Every sentence had me engaged and excited.
I love that while “What Makes Us Happy” is in the title of the book, Von Hippel doesn’t get to this piece until the very end. He spends the first 200 pages explaining our evolutionary journey as a species and why it makes us behave the way we do. He postpones te happiness talk, which is so brilliant given his response to the happiness question: anticipation of happiness is where it’s at because once you’ve got the thing that supposedly will make you happy, it’s going to stop being a solid source of happiness for you very shortly. Welcome to the hedonic treadmill, AKA the opposite of happiness.
Thankfully, he still recommends pursuing happiness, mostly by doing cool shit (including socializing, eating good food, and having good sex) rather than buying stuff. He reminds us it’s important to be aware of that Sisyphean cycle of attainment followed by dissatisfaction.
Facts that blew my mind that I learned from reading this book include: (1) “Being a hunter-gatherer might seem like an idyllic and carefree existence, but it was riskier than living in the scariest neighborhoods of the most dangerous cities today... friends and neighbors did whatever they could get away with. (P 49); (2) “If we take the social brain hypothesis seriously, it suggests that IQ is a by-product of social intelligence rather than the other way around.” (P 123); (3) “HR consultants tended to recommend the overconfident applicants instead of the applicants who were better calibrated in their self-knowledge... even trained HR consultants couldn’t differentiate between people who really knew what they were talking about and people who were just blowing hot air.” (P 127); (4) As economic inequality grows, the tendency to trust other humans decreases (P 180); (5) “The irony is that greater pay [to a CEO] can lead to poorer leadership by attracting baboons to leadership positions and by turning leaders into baboons.” (P 182)
Von Hippel also spends significant amounts of time explaining the research behind our theories on evolution, including how we are pretty sure that humans started wearing clothing around 70,000 years ago.
Another large section of the books is dedicated to invention and why some people invent things while most modern people don’t.
Overall, intellectually stimulating and fun. Every sentence had me engaged and excited.
April 9, 2021
کتاب خیلی جالب و مفیدی بود دربارهی نظریهی تکامل.
قلم نویسنده هم خوب بود و خیلی خشک و خستهکننده نمینوشت.
یک ستاره رو به این دلیل کم کردم که وقتی فرضیهای رو مطرح میکرد، انتقادات به اون فرضیه رو بیان نمیکرد و خیلی کم به فرضیههای دیگهای هم که ممکن بود پاسخ درست باشند، اشاره میکرد. البته خودش اول کتاب گفته بود که چون نمیخواد کتاب خیلی طولانی و خستهکننده بشه این کارو انجام نمیده که از نظر من اصلا قابل قبول نبود.
قلم نویسنده هم خوب بود و خیلی خشک و خستهکننده نمینوشت.
یک ستاره رو به این دلیل کم کردم که وقتی فرضیهای رو مطرح میکرد، انتقادات به اون فرضیه رو بیان نمیکرد و خیلی کم به فرضیههای دیگهای هم که ممکن بود پاسخ درست باشند، اشاره میکرد. البته خودش اول کتاب گفته بود که چون نمیخواد کتاب خیلی طولانی و خستهکننده بشه این کارو انجام نمیده که از نظر من اصلا قابل قبول نبود.
February 19, 2019
You’ve probably read most of it in other books. Interesting subject but nothing new here.
February 4, 2022
I couldn’t get into it
February 13, 2021
تکامل با ما چه کرد؟ امروزه چه میکند؟ و چطور با آن کنار بیاییم؟
یک: شش-هفت میلیون سال پیش که اجداد مشترک ما با شامپانزهها به اجبار یا از سر اختیار از درختان جنگلی پایین آمدند و زندگی در علفزارها را شروع کردند تحولاتی عظیم در ما شروع به شکل گرفتن کرد و در این مسیر پر پیچ و خم انواع ابزارهای فیزیکی و روانی بهوجود آمدند تا به اینچنین موجود منحصر به فردی تبدیل شویم. کمکم شروع به راه رفتن روی دوپا کردیم، وسیلهی شکارگری ساختیم و مهمتر از همه بیش از پیش وابسته به اجتماع شدیم.
دو: با اجتماعی شدن بسیاری فرآیندهای پیچیدهی شناختی و رفتاری نیز ملزم به شکلگیری شدند تا زندگی ما را نظم ببخشند و حاصل حک شدن این تواناییها در ژنهای ما، چنین مغز بزرگیست که دارا هستیم. کتاب به خوبی تاریخچهی شکلگیری صفاتی همچون اعتماد به نفس کاذب، فریبکاری خود و دیگران، قصهگویی، خویشتنداری، شایعهپراکنی، هراس از طرد شدن، خشونتطلبی مردان، یائسگی زنان، تأثیر انتخاب جنسی در انواع رفتارها، تأثیر سلسلهمراتب اجتماعی و تراکم پاداش در مردمی یا دیکتاتور بودن رهبران جامعه، چگونگیِ تولید و بازتولید انواع نابرابریها و حتی چرایی پدید آمدن زبان و ادیان مختلف با پراکندگیهای متفاوت در سطح جهان را در سیر تکامل با بیانی راحت و قابل فهم و با استناد به پژوهشها و کتابهای متعددی بیان میکند.
سه: حقیقت تکامل در این است که تمام امیدها و ناامیدیهای ما در خدمت تولیدمثل هستند و حس خوشحالی و خوشبختیِ پُرنوسانِ ما نیز وقتی اوج میگیرد که هرچه بیشتر به این مهم مبادرت ورزیده باشیم:) پس هدف این مطالعات گسترده در باب تکامل چیست؟ به نظر نویسنده هدف در این است که در ابتدا با این انگیزهها -که بسیاریشان اخلاقمدار نیستند- راحتتر و همدلانهتر کنار بیاییم تا ذات بیاخلاق تکامل را راحتتر بپذیریم و در وهلهی بعدی اینکه باید توجه داشت جامعهای که بشر با پیشرفتهای پرسرعت و شگفتآورش در همین اواخر تاریخ حیاتش ساخته با بسیاری از این سائقهای تکاملی در تعارض است یا آنها را به میزان کافی ارضا نمیکند، مثلاً زندگی در گروههای کوچک چند ده نفره، تلاش برای پیدا کردن جفتهای متعدد یا ثروت و کالا اندوزی و کسب بالاترین ردهی سلسله مراتب و کمبود شدید منابع غذایی، پرخوری چربی و قند و نمک را توجیه میکرد اما امروزه به دلیل وجود جوامع گسترده و فراهم بودن بهداشت و غذای کافی چنین رفتارهایی مناسبات ندارند. در نتیجه پس از پذیرش و آگاهی از هدف این رفتارها انسان امروزی باید بتواند اندکی مسیر خوشبختی چندمیلیونسالهاش را به سمت خوشیهایی پایدارتر و مفیدتر سوق دهد.
یک: شش-هفت میلیون سال پیش که اجداد مشترک ما با شامپانزهها به اجبار یا از سر اختیار از درختان جنگلی پایین آمدند و زندگی در علفزارها را شروع کردند تحولاتی عظیم در ما شروع به شکل گرفتن کرد و در این مسیر پر پیچ و خم انواع ابزارهای فیزیکی و روانی بهوجود آمدند تا به اینچنین موجود منحصر به فردی تبدیل شویم. کمکم شروع به راه رفتن روی دوپا کردیم، وسیلهی شکارگری ساختیم و مهمتر از همه بیش از پیش وابسته به اجتماع شدیم.
دو: با اجتماعی شدن بسیاری فرآیندهای پیچیدهی شناختی و رفتاری نیز ملزم به شکلگیری شدند تا زندگی ما را نظم ببخشند و حاصل حک شدن این تواناییها در ژنهای ما، چنین مغز بزرگیست که دارا هستیم. کتاب به خوبی تاریخچهی شکلگیری صفاتی همچون اعتماد به نفس کاذب، فریبکاری خود و دیگران، قصهگویی، خویشتنداری، شایعهپراکنی، هراس از طرد شدن، خشونتطلبی مردان، یائسگی زنان، تأثیر انتخاب جنسی در انواع رفتارها، تأثیر سلسلهمراتب اجتماعی و تراکم پاداش در مردمی یا دیکتاتور بودن رهبران جامعه، چگونگیِ تولید و بازتولید انواع نابرابریها و حتی چرایی پدید آمدن زبان و ادیان مختلف با پراکندگیهای متفاوت در سطح جهان را در سیر تکامل با بیانی راحت و قابل فهم و با استناد به پژوهشها و کتابهای متعددی بیان میکند.
سه: حقیقت تکامل در این است که تمام امیدها و ناامیدیهای ما در خدمت تولیدمثل هستند و حس خوشحالی و خوشبختیِ پُرنوسانِ ما نیز وقتی اوج میگیرد که هرچه بیشتر به این مهم مبادرت ورزیده باشیم:) پس هدف این مطالعات گسترده در باب تکامل چیست؟ به نظر نویسنده هدف در این است که در ابتدا با این انگیزهها -که بسیاریشان اخلاقمدار نیستند- راحتتر و همدلانهتر کنار بیاییم تا ذات بیاخلاق تکامل را راحتتر بپذیریم و در وهلهی بعدی اینکه باید توجه داشت جامعهای که بشر با پیشرفتهای پرسرعت و شگفتآورش در همین اواخر تاریخ حیاتش ساخته با بسیاری از این سائقهای تکاملی در تعارض است یا آنها را به میزان کافی ارضا نمیکند، مثلاً زندگی در گروههای کوچک چند ده نفره، تلاش برای پیدا کردن جفتهای متعدد یا ثروت و کالا اندوزی و کسب بالاترین ردهی سلسله مراتب و کمبود شدید منابع غذایی، پرخوری چربی و قند و نمک را توجیه میکرد اما امروزه به دلیل وجود جوامع گسترده و فراهم بودن بهداشت و غذای کافی چنین رفتارهایی مناسبات ندارند. در نتیجه پس از پذیرش و آگاهی از هدف این رفتارها انسان امروزی باید بتواند اندکی مسیر خوشبختی چندمیلیونسالهاش را به سمت خوشیهایی پایدارتر و مفیدتر سوق دهد.
November 14, 2022
The author shares examples to make his ideas easy to understand. He mentions other books and authors that are most likely interesting to read. He discusses some interesting reflections (e.g., technical versus social innovation). On the other hand, some assumptions seemed based on specific studies without mentioning the impact of the cultural context or other psychological aspects of human beings other than the strictly evolutionary ones. It is difficult to distinguish nature from nurture. Overall is a nice read. Looking forward to reading a female evolutionist author now for the sake of completeness.
December 17, 2018
A perfectly readable book. There is an impressive amount of information about evolution, primatology, anthropology, and other sciences. One problem I had was that the book is flat; it reads as a steady transmittal of information. Like eating a bowl of oatmeal, it lacks thrills. The other problem is that the author presents so many simplifications about our past, that it devalued his later insights into our present behaviors.
May 5, 2021
مطالب بسیار جالبی در اختیار آدم میذاره. به شخصه متوجه شدم که یه سری از رفتارهام ریشه در تکامل داره و از گذشته انسانها بعضی از این رفتارها رو داشتن.
January 23, 2022
این کتاب فوقالعاده است. چند دقیقهست که تمومش کردم و قطعا دوباره مرورش میکنم. از اون کتابهاست که دوس دارم به همه پیشنهادش بدم.تو خوندنش شک نکنید.
July 13, 2020
This was a blast to read. It’s a rapid fire journey that goes from the most basic evolutionary traits of our earliest ancestors all the way to modern day dilemmas and what makes us happy. Evolutionary science is endlessly fascinating and although some of the experiments mentioned here were familiar or not new based on what I’ve read in the past, there are countless variations to measure just how we use our brains and status at the top of the food chain.
Displaying 1 - 30 of 182 reviews