What do you think?
Rate this book
Revolusi: Indonesia and the Birth of the Modern World
From the internationally best-selling writer, a masterful account of the epic revolution that sparked the decolonization of the modern world.
On a sunny Friday morning in August 1945, a handful of people raised a homemade cotton flag and, on behalf of 68 million compatriots, announced the birth of a new nation. With the fourth largest population in the world, inhabiting islands that span an eighth of the globe, Indonesia became the first country to rid itself of colonial rule after World War II.
In this vivid history, renowned scholar and celebrated author of Congo David Van Reybrouck captures a period of extraordinary tumult and chaos to tell the story of Indonesia’s momentous revolution, known as the “Revolusi.” Encompassing several hundred years of history, he details the formation of the Dutch East Indies, the Japanese invasion that followed, and the young rebels who engaged in armed resistance once the occupation ended. British and Dutch troops were sent to restore order and keep peace, but instead ignited the first modern war of decolonization. America, too, became embroiled with the Indonesians’ fierce struggle for freedom. That struggle inspired independence movements in Asia, Africa, and the Arab world, especially in the wake of Indonesia’s monumental 1955 Bandung Conference, the first global conference without the West. The whole world had become involved in Revolusi, and the whole world was changed by it.
Drawing on hundreds of interviews and eyewitness testimonies, David Van Reybrouck turns this vast and complex story into an utterly gripping narrative, written with remarkable historical clarity and filled with tragedy and passion. A landmark history, Revolusi cements Indonesia’s struggle for independence as one of the defining dramas of the twentieth century and entirely reframes our understanding of post-colonialism.
On a sunny Friday morning in August 1945, a handful of people raised a homemade cotton flag and, on behalf of 68 million compatriots, announced the birth of a new nation. With the fourth largest population in the world, inhabiting islands that span an eighth of the globe, Indonesia became the first country to rid itself of colonial rule after World War II.
In this vivid history, renowned scholar and celebrated author of Congo David Van Reybrouck captures a period of extraordinary tumult and chaos to tell the story of Indonesia’s momentous revolution, known as the “Revolusi.” Encompassing several hundred years of history, he details the formation of the Dutch East Indies, the Japanese invasion that followed, and the young rebels who engaged in armed resistance once the occupation ended. British and Dutch troops were sent to restore order and keep peace, but instead ignited the first modern war of decolonization. America, too, became embroiled with the Indonesians’ fierce struggle for freedom. That struggle inspired independence movements in Asia, Africa, and the Arab world, especially in the wake of Indonesia’s monumental 1955 Bandung Conference, the first global conference without the West. The whole world had become involved in Revolusi, and the whole world was changed by it.
Drawing on hundreds of interviews and eyewitness testimonies, David Van Reybrouck turns this vast and complex story into an utterly gripping narrative, written with remarkable historical clarity and filled with tragedy and passion. A landmark history, Revolusi cements Indonesia’s struggle for independence as one of the defining dramas of the twentieth century and entirely reframes our understanding of post-colonialism.
656 pages, Hardcover
First published November 26, 2020
About the author
David Van Reybrouck
44 books458 followersDavid Grégoire Van Reybrouck is a Belgian cultural historian, archaeologist and author. He writes historical fiction, literary non-fiction, novels, poetry, plays and academic texts. Moreover, he is the founder of the G1000 project in Belgium, a platform for democratic innovation and inclusive participatory politics.
He was born into a family of florists, bookbinders and artists. His father, a farmer's son, spent five years in the Democratic Republic of the Congo as a railway engineer immediately after independence.
He studied archaeology and philosophy at the University of Leuven (KU Leuven) and obtained a Master's degree in World Archaeology from the University of Cambridge. He also holds a doctorate from Leiden University.
----------------------------------------------------
David Grégoire Van Reybrouck is een Vlaamse cultuurhistoricus, archeoloog en schrijver.
David Van Reybrouck in de Nederlandstalige Wikipedia
David Van Reybrouck in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
David Van Reybrouck bij "Schrijversgewijs"
He was born into a family of florists, bookbinders and artists. His father, a farmer's son, spent five years in the Democratic Republic of the Congo as a railway engineer immediately after independence.
He studied archaeology and philosophy at the University of Leuven (KU Leuven) and obtained a Master's degree in World Archaeology from the University of Cambridge. He also holds a doctorate from Leiden University.
----------------------------------------------------
David Grégoire Van Reybrouck is een Vlaamse cultuurhistoricus, archeoloog en schrijver.
David Van Reybrouck in de Nederlandstalige Wikipedia
David Van Reybrouck in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
David Van Reybrouck bij "Schrijversgewijs"
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 389 reviews
February 21, 2022
An impressive and multi-faceted account of the transition of the Dutch Indies to Indonesia, and the process of decolonization as seen from the ground by eye-witnesses
Elk leven hoe onopvallend ook weerspiegelt het licht van de geschiedenis
Every life, however inconspicuous, reflects the light of history
David Van Reybrouck takes on the colonial history of Indonesia, home to five of the largest islands in the world, spread out over 3 time zones and home to more than 250 million people, and the first country to declare its independence after the WWII from its colonizer The Netherlands.
The approach in Revolusi: Indonesië en het ontstaan van de moderne wereld of the author is seeking out eye witnesses of the events. Understandably this is hard, and he even needs to use Tinder in Japan to get to speak to people about their grandparents who might have relevant information.
Establishing the colony
Before the more recent history Reybrouck recaps the earliest dealings between the Europeans and Indonesia. He recounts the first spice missions, that had only 4% of VOC ships shipwrecked but 2/3 of crew dying due to illness. Later on still 50% of officers of the VOC die of malaria in their first three years of being stationed in the East. The lack of a sizeable contingent of men in the archipelago is therefore a problem from the start, and the Dutch initially focus on gaining monopolies on spice trade. Ambon was more than 337 years under Dutch occupation, and the later capital of the colony Batavia ended up being the largest slave market of South East Asia due to the demand of planters for workers, with the Dutch massacring indigenous populations to establish their hegemony. More than 10.000 slaves died to build the first road over the 1.000 km west to east of Java. Mass violence and disregard for human life was common: 12.000 citizens dead in the capture of the final spice islands.
With the annexation of the Netherlands by Napoleon the colonial empire was confiscated by the UK and later France, who established a more centralized government centered on Java, based on their own colonies.
Local elites were used and played out against each other to capture more and more islands, for instance 200.000 citizens died in the Java war, consolidating the grip of The Netherlands on the main island of the archipelago. Around 1/3 of the state budget of The Kingdom of The Netherlands was coming from Indonesia in the 1850’s. Atjeh wars costed 100.000 deaths and taking 40 year, with the region only 28 years being governed by Netherlands.
All in all its an amazing account on how the colony, 50 times as large as The Netherlands, gradually fell under the dominion of a country that had only 5 million inhabitants around 1900, compared to 40 million Indonesians.
The Dutch Indies turned out to be the largest producer of tropical produce in the world and an important oil producer in Asia, the Indonesian fields being the Dutch basis of Shell.
The colony before World War II
All the while Chinese middle-class was squeezed by European colonial elites and resentful native populations, and with the lack of European women there was a large population of indo Europeans, my mothers' family side being descended from this group.
Only 860k of population spoke Dutch at the the eve of World War II, with 60 million inhabitants of the archipelago speaking local languages. There was strict segregation between people of different descent, which Reybrouck visualises as a ship with three decks.
Only 10% of men and 2.2% of women was able to read in 1930, but the small educated populace, led by the students of medical school Stovia (School tot opleiding van inlandse artsen) led the discontent with the racially segregated society.
A volksraad with 38% representation for the 95% of the indigenous population in the colony was established but did little to ease tensions.
Islamic organisation led to the first indigenous political party in 1912, with the Communist party of Indonesia being the first in Asia to be recognized by ComIntern. Over 13.000 people were arrested after a Communist coup attempt in 1926.
The crash of 1929 leading to colonial income per head to decrease from 50 guilders to 20 guilders, with the heavily export dependent economy sorely being hit (more than 80% of all main crops and resources being meant for export).
However the inhabitants of deck 1, the European elite, suffered little, with Indonesia having more golf courses than The Netherlands, despite the minuscule European population.
All the while the indigenous population grew by 1.5% per year, or 600.000 persons, also due to vaccination campaigns by the Dutch.
Fears of losing grip on the colony led to the fascist NSB being 3 times as popular in Dutch Indies than in The Netherlands.
Another result of the crash was a Japanese charm offensive, fueled by a low Yen, with The Netherlands clinging on to the gold standard. Many of these Japanese shop owners turned out to be spies paving the way for the later invasion of the vital oil fields.
World War II
Oorlog is geen afgrond maar een trage helling.
Japan’s grab of resources, especially oil, but also rubber, bauxiet, tin and other metals was a key reason for the annexation of the Dutch Indies. Two “offers” of Japan were initially rebuked, giving the colonial government 5 additional months after the final breakdown of discussions with Japan. However many of the materials ordered from the US never arrived and helped little in the defense against the imperial navy.
Japan, against its rhetoric of a Pan-Asian Cooperative Sphere, offering Vichy France to keep its colony Indochina in exchange for a harbor base to use against Dutch Indies, with the end goal to acquire the Indonesian oil reserves.
American embargoes leading to Japan having only 18 months of oil left. Through Pearl Harbor and the fall of the Philippines (under US control) on one side, and Singapore (falling after only a siege of 7 days) and Hong Kong at the British side, Dutch Indies could be captured by Imperial Japanese forces.
Japan receiving the war declaration from The Netherlands even gave back the missive with the question if the Dutch really wanted this, aware of the paltry military force in the region.
A Dutch prison ship, being hit by a bomb, let it’s German prisoners die with the sinking of the ship on its way to India.
The largest oil refinery of the 19th century in Medang was destroyed when Japan invaded, with the Dutch remaining in the cities being executed as revenge. A crucial supply of airplane kerosine was however captured by Japan through a massive parachute dropping.
Japanese army having 1 prostitute per 70 soldiers, forcing women as young as 12, who needed to serve 5 to 10 soldiers every night.
One in six Europeans dying in internment camps, 17% of the Dutch prisoners of war dying
Overall availability of calories decreasing by 35% during the war, from 2.070 to only 1.300, leading to the feelings of being liberated from colonial rule being soon forgotten.
Cannibalism under Japanese troops retreating, and NL giving a reward of 25 cents to every ear that papua’s could provide from the retreating soldiers
Of the 41 submarines send by Germany to Japan, with V2 rocket designs, only 2 could drop their cargo in occupied Indonesia, after a travel of more than 90 days.
After World War II
Met een guerrilla haal je de overwinning niet binnen, maar kan je de nederlaag wel afwenden.
Japanese troops being asked for help by British troops, now the administrators of the colony, in defense against the Indonesian nationalist youngsters, a complete reversion of the WWII dynamics. Food being dropped to troops in central Java, since the British didn’t have ground supply lines.
All for the recapture of the colony for The Netherlands.
15% to 21% of Dutch recruits deserting, not wanting to go to Indonesia, but The Netherlands still sending 120.000 soldiers to the colony.
Agreement in 1947 to achieve a commonwealth between The Netherlands, Surinam, The Antilles and Indonesia, being marred by Dutch amendments
Captain Westerling sowing terror in the Celebes, killing 563 people according to his own estimates, and never being prosecuted for these crimes.
Former prime minister Gebrandry and the Soldier of Orange Hazelhoff Roelfzema planning a coup in The Netherlands in 1947 to prevent the sedation of the Dutch Indies.
The troops in Indonesia costing 3 million guilders per day, a year before the start of the Marshall plan support (which offered $13 billion dollars to the West-European states), leading to Dutch attacks focussing on the recapture of resource rich regions.
Resolution 27 being the first UN Security Council call for a peace between The Netherlands and Indonesia
Waterboarding and electroshocks on genitals as interrogation methods. Wagon cars of prisoners of wars dying due to lack of water and ventilation.
It is a sobering history, very skillfully told by David van Reybrouck in this book. Just last week an investigation by the Dutch state concluded that extreme violence was used in the war against Indonesia between 1947-1949, so this is still a relevant story to acquaint oneself with, and that is told to little.
Elk leven hoe onopvallend ook weerspiegelt het licht van de geschiedenis
Every life, however inconspicuous, reflects the light of history
David Van Reybrouck takes on the colonial history of Indonesia, home to five of the largest islands in the world, spread out over 3 time zones and home to more than 250 million people, and the first country to declare its independence after the WWII from its colonizer The Netherlands.
The approach in Revolusi: Indonesië en het ontstaan van de moderne wereld of the author is seeking out eye witnesses of the events. Understandably this is hard, and he even needs to use Tinder in Japan to get to speak to people about their grandparents who might have relevant information.
Establishing the colony
Before the more recent history Reybrouck recaps the earliest dealings between the Europeans and Indonesia. He recounts the first spice missions, that had only 4% of VOC ships shipwrecked but 2/3 of crew dying due to illness. Later on still 50% of officers of the VOC die of malaria in their first three years of being stationed in the East. The lack of a sizeable contingent of men in the archipelago is therefore a problem from the start, and the Dutch initially focus on gaining monopolies on spice trade. Ambon was more than 337 years under Dutch occupation, and the later capital of the colony Batavia ended up being the largest slave market of South East Asia due to the demand of planters for workers, with the Dutch massacring indigenous populations to establish their hegemony. More than 10.000 slaves died to build the first road over the 1.000 km west to east of Java. Mass violence and disregard for human life was common: 12.000 citizens dead in the capture of the final spice islands.
With the annexation of the Netherlands by Napoleon the colonial empire was confiscated by the UK and later France, who established a more centralized government centered on Java, based on their own colonies.
Local elites were used and played out against each other to capture more and more islands, for instance 200.000 citizens died in the Java war, consolidating the grip of The Netherlands on the main island of the archipelago. Around 1/3 of the state budget of The Kingdom of The Netherlands was coming from Indonesia in the 1850’s. Atjeh wars costed 100.000 deaths and taking 40 year, with the region only 28 years being governed by Netherlands.
All in all its an amazing account on how the colony, 50 times as large as The Netherlands, gradually fell under the dominion of a country that had only 5 million inhabitants around 1900, compared to 40 million Indonesians.
The Dutch Indies turned out to be the largest producer of tropical produce in the world and an important oil producer in Asia, the Indonesian fields being the Dutch basis of Shell.
The colony before World War II
All the while Chinese middle-class was squeezed by European colonial elites and resentful native populations, and with the lack of European women there was a large population of indo Europeans, my mothers' family side being descended from this group.
Only 860k of population spoke Dutch at the the eve of World War II, with 60 million inhabitants of the archipelago speaking local languages. There was strict segregation between people of different descent, which Reybrouck visualises as a ship with three decks.
Only 10% of men and 2.2% of women was able to read in 1930, but the small educated populace, led by the students of medical school Stovia (School tot opleiding van inlandse artsen) led the discontent with the racially segregated society.
A volksraad with 38% representation for the 95% of the indigenous population in the colony was established but did little to ease tensions.
Islamic organisation led to the first indigenous political party in 1912, with the Communist party of Indonesia being the first in Asia to be recognized by ComIntern. Over 13.000 people were arrested after a Communist coup attempt in 1926.
The crash of 1929 leading to colonial income per head to decrease from 50 guilders to 20 guilders, with the heavily export dependent economy sorely being hit (more than 80% of all main crops and resources being meant for export).
However the inhabitants of deck 1, the European elite, suffered little, with Indonesia having more golf courses than The Netherlands, despite the minuscule European population.
All the while the indigenous population grew by 1.5% per year, or 600.000 persons, also due to vaccination campaigns by the Dutch.
Fears of losing grip on the colony led to the fascist NSB being 3 times as popular in Dutch Indies than in The Netherlands.
Another result of the crash was a Japanese charm offensive, fueled by a low Yen, with The Netherlands clinging on to the gold standard. Many of these Japanese shop owners turned out to be spies paving the way for the later invasion of the vital oil fields.
World War II
Oorlog is geen afgrond maar een trage helling.
Japan’s grab of resources, especially oil, but also rubber, bauxiet, tin and other metals was a key reason for the annexation of the Dutch Indies. Two “offers” of Japan were initially rebuked, giving the colonial government 5 additional months after the final breakdown of discussions with Japan. However many of the materials ordered from the US never arrived and helped little in the defense against the imperial navy.
Japan, against its rhetoric of a Pan-Asian Cooperative Sphere, offering Vichy France to keep its colony Indochina in exchange for a harbor base to use against Dutch Indies, with the end goal to acquire the Indonesian oil reserves.
American embargoes leading to Japan having only 18 months of oil left. Through Pearl Harbor and the fall of the Philippines (under US control) on one side, and Singapore (falling after only a siege of 7 days) and Hong Kong at the British side, Dutch Indies could be captured by Imperial Japanese forces.
Japan receiving the war declaration from The Netherlands even gave back the missive with the question if the Dutch really wanted this, aware of the paltry military force in the region.
A Dutch prison ship, being hit by a bomb, let it’s German prisoners die with the sinking of the ship on its way to India.
The largest oil refinery of the 19th century in Medang was destroyed when Japan invaded, with the Dutch remaining in the cities being executed as revenge. A crucial supply of airplane kerosine was however captured by Japan through a massive parachute dropping.
Japanese army having 1 prostitute per 70 soldiers, forcing women as young as 12, who needed to serve 5 to 10 soldiers every night.
One in six Europeans dying in internment camps, 17% of the Dutch prisoners of war dying
Overall availability of calories decreasing by 35% during the war, from 2.070 to only 1.300, leading to the feelings of being liberated from colonial rule being soon forgotten.
Cannibalism under Japanese troops retreating, and NL giving a reward of 25 cents to every ear that papua’s could provide from the retreating soldiers
Of the 41 submarines send by Germany to Japan, with V2 rocket designs, only 2 could drop their cargo in occupied Indonesia, after a travel of more than 90 days.
After World War II
Met een guerrilla haal je de overwinning niet binnen, maar kan je de nederlaag wel afwenden.
Japanese troops being asked for help by British troops, now the administrators of the colony, in defense against the Indonesian nationalist youngsters, a complete reversion of the WWII dynamics. Food being dropped to troops in central Java, since the British didn’t have ground supply lines.
All for the recapture of the colony for The Netherlands.
15% to 21% of Dutch recruits deserting, not wanting to go to Indonesia, but The Netherlands still sending 120.000 soldiers to the colony.
Agreement in 1947 to achieve a commonwealth between The Netherlands, Surinam, The Antilles and Indonesia, being marred by Dutch amendments
Captain Westerling sowing terror in the Celebes, killing 563 people according to his own estimates, and never being prosecuted for these crimes.
Former prime minister Gebrandry and the Soldier of Orange Hazelhoff Roelfzema planning a coup in The Netherlands in 1947 to prevent the sedation of the Dutch Indies.
The troops in Indonesia costing 3 million guilders per day, a year before the start of the Marshall plan support (which offered $13 billion dollars to the West-European states), leading to Dutch attacks focussing on the recapture of resource rich regions.
Resolution 27 being the first UN Security Council call for a peace between The Netherlands and Indonesia
Waterboarding and electroshocks on genitals as interrogation methods. Wagon cars of prisoners of wars dying due to lack of water and ventilation.
It is a sobering history, very skillfully told by David van Reybrouck in this book. Just last week an investigation by the Dutch state concluded that extreme violence was used in the war against Indonesia between 1947-1949, so this is still a relevant story to acquaint oneself with, and that is told to little.
December 19, 2020
Een verpletterend, magistraal boek. Een zeer goed leesbaar overzicht van de 16e eeuw tot circa 1965. Getuigenissen van 90- en 100 plussers (kleine geschiedenissen) gecombineerd met hele lange historische lijnen. De (door hedendaagse ogen bekeken) beschamende rol van Nederland, eerst als kolonisator, later als wrede (maar ook onhandige) onderdrukker van de Revolusi.
Indonesië als aanjager van de naoorlogse wereldwijde dekolonisatie, met als katalysator de door Soekarno voorgezeten Aziatisch-Afrikaans-Arabische Conferentie van Bandung in 1955, de emancipatie van het Zuidelijk Halfrond en de anti-communistische imperialistische 'regimechanges' door de Amerikaanse CIA. Een nieuwe kijk op de Suez-crisis, Latijns-Amerika, de verhoudingen tussen Noord en Zuid en tussen Oost en West. Een compleet boek. Als nawoord nog een mooie waarschuwende metafoor voor de "kolonisatie van de toekomst" door de huidige "onverschilligheid en brutaliteit" jegens het milieu en het klimaat.
Persoonlijk heb ik e.e.a. geleerd over mijn Ghanese, Franse en Indo-Europese stamboom en het gedwongen vertrek van mijn grootmoeder met haar zoon en dochter (mijn moeder).
Een aangrijpend, fantastisch geschreven boek!
Voor eenieder die zijn algemene ontwikkeling wil voeden.
Indonesië als aanjager van de naoorlogse wereldwijde dekolonisatie, met als katalysator de door Soekarno voorgezeten Aziatisch-Afrikaans-Arabische Conferentie van Bandung in 1955, de emancipatie van het Zuidelijk Halfrond en de anti-communistische imperialistische 'regimechanges' door de Amerikaanse CIA. Een nieuwe kijk op de Suez-crisis, Latijns-Amerika, de verhoudingen tussen Noord en Zuid en tussen Oost en West. Een compleet boek. Als nawoord nog een mooie waarschuwende metafoor voor de "kolonisatie van de toekomst" door de huidige "onverschilligheid en brutaliteit" jegens het milieu en het klimaat.
Persoonlijk heb ik e.e.a. geleerd over mijn Ghanese, Franse en Indo-Europese stamboom en het gedwongen vertrek van mijn grootmoeder met haar zoon en dochter (mijn moeder).
Een aangrijpend, fantastisch geschreven boek!
Voor eenieder die zijn algemene ontwikkeling wil voeden.
August 16, 2023
Een heftige en krachtige aanklacht tegen de uitwassen van kolonialisme, imperialisme en kapitalisme. Nederland heeft oorlogsmisdaden en regelrechte terreur gepleegd in Indonesië. Het boek bevat gecombineerd feitenonderzoek met talloze interviews van betrokkenen. Van Reybrouck benadrukt wel erg vaak dat het geheugen van deze veteranen van 80 - 90 jaar oud wel heel goed is. Het is natuurlijk maar net de vraag hoezeer dat klopt. Maar alleen al het gevoel dat uit de gesprekken blijkt, spreekt boekdelen. De combinatie van feit en interview levert een uiterst levendig en leesbaar beeld van wat zich moet hebben afgespeeld. En dat is op alle fronten schokkend en hemeltergend. Revolusi wint aan kracht doordat van Reybrouck een mondiaal perspectief hanteert. Juist deze plaatsing van de vrijheidsstrijd in de wereldgeschiedenis geeft het boek een extra lading. Zo ontzettend veel geleerd over onze geschiedenis, David dankjewel!
September 5, 2021
Officieel was Nederlands-Indië afhankelijk van Nederland, maar economisch en emotioneel was Nederland net zo afhankelijk van Indië.
De onafhankelijkheidsverklaring van Soekarno op 17 Augustus, 2 dagen na de Japanse capitulatie, kwam dan voor Nederland als een pijnlijke verrassing. Wat volgde waren jaren van strijd, oorlogsmisdaden en een pijnlijk afscheid van de kolonie.
Net als in Congo. Een geschiedenis, put David van Reybrouck ook hier weer uit talloze ooggetuigenverslagen, verteld door de ooggetuigen zelf. Dit bracht hem van een verzorgingsflat in Callantsoog tot de bergvalleien van Nepal. Het levert een integer verhaal op van een periode die zelfs nu nog in Nederland niet algemeen bekend is.
Laat ik afsluiten met het volgende citaat, van een van de vele ooggetuigen: "Eigenlijk zijn we nooit onafhankelijk geworden. We dachten dat we de boel rechtvaardiger konden maken, maar we hadden drie eeuwen achterstand. [...] De overkant was sterker, het kapitalistische systeem heeft zich overal gevestigd. Maar zolang dit systeem doorgaat, gaat de hele wereld kapot en wordt het hele milieu verwoest. De oerwouden van Sumatra, Kalimantan, van heel Afrika, ze worden allemaal vernield ..."
De mens als kolonisator van de natuur.
De onafhankelijkheidsverklaring van Soekarno op 17 Augustus, 2 dagen na de Japanse capitulatie, kwam dan voor Nederland als een pijnlijke verrassing. Wat volgde waren jaren van strijd, oorlogsmisdaden en een pijnlijk afscheid van de kolonie.
Net als in Congo. Een geschiedenis, put David van Reybrouck ook hier weer uit talloze ooggetuigenverslagen, verteld door de ooggetuigen zelf. Dit bracht hem van een verzorgingsflat in Callantsoog tot de bergvalleien van Nepal. Het levert een integer verhaal op van een periode die zelfs nu nog in Nederland niet algemeen bekend is.
Laat ik afsluiten met het volgende citaat, van een van de vele ooggetuigen: "Eigenlijk zijn we nooit onafhankelijk geworden. We dachten dat we de boel rechtvaardiger konden maken, maar we hadden drie eeuwen achterstand. [...] De overkant was sterker, het kapitalistische systeem heeft zich overal gevestigd. Maar zolang dit systeem doorgaat, gaat de hele wereld kapot en wordt het hele milieu verwoest. De oerwouden van Sumatra, Kalimantan, van heel Afrika, ze worden allemaal vernield ..."
De mens als kolonisator van de natuur.
March 11, 2024
Waarom moet een Belgische auteur een boek schrijven over het koloniale regime in Nederlands-Indië? Laat hij zich met zijn eigen zaken bemoeien en een boek schrijven over Belgisch- Congo
Woorden van gelijke strekking kwam David Van Reybrouck tegen op de Facebook-pagina van de PVV. Op pagina 17 van Revolusi reageert hij in droog-Vlaams: 'Dat ging ik niet nog eens doen.'
Ik ben heel blij dat de Belgische auteur Van Reybrouck de noodzaak voelde om dit boek te schrijven. Ik verslond zijn odes op De Corrrepondent - bijvoorbeeld deze ode aan David Bowie -, ben een fan van de historische novelle Zink en werd weggeblazen door zijn boek over Congo.
Functionele metafoorbouwer
In Congo laat hij zien dat hij in staat is om ingewikkelde politieke situaties helder en met zo nu en dan een rake metafoor te beschrijven. Bovendien laat hij zijn verhaal bij voorkeur aan de hand van zelf opgetekende ooggetuigenverslagen vertellen.
Het in 2020 gepubliceerde Revolusi leerde me ontzettend veel maar vooral dat ik zo weinig weet over Indonesië. Als ik denk aan de geschiedenisles op de middelbare school kan ik me ook geen geschiedenisles over Indonesië en de wrede acties na de Tweede Wereldoorlog herinneren.
Ik nam de proef op de som en vroeg mijn dochter naar haar geschiedenisles (Havo 5). Ze kon zich herinneren dat ze in de les stil hadden gestaan bij Indonesië en kolonisatie.
In het lesboek Geschiedenis Werkplaats van Noordhoff Uitgevers kwam ik inderdaad twee pagina's tegen over dekolonisatie na WOII en twee paragrafen over Indonesië. Blijkbaar is er in het hedendaagse onderwijs meer ruimte voor 'zelfreflectie' dan vroeger.
Het is goed dat we dit verhaal blijven vertellen. Zeker als je bedenkt dat 1 op de 9 Nederlanders Indische voorouders heeft. Niet vreemd dat je in elke Nederlandse plaats met pakweg 40-50.000 inwoners een Indonesische toko vindt waar je een warme maaltijd kunt afhalen.
Geweld gaat door
In de epiloog staat Van Reybrouck stil bij een ander soort geweld dat op dit moment aan de gang is: geweld van de mens tegen de natuur. 'De biosystemen van Indonesië behoren samen met die van Brazilië en Congo tot de rijkste ter wereld. In 1900 was 84% van het land bebost, in 2010 nog maar 52%... Java en Sulawesi zijn grotendeels kaal geslagen, tegenwoordig zijn Sumatra en Kalimantan aan de beurt...Door grootschalige ontbossing, illegale houtkap en het systematisch afbranden van veengebieden is Indonesië de op vijf na grootste uitstoter van broeikasgassen in de wereld.'
Klimaatcrisis is kolonialisme 2.0
'De mensheid neemt de komende eeuw in met dezelfde meedogenloosheid waarmee in vroeger tijden werelddelen werden toegeëigend. Kolonialisme is niet langer iets territoriaals (landjepik) maar temporeels (tijdjepik); het ergste ligt misschien niet achter ons maar voor ons. Wij gedragen ons als de kolonisatoren van de toekomstige generaties wij ontnemen hun hun vrijheid en gezondheid en misschien zelfs hun leven.'
Making of Revolusi
Van Reybrouck werkte ook mee aan een 3-delige documentaire Revolutie in Indonesië (NPO - 2020 - totaal 150 min).
Vind je het onderwerp interessant maar dit boek te dik? Snuffel dan eens aan De kolonie mept terug, een dun boekje (nav een lezing) dat Adriaan van Dis in 2024 publiceerde. Daarin vind je veel tips voor andere interessante boeken over Indonesië.
Woorden van gelijke strekking kwam David Van Reybrouck tegen op de Facebook-pagina van de PVV. Op pagina 17 van Revolusi reageert hij in droog-Vlaams: 'Dat ging ik niet nog eens doen.'
Ik ben heel blij dat de Belgische auteur Van Reybrouck de noodzaak voelde om dit boek te schrijven. Ik verslond zijn odes op De Corrrepondent - bijvoorbeeld deze ode aan David Bowie -, ben een fan van de historische novelle Zink en werd weggeblazen door zijn boek over Congo.
Functionele metafoorbouwer
In Congo laat hij zien dat hij in staat is om ingewikkelde politieke situaties helder en met zo nu en dan een rake metafoor te beschrijven. Bovendien laat hij zijn verhaal bij voorkeur aan de hand van zelf opgetekende ooggetuigenverslagen vertellen.
Het in 2020 gepubliceerde Revolusi leerde me ontzettend veel maar vooral dat ik zo weinig weet over Indonesië. Als ik denk aan de geschiedenisles op de middelbare school kan ik me ook geen geschiedenisles over Indonesië en de wrede acties na de Tweede Wereldoorlog herinneren.
Ik nam de proef op de som en vroeg mijn dochter naar haar geschiedenisles (Havo 5). Ze kon zich herinneren dat ze in de les stil hadden gestaan bij Indonesië en kolonisatie.
In het lesboek Geschiedenis Werkplaats van Noordhoff Uitgevers kwam ik inderdaad twee pagina's tegen over dekolonisatie na WOII en twee paragrafen over Indonesië. Blijkbaar is er in het hedendaagse onderwijs meer ruimte voor 'zelfreflectie' dan vroeger.
Het is goed dat we dit verhaal blijven vertellen. Zeker als je bedenkt dat 1 op de 9 Nederlanders Indische voorouders heeft. Niet vreemd dat je in elke Nederlandse plaats met pakweg 40-50.000 inwoners een Indonesische toko vindt waar je een warme maaltijd kunt afhalen.
Geweld gaat door
In de epiloog staat Van Reybrouck stil bij een ander soort geweld dat op dit moment aan de gang is: geweld van de mens tegen de natuur. 'De biosystemen van Indonesië behoren samen met die van Brazilië en Congo tot de rijkste ter wereld. In 1900 was 84% van het land bebost, in 2010 nog maar 52%... Java en Sulawesi zijn grotendeels kaal geslagen, tegenwoordig zijn Sumatra en Kalimantan aan de beurt...Door grootschalige ontbossing, illegale houtkap en het systematisch afbranden van veengebieden is Indonesië de op vijf na grootste uitstoter van broeikasgassen in de wereld.'
Klimaatcrisis is kolonialisme 2.0
'De mensheid neemt de komende eeuw in met dezelfde meedogenloosheid waarmee in vroeger tijden werelddelen werden toegeëigend. Kolonialisme is niet langer iets territoriaals (landjepik) maar temporeels (tijdjepik); het ergste ligt misschien niet achter ons maar voor ons. Wij gedragen ons als de kolonisatoren van de toekomstige generaties wij ontnemen hun hun vrijheid en gezondheid en misschien zelfs hun leven.'
Making of Revolusi
Van Reybrouck werkte ook mee aan een 3-delige documentaire Revolutie in Indonesië (NPO - 2020 - totaal 150 min).
Vind je het onderwerp interessant maar dit boek te dik? Snuffel dan eens aan De kolonie mept terug, een dun boekje (nav een lezing) dat Adriaan van Dis in 2024 publiceerde. Daarin vind je veel tips voor andere interessante boeken over Indonesië.
July 18, 2021
Bevlogen boek van Van Reybrouck over de Indonesische onafhankelijkheidstrijd. Na in vogelvlucht door de eerste koloniale eeuwen heen is gegaan, ligt de focus van het boek op de twintigste eeuw: de opkomst van islamitische, nationalistische en communistische bewegingen, de Japanse bezetting en de onafhankelijkheidsoorlog. Van Reybrouck beschrijft helder de politieke ontwikkelingen vanuit Nederlands, Indonesisch en internationaal perspectief, om vervolgens met vele persoonlijke getuigenissen het beeld vanaf ‘de grond’ in te vullen. Deze herinneringen van veelal ongehoorde stemmen ontbreken te vaak in de Indonesische geschiedschrijving, en alleen die maken dit boek al een verrijking.
April 8, 2021
Extra tip 8/4/2021, net uitgekeken: kijk vooral de driedelige NPO documentaire bij dit boek: https://www.npostart.nl/revolutie-in-... Heel tof om gezichten te zien en stemmen te horen bij de getuigen in het boek.
p.522 'Hoeveel negentigplussers had ik gesproken in de voorbije jaren? En hoeveel leven hadden ze gebracht in het verleden dat zo gestold leek? Het was alsof ik blokken tufsteen had opgetild en daaronder nog de lava zag smeulen van een bijna vergeten uitbarsting.'
Dit boek gaat over de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd, kortom: Revolusie. Van hoe de 'kolonie' ontstond, tot smeulende opstand die uitbarst tot een langlopend conflict. Ook gaat een kort stuk over de vrijheid én hoe die vrijheid van Indonesie de hele wereld veranderde. Wat vond ik er van in + en -.
Ik begin met de -, dan hebben we die maar gehad.
* Het is best een pittig boek om te lezen. Vooral in het begin had ik moeite om er in te komen. Het verhaal wordt helemaal verteld door de ogen van ooggetuigen en van het begin waren er simpelweg weinig ooggetuigen over. Zodra die wél in beeld kwamen, vond ik het ook meteen een stuk makkelijker en boeiender lezen. Maar zelfs mét ooggetuigen, waren er stukken waar ik gewoon even moest doorzetten. Ik had het idee (weet het niet meer zeker, al best lang geleden gelezen) dat ik dit bij Revolusi. Indonesië en het ontstaan van de moderne wereld iets meer had dan bij Congo. Een geschiedenis (ook een fantastisch boek trouwens).
* Het einde, de epiloog, wierp nog een korte blik op het moderne Indonesië, maar.. dat had van mij nog wel een stukje langer en uitgebreider mogen zijn.
+:
* Het is qua taal rijk beschreven, vooral bij sommige meer verhalende stukken. Soms zat ik gewoon echt even te genieten van de zinnen en woorden. Om de start van het boek te quoten:
'Er zijn geen golven, geen baren, geen schuimkoppen. Het kalme water van de Javazee weerspiegelt de maan in duizenden scherven oesterwit licht die traag deinen op het nachtelijke water. Miljoenen sterren fonkelen aan het firmament, de Melkweg is een veeg krijt op een oud schoolbord.'
* Het is een supersupersuper belangrijk boek en de research die van Reybrouck heeft gedaan is ongelofelijk. Alleen al het feit dat zoveel mensen een stem krijgen, die anders nooit gehoord waren. Dit boek zou eigenlijk iedereen in Nederland moeten lezen, of in ieder geval zou iedereen moeten leren wat er écht in die tijd is gebeurd. De waarheid is schokkend, pijnlijk en het is een geschiedenis om van te leren denk ik. Wantrouwen, onwil om te luisteren, superioriteitsgevoel en oorlog kan zoveel kapot maken.
* Ik werd ook wel echt geraakt bij sommige stukjes. Juist omdat ze worden verteld door ooggetuigen. Het is trouwens niet alleen een zwaar boek. Er zitten ook mooie, verrassende, grappige getuigenissen in.
Eindconclusie: ondanks de pittigheid soms, toch zeker weer vijf sterren. Alleen al omdat het zo'n belangrijk boek is en zo goed is geschreven. Ik zou 'em zeker toevoegen aan je to-read :).
p.522 'Hoeveel negentigplussers had ik gesproken in de voorbije jaren? En hoeveel leven hadden ze gebracht in het verleden dat zo gestold leek? Het was alsof ik blokken tufsteen had opgetild en daaronder nog de lava zag smeulen van een bijna vergeten uitbarsting.'
Dit boek gaat over de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd, kortom: Revolusie. Van hoe de 'kolonie' ontstond, tot smeulende opstand die uitbarst tot een langlopend conflict. Ook gaat een kort stuk over de vrijheid én hoe die vrijheid van Indonesie de hele wereld veranderde. Wat vond ik er van in + en -.
Ik begin met de -, dan hebben we die maar gehad.
* Het is best een pittig boek om te lezen. Vooral in het begin had ik moeite om er in te komen. Het verhaal wordt helemaal verteld door de ogen van ooggetuigen en van het begin waren er simpelweg weinig ooggetuigen over. Zodra die wél in beeld kwamen, vond ik het ook meteen een stuk makkelijker en boeiender lezen. Maar zelfs mét ooggetuigen, waren er stukken waar ik gewoon even moest doorzetten. Ik had het idee (weet het niet meer zeker, al best lang geleden gelezen) dat ik dit bij Revolusi. Indonesië en het ontstaan van de moderne wereld iets meer had dan bij Congo. Een geschiedenis (ook een fantastisch boek trouwens).
* Het einde, de epiloog, wierp nog een korte blik op het moderne Indonesië, maar.. dat had van mij nog wel een stukje langer en uitgebreider mogen zijn.
+:
* Het is qua taal rijk beschreven, vooral bij sommige meer verhalende stukken. Soms zat ik gewoon echt even te genieten van de zinnen en woorden. Om de start van het boek te quoten:
'Er zijn geen golven, geen baren, geen schuimkoppen. Het kalme water van de Javazee weerspiegelt de maan in duizenden scherven oesterwit licht die traag deinen op het nachtelijke water. Miljoenen sterren fonkelen aan het firmament, de Melkweg is een veeg krijt op een oud schoolbord.'
* Het is een supersupersuper belangrijk boek en de research die van Reybrouck heeft gedaan is ongelofelijk. Alleen al het feit dat zoveel mensen een stem krijgen, die anders nooit gehoord waren. Dit boek zou eigenlijk iedereen in Nederland moeten lezen, of in ieder geval zou iedereen moeten leren wat er écht in die tijd is gebeurd. De waarheid is schokkend, pijnlijk en het is een geschiedenis om van te leren denk ik. Wantrouwen, onwil om te luisteren, superioriteitsgevoel en oorlog kan zoveel kapot maken.
* Ik werd ook wel echt geraakt bij sommige stukjes. Juist omdat ze worden verteld door ooggetuigen. Het is trouwens niet alleen een zwaar boek. Er zitten ook mooie, verrassende, grappige getuigenissen in.
Eindconclusie: ondanks de pittigheid soms, toch zeker weer vijf sterren. Alleen al omdat het zo'n belangrijk boek is en zo goed is geschreven. Ik zou 'em zeker toevoegen aan je to-read :).
May 6, 2024
De enorm ingewikkelde geschiedenis van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd in één boek verwerken aan de hand van interviews met de hoogbejaarde mannen en vrouwen die erbij waren: David Van Reybrouck heeft met Revolusi een enorme prestatie geleverd. Ik zou dit boek aan iedereen willen aanraden, maar dan zeg ik er meteen bij dat je er wel een sterke maag voor nodig hebt. De gruweldaden van alle partijen (Nederlanders, Japanners, Britten en de Indonesiërs zelf) vliegen je om de oren. Maar laten we eerlijk zijn: het is goed dat de Indonesische dekolonisatieoorlog luid en duidelijk besproken kan worden. Ook op mijn middelbare school leerde je nog over ‘de politionele acties’, een van de grootste eufemismes van de twintigste eeuw. Het is exemplarisch voor de Nederlandse omgang met dit verleden. Er waren ook toen genoeg Nederlanders die zagen dat Indonesië vrij moest zijn. Maar als je leest dat aan dienstweigeraars in totaal voor vijftien eeuwen aan gevangenisstraffen werd uitgedeeld, terwijl Nederlanders die willekeurig moordend door de archipel trokken vrijuit gingen, weet je genoeg. De kolonisatie van Indonesië had maar één doel en dat was geld verdienen. Geweld hoorde daarbij. Zo was de eerste politionele actie (onder de naam ‘Operatie Product’) erop gericht om de geldkraan van Indië weer naar het verpieterde moederland te richten. Nederland kreeg het zelfs bij het onder grote internationale druk erkennen van de Indonesische onafhankelijkheid voor elkaar om de nieuwbakken staat op te laten draaien voor alle schulden van de oude kolonie, plus alle misgelopen belastinginkomsten van vroegere Nederlandse bedrijven ter plekke. Volgens Van Reybrouck heeft dit nog meer bijgedragen aan de Nederlandse wederopbouw dan de beroemde Marshallhulp. Dat er een Belg voor nodig was om het meest indringende boek over deze zwarte bladzijde in de Nederlandse geschiedenis te schrijven, is illustratief voor onze omgang met het koloniale verleden.
January 20, 2021
Veel meesterwerkerder dan dit wordt het niet.
February 23, 2021
Een fenomenaal boek is dit! Tien jaar nadat David Van Reybrouck de dekolonisatiegeschiedenis van Belgisch Congo fileerde, heeft hij zich ditmaal op de Nederlandse kolonies geworpen, vooral dan op Indonesië. Vijf en een half jaar opzoekingswerk, vooral bij getuigen uit de eerste hand, heeft voor het eerst de geschiedenis van deze kolonies van naaldje tot draadje uitgeplozen. Dat de meeste van die getuigen eeuwelingen waren, of toch minstens flirtend met hun honderdste verjaardag, betekent dat hij met zijn onderzoek geen minuut te verliezen had. Tal van zijn zegslieden hadden tegen het verschijnen van het boek al het tijdelijke met het eeuwige verwisseld.
Van Reybrouck levert met Revolusi een prachtig staaltje van orale geschiedenis op. Denk vooral niet dat die oudjes niet meer weten waarover ze praten. De gebeurtenissen uit hun jeugd en hun adolescentie hebben ze haarfijn bewaard, tot in de kleinste details. Samengevoegd levert dit een gedetailleerd beeld op van zo'n dertig jaar geschiedenis, niet alleen van Nederland en Indonesië, maar ook van Japan, Groot-Brittannië en, zeg maar, van de hele wereld. Een geschiedenis waar ik ontzettend weinig van wist. Met alleen Multatuli en Jeroen Brouwers in mijn bagage, wist ik geen honderdste van wat zich bij die dekolonisatie had afgespeeld.
Laat me het meteen maar zeggen: Nederland komt er bepaald niet mooi uit tevoorschijn. Maar toegegeven: ook België had niet zo'n fraai verleden in zijn kolonie. Het verschil lijkt me wel dat de gemiddelde Belg daar allang van overtuigd is, terwijl de Nederlanders - voor zover ik ze ken - nog altijd met veel trots terugdenken aan hun prachtig rijk van INSULINDE dat zich daar slingert om den evenaar, als een gordel van smaragd. Ze zwelgen vaak in nostalgie naar de VOC en hun Nederlands-Indië dat voor hen rijkdom en macht betekende.
Vergeet dat dus maar: de meeste schokkende passages vond ik die over de oorlogsmisdaden, de moorden, verkrachtingen, martelingen en het massale geweld, bijvoorbeeld bij de campagne van Westerling op Sulawesi. Het ging om duizenden oorlogsmisdaden, vooral in de woelige jaren na de Tweede Wereldoorlog. De daders zijn vrijwel nooit gestraft, de Nederlanders niet, maar ook de Indonesiërs of de Japanners niet. Pas in 1969 getuigde Joop Hueting in een televisieuitzending van de VARA over wat hij met eigen ogen had gezien. Er ontplofte een bom in Nederland. Hij was een verrader en werd uitgescholden voor 'smerige lafbek' en 'slijmige verrader'. Veteranen die dat potje liever gesloten lieten, bedreigden hem en zijn kinderen. Een citaat uit een van die brieven: ‘Jou om zeep helpen, dat moet niet snel gebeuren, wij hebben zo onze eigen methoden.' Hueting had zijn beweringen echter zeer gedegen gedocumenteerd en beschikte over een groot archief terzake.
Toen de storm was gaan luwen, sprak niemand er nog over en wentelden zijn landgenoten zich alweer in hun trots en hun heimwee. Schrijnend is dat Hueting kort voor zijn dood te horen kreeg dat het Nederlandse Instituut voor Oorlogsdocumentatie geen belang stelde in het verwerven van zijn omvangrijke documentatie. Verbijsterend! "De nalatenschap van de belangrijkste klokkenluider van naoorlogs Nederland kwam daardoor niet in het belangrijkste onderzoekscentrum voor oorlogsgeweld terecht, maar ligt te verkommeren op een particuliere zolder in Amsterdam" schrijft Van Reybrouck. Hueting stierf in 2018.
Een tweede item uit het boek dat me zeer verraste was de nasleep van het Congres van Bandung in april 1955, het eerste mondiale congres waar het Westen niet welkom was. Amerika, Engeland, Frankrijk en natuurlijk ook Nederland bekeken dit gebeuren met de grootste argwaan, ondermeer omdat ook de Chinese Volksrepubliek was uitgenodigd en Nationalistisch China (Taiwan) niet. Meesmuilend zagen ze toe hoe het communisme zich viraal ingroef in de Derde Wereld. In geen tijd verspreidde de spirit of Bandung zich over de hele wereld. President Soekarno was bij toverslag een wereldleider geworden. De wereld zou nooit meer dezelfde zijn. Ook Europa niet trouwens. De Europese Unie ontstond als een reactie op wat er in die jaren na de oorlog in Afrika en Azië gebeurde.
Ik hou er mee op. Je moet dit boek gewoon zelf lezen als je de wereldgeschiedenis in de decennia na de laatste Wereldoorlog in een breder perspectief wil zien dan het Westerse. Met dank aan David Van Reybrouck.
Van Reybrouck levert met Revolusi een prachtig staaltje van orale geschiedenis op. Denk vooral niet dat die oudjes niet meer weten waarover ze praten. De gebeurtenissen uit hun jeugd en hun adolescentie hebben ze haarfijn bewaard, tot in de kleinste details. Samengevoegd levert dit een gedetailleerd beeld op van zo'n dertig jaar geschiedenis, niet alleen van Nederland en Indonesië, maar ook van Japan, Groot-Brittannië en, zeg maar, van de hele wereld. Een geschiedenis waar ik ontzettend weinig van wist. Met alleen Multatuli en Jeroen Brouwers in mijn bagage, wist ik geen honderdste van wat zich bij die dekolonisatie had afgespeeld.
Laat me het meteen maar zeggen: Nederland komt er bepaald niet mooi uit tevoorschijn. Maar toegegeven: ook België had niet zo'n fraai verleden in zijn kolonie. Het verschil lijkt me wel dat de gemiddelde Belg daar allang van overtuigd is, terwijl de Nederlanders - voor zover ik ze ken - nog altijd met veel trots terugdenken aan hun prachtig rijk van INSULINDE dat zich daar slingert om den evenaar, als een gordel van smaragd. Ze zwelgen vaak in nostalgie naar de VOC en hun Nederlands-Indië dat voor hen rijkdom en macht betekende.
Vergeet dat dus maar: de meeste schokkende passages vond ik die over de oorlogsmisdaden, de moorden, verkrachtingen, martelingen en het massale geweld, bijvoorbeeld bij de campagne van Westerling op Sulawesi. Het ging om duizenden oorlogsmisdaden, vooral in de woelige jaren na de Tweede Wereldoorlog. De daders zijn vrijwel nooit gestraft, de Nederlanders niet, maar ook de Indonesiërs of de Japanners niet. Pas in 1969 getuigde Joop Hueting in een televisieuitzending van de VARA over wat hij met eigen ogen had gezien. Er ontplofte een bom in Nederland. Hij was een verrader en werd uitgescholden voor 'smerige lafbek' en 'slijmige verrader'. Veteranen die dat potje liever gesloten lieten, bedreigden hem en zijn kinderen. Een citaat uit een van die brieven: ‘Jou om zeep helpen, dat moet niet snel gebeuren, wij hebben zo onze eigen methoden.' Hueting had zijn beweringen echter zeer gedegen gedocumenteerd en beschikte over een groot archief terzake.
Toen de storm was gaan luwen, sprak niemand er nog over en wentelden zijn landgenoten zich alweer in hun trots en hun heimwee. Schrijnend is dat Hueting kort voor zijn dood te horen kreeg dat het Nederlandse Instituut voor Oorlogsdocumentatie geen belang stelde in het verwerven van zijn omvangrijke documentatie. Verbijsterend! "De nalatenschap van de belangrijkste klokkenluider van naoorlogs Nederland kwam daardoor niet in het belangrijkste onderzoekscentrum voor oorlogsgeweld terecht, maar ligt te verkommeren op een particuliere zolder in Amsterdam" schrijft Van Reybrouck. Hueting stierf in 2018.
Een tweede item uit het boek dat me zeer verraste was de nasleep van het Congres van Bandung in april 1955, het eerste mondiale congres waar het Westen niet welkom was. Amerika, Engeland, Frankrijk en natuurlijk ook Nederland bekeken dit gebeuren met de grootste argwaan, ondermeer omdat ook de Chinese Volksrepubliek was uitgenodigd en Nationalistisch China (Taiwan) niet. Meesmuilend zagen ze toe hoe het communisme zich viraal ingroef in de Derde Wereld. In geen tijd verspreidde de spirit of Bandung zich over de hele wereld. President Soekarno was bij toverslag een wereldleider geworden. De wereld zou nooit meer dezelfde zijn. Ook Europa niet trouwens. De Europese Unie ontstond als een reactie op wat er in die jaren na de oorlog in Afrika en Azië gebeurde.
Ik hou er mee op. Je moet dit boek gewoon zelf lezen als je de wereldgeschiedenis in de decennia na de laatste Wereldoorlog in een breder perspectief wil zien dan het Westerse. Met dank aan David Van Reybrouck.
March 5, 2021
Vijf sterren, ja! Dat heeft Revolusi dubbel en dwars verdiend. Eindelijk een boek waarin ik mezelf dagenlang in kon verliezen en zoveel bij kon leren over de geschiedenis van Indonesië. Fantastisch werk van David Van Reybrouck.
January 7, 2021
Dat Neerlands ‘politionele acties’ een verhullende term zijn voor oorlogsmisdaden is bekend. Dat de jappenkampen wreed waren, behoort eveneens tot het collectief geheugen. Dat Indonesië goed was voor de handel van de Republiek in de zeventiende eeuw behoeft geen discussie. De ruwe, zachte schets die ik door middelbaar onderwijs en algemene kennis had over de geschiedenis van Indonesië en de relatie met Nederland is na het lezen van Van Reybroucks ‘Revolusi’ echter danig van kleur en perspectief voorzien. Niet eerder las ik een historisch werk dat het verleden zo helder en ingrijpend aan de lezer presenteert.
Van Reybrouck vertelt chronologisch het verhaal van de archipel die inmiddels als Indonesië bekendstaat. Een naamgeving die menig Nederlander vermoedelijk zou willen vervangen door de term ‘Nederlands Indië’, gezien het schokkende feit dat uit een onderzoek afgenomen in 2019 blijkt dat de helft van onze bevolking trots is op het koloniale imperium en: ‘meer dan een kwart van de ondervraagde Nederlanders (26 procent) graag gewild [had] dat hun land nog steeds een overzees rijk had’ (19) Alleen al voor die groep sterkt dit boek tot sterke aanbeveling. Van Reybrouck verhaalt in kraakhelder proza over de expansiedrang van de VOC en de methodes die daarbij gebruikt werden. In 1621 blijkt dat het eiland Banda tegen de afspraken met de VOC in, toch nootmuskaat verkoopt aan derde partijen. J.P. Coen moordt bij wijze van represaille het hele eiland uit: ‘tussen de tien- en vijftienduizend mensen kwamen om en de vrijgekomen grond werd toegewezen aan VOC-beambten die hem lieten bewerken door duizenden vers geïmporteerde slaven. Vandaag bestaat daar een woord voor: genocide.’ (44) Het op deze wijze helder benoemen van gebeurtenissen uit de geschiedenis dient niet enkel tot beter begrip van het verhaal; het is ook een politieke daad. Tegen de Nederlandse traditie in om zwarte bladzijden uit de geschiedenis met eufemismen te overladen, noemt Van Reybrouck de beesten bij hun naam.
De auteur betuigt zich verder een begenadigd verteller en didacticus. Aan de hoofdstukken over de kolonisatieprocessen in Indonesië, gaat een beschrijving over de ondergang van de Van der Wijck vooraf; een schip van de Koninklijke Paketvaart Maatschappij. Het schip zinkt en er vallen doden, afkomstig van ieder dek. Mensen die door de sterk hiërarchisch gestructureerde koloniale maatschappij elkaar nauwelijks tot niet ontmoeten, vinden plots hun dood in hetzelfde water. Van Reybrouck gebruikt de pakketboot als metafoor om uit te leggen hoe dek 1, 2 en 3 met elkaar omgaan, hoe en wanneer het mogelijk is om van dek te wisselen en op welke manier de politieke verhoudingen de hiërarchie herschikken. Dat een Indonesisch-Nederlandse tussen 1930 en 1950 nogal eens vast komt te zitten in de structuren van de opeenvolgende machthebbers Nederland, Japan, het KNIL, de Indonesische Republiek, wordt niet alleen door de uiteenzetting van historische gebeurtenissen duidelijk gemaakt, maar ook, verassend genoeg, door deze mensen zelf. Van Reybrouck noemt niet alleen man en paard in dit boek, maar laat talloze getuigen zelf aan het woord. Niet alleen is het ongelooflijk dat een historicus de moeite neemt om op de meest afgelegen plekken van de wereld (zoals het Nepalese hooggebergte) oud-militairen en ooggetuigen te interviewen, het is bovenal knap hoe hij deze getuigenissen weet te verweven in zijn genuanceerde vertelling van de geschiedenis. Een klokkenluider, deserteur en rabiate strijder van het KNIL komen aan het woord, Indiase, Javaanse, Amerikaanse en Japanse burgers en soldaten doen hun verhaal, evenals getuigen rond de kring van Soekarno en Hatta. Van Reybrouck neemt de moeite om hun getuigenissen te duiden en geeft zo inzicht in de complexiteit van de, vaak extreme, gebeurtenissen uit deze geschiedenis. Daarnaast hebben die vele namen die erbij waren en vertellen nog een ander effect: het vermenselijkt de geschiedenis. De vele duizenden slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en de Indonesische vrijheidsstrijd worden even van hun abstracte cijfermatigheid ontdaan, wanneer iemand de feiten met eigen ervaringen invoelbaar maakt.
In ’Revolusi’ vindt men naast een bloedstollend relaas over machtsstrijd, belangenpolitiek en historische gebeurtenissen van formaat, ook enige verhelderende inzichten. Van Reybrouck wil in zijn werk laten zien dat het hoofdstuk Indonesië meer is dan een aangelegenheid tussen Nederland en diens kolonie. Door nauwkeurig de mondiale spelers in de na-oorlogse Indonesische kwestie te volgen, krijgt de lezer een begrip van de ontwikkeling van de jonge VN, de start van dekolonisatie in Aziatische en Afrikaanse landen en de ontwikkeling van de vroege Europese Unie. Uit die historische processen wordt een belangwekkende conclusie getrokken. De elkaar opvolgende gebeurtenissen in de wereldwijde dekolonisatiegolf vanaf 1955 (de conferentie van Bandung) maken duidelijk waarom Europa zich na jaren van onwil en getreuzel plots wil verenigen. Uit behoudzucht van (Franse en Belgische) kolonies en angst voor de oprukkende machten elders in de wereld, trachten enkele Europese landen een eenheid te vormen: ‘Niet post-, maar laat-koloniaal denken lag aan de basis van Europa.’ (507) Van die tendens zijn we, getuige het laatste hoofdstuk, ook nog niet af. In een slotakkoord dat zo uit een roman afkomstig had kunnen zijn, vaart de auteur na een van zijn reizen in een prauw door een prachtig natuurgebied dat al begonnen is door menselijk handelen te verdwijnen. Het einde van een belangwekkende geschiedenis bevat een stevige overdenking die tot waarschuwing mag dienen:
‘Mijmeren tijdens het kabbelen: zelfs als we met het kolonialisme uit het verleden ooit helemaal in het reine zijn gekomen, hebben we nog steeds niets gedaan aan de dramatische manier waarop we de toekomst nu koloniseren. De mensheid neemt de komende eeuw in met dezelfde meedogenloosheid waarmee in vroeger tijden werelddelen werden toegeëigend. Kolonialisme is niet langer iets territoriaals maar temporeels; het ergste ligt misschien niet achter ons, maar vóór ons. Wij gedragen ons als de kolonisatoren van de toekomstige generaties, wij ontnemen hun hun vrijheid, hun gezondheid, misschien zelfs hun leven. We zadelen hen op met onszelf.’ (521)
Een boek waar je ‘U’ tegen zegt. Absoluut vijf sterren.
Van Reybrouck vertelt chronologisch het verhaal van de archipel die inmiddels als Indonesië bekendstaat. Een naamgeving die menig Nederlander vermoedelijk zou willen vervangen door de term ‘Nederlands Indië’, gezien het schokkende feit dat uit een onderzoek afgenomen in 2019 blijkt dat de helft van onze bevolking trots is op het koloniale imperium en: ‘meer dan een kwart van de ondervraagde Nederlanders (26 procent) graag gewild [had] dat hun land nog steeds een overzees rijk had’ (19) Alleen al voor die groep sterkt dit boek tot sterke aanbeveling. Van Reybrouck verhaalt in kraakhelder proza over de expansiedrang van de VOC en de methodes die daarbij gebruikt werden. In 1621 blijkt dat het eiland Banda tegen de afspraken met de VOC in, toch nootmuskaat verkoopt aan derde partijen. J.P. Coen moordt bij wijze van represaille het hele eiland uit: ‘tussen de tien- en vijftienduizend mensen kwamen om en de vrijgekomen grond werd toegewezen aan VOC-beambten die hem lieten bewerken door duizenden vers geïmporteerde slaven. Vandaag bestaat daar een woord voor: genocide.’ (44) Het op deze wijze helder benoemen van gebeurtenissen uit de geschiedenis dient niet enkel tot beter begrip van het verhaal; het is ook een politieke daad. Tegen de Nederlandse traditie in om zwarte bladzijden uit de geschiedenis met eufemismen te overladen, noemt Van Reybrouck de beesten bij hun naam.
De auteur betuigt zich verder een begenadigd verteller en didacticus. Aan de hoofdstukken over de kolonisatieprocessen in Indonesië, gaat een beschrijving over de ondergang van de Van der Wijck vooraf; een schip van de Koninklijke Paketvaart Maatschappij. Het schip zinkt en er vallen doden, afkomstig van ieder dek. Mensen die door de sterk hiërarchisch gestructureerde koloniale maatschappij elkaar nauwelijks tot niet ontmoeten, vinden plots hun dood in hetzelfde water. Van Reybrouck gebruikt de pakketboot als metafoor om uit te leggen hoe dek 1, 2 en 3 met elkaar omgaan, hoe en wanneer het mogelijk is om van dek te wisselen en op welke manier de politieke verhoudingen de hiërarchie herschikken. Dat een Indonesisch-Nederlandse tussen 1930 en 1950 nogal eens vast komt te zitten in de structuren van de opeenvolgende machthebbers Nederland, Japan, het KNIL, de Indonesische Republiek, wordt niet alleen door de uiteenzetting van historische gebeurtenissen duidelijk gemaakt, maar ook, verassend genoeg, door deze mensen zelf. Van Reybrouck noemt niet alleen man en paard in dit boek, maar laat talloze getuigen zelf aan het woord. Niet alleen is het ongelooflijk dat een historicus de moeite neemt om op de meest afgelegen plekken van de wereld (zoals het Nepalese hooggebergte) oud-militairen en ooggetuigen te interviewen, het is bovenal knap hoe hij deze getuigenissen weet te verweven in zijn genuanceerde vertelling van de geschiedenis. Een klokkenluider, deserteur en rabiate strijder van het KNIL komen aan het woord, Indiase, Javaanse, Amerikaanse en Japanse burgers en soldaten doen hun verhaal, evenals getuigen rond de kring van Soekarno en Hatta. Van Reybrouck neemt de moeite om hun getuigenissen te duiden en geeft zo inzicht in de complexiteit van de, vaak extreme, gebeurtenissen uit deze geschiedenis. Daarnaast hebben die vele namen die erbij waren en vertellen nog een ander effect: het vermenselijkt de geschiedenis. De vele duizenden slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en de Indonesische vrijheidsstrijd worden even van hun abstracte cijfermatigheid ontdaan, wanneer iemand de feiten met eigen ervaringen invoelbaar maakt.
In ’Revolusi’ vindt men naast een bloedstollend relaas over machtsstrijd, belangenpolitiek en historische gebeurtenissen van formaat, ook enige verhelderende inzichten. Van Reybrouck wil in zijn werk laten zien dat het hoofdstuk Indonesië meer is dan een aangelegenheid tussen Nederland en diens kolonie. Door nauwkeurig de mondiale spelers in de na-oorlogse Indonesische kwestie te volgen, krijgt de lezer een begrip van de ontwikkeling van de jonge VN, de start van dekolonisatie in Aziatische en Afrikaanse landen en de ontwikkeling van de vroege Europese Unie. Uit die historische processen wordt een belangwekkende conclusie getrokken. De elkaar opvolgende gebeurtenissen in de wereldwijde dekolonisatiegolf vanaf 1955 (de conferentie van Bandung) maken duidelijk waarom Europa zich na jaren van onwil en getreuzel plots wil verenigen. Uit behoudzucht van (Franse en Belgische) kolonies en angst voor de oprukkende machten elders in de wereld, trachten enkele Europese landen een eenheid te vormen: ‘Niet post-, maar laat-koloniaal denken lag aan de basis van Europa.’ (507) Van die tendens zijn we, getuige het laatste hoofdstuk, ook nog niet af. In een slotakkoord dat zo uit een roman afkomstig had kunnen zijn, vaart de auteur na een van zijn reizen in een prauw door een prachtig natuurgebied dat al begonnen is door menselijk handelen te verdwijnen. Het einde van een belangwekkende geschiedenis bevat een stevige overdenking die tot waarschuwing mag dienen:
‘Mijmeren tijdens het kabbelen: zelfs als we met het kolonialisme uit het verleden ooit helemaal in het reine zijn gekomen, hebben we nog steeds niets gedaan aan de dramatische manier waarop we de toekomst nu koloniseren. De mensheid neemt de komende eeuw in met dezelfde meedogenloosheid waarmee in vroeger tijden werelddelen werden toegeëigend. Kolonialisme is niet langer iets territoriaals maar temporeels; het ergste ligt misschien niet achter ons, maar vóór ons. Wij gedragen ons als de kolonisatoren van de toekomstige generaties, wij ontnemen hun hun vrijheid, hun gezondheid, misschien zelfs hun leven. We zadelen hen op met onszelf.’ (521)
Een boek waar je ‘U’ tegen zegt. Absoluut vijf sterren.
February 10, 2021
Ik heb lang getwijfeld over deze recensie, want ik heb tegenstrijdige gevoelens over dit boek.
Aan de ene kant is het zoals velen hier op schrijven een geweldig spannend geschreven boek. Door het vele gebruik van oral histories vlieg je door de 500 pagina's heen. Van Reybrouck was zoals ie zelf ook benadrukt net op tijd. Vel van zijn bronnen zijn inmiddels overleden.
Maar zoals wij allen weten zijn ooggetuigen verslagen alleen niet genoeg. Na 70 jaar is zijn veel herinneringen niet meer zo secuur. De schrijver heeft een indrukwekkende bibliografie aan het eind, maar vaak lijkt hij die alleen te gebruiken om zijn eigen beeld te staven, dan de verhalen te gebruiken om de bronnen te toetsen en in te kleuren. Het verhaal wordt zo belangrijker dan het historisch onderzoek. En dat roept de vraag of het boek een journalistiek of een academisch werk moet zijn. Een bundel van goede verhalen maakt nog geen goed boek.
Toch is het een belangrijk boek. Voor veel Nederlanders - er is zelfs een TV serie - zal het een eyeopener zijn. Getuige de impact die 'Congo', zijn eerdere boek over de Belgische kolonie, had, zal het ook hier het debat aanwakkeren. Als buitenstaander is hij bovendien in staan om mensen als Poncke Princen - die de kant van de republiek koos - ook heel natuurlijk in het verhaal te plaatsen.
Maar als buitenstaander lijkt Van Reybrouck juist ook een soort Indische Basissaus te missen. De Indische Nederlanders die ik er over sprak ergerden zich als zaken als dat Van Reybrouck Trassie over de rijst gooide. Ook belicht hij het leven in Batavia bijna alleen door de lens van Meester en Horige, terwijl er natuurlijk een hele complexe samenleving was ontstaan in die 350 jaar.
Het krachtigst is Van Reybrouck als hij verhalen van buiten de Nederlandse en Indonesische wereld erbij haalt. De verhalen van de Nepalese Gurkhas en Japanse achtergebleven militairen zijn in de eerdere literatuur vaak buiten beschouwing gebleven en kleuren de internationale kant van het verhaal. Het provincialisme van het Nederlandse beleid weet hij goed te schetsen, zonder echt vilein te worden. Het onvermogen om geopolitiek te denken zal ook de volger van de hedendaagse politiek richting bijvoorbeeld China bekend voorkomen. Toch is het ook hier ongebalanceerd: het "ontstaan van de moderne wereld" blijkt te bestaan uit één (wel epische) conferentie in Bandung.
Hert boek kan ook nog een goede eindredacteur gebruiken. Er staan rare taalfouten en verkeerde verwijzingen in. Het lijkt was gehaast uitgebracht (op tijd voor de TV serie?). Voor een prijzig hardcover boek verwacht je bovendien meer kaartmateriaal (en als de tekst naar Buitenzorg verwijst, dan is het handig dat er geen Bogor staat). Ik las de tweede druk, dus ze hebben al een kans gehad om het te verbeteren zou je zeggen.
Het boek is als gezegd belangrijk, omdat het veel mensen echt aan het denken zal zetten over hoe de dekolonisatie ging. Als het 40 jaar geleden was geschreven had het zelfs veel pijn kunnen voorkomen. Maar juist daarom is het zo jammer dat het boek dat een grote impact zal hebben op een doelgroep die nog altijd een romantisch beeld van 'ons Indië' overkomt als niet af, en ongebalanceerd.
Aan de ene kant is het zoals velen hier op schrijven een geweldig spannend geschreven boek. Door het vele gebruik van oral histories vlieg je door de 500 pagina's heen. Van Reybrouck was zoals ie zelf ook benadrukt net op tijd. Vel van zijn bronnen zijn inmiddels overleden.
Maar zoals wij allen weten zijn ooggetuigen verslagen alleen niet genoeg. Na 70 jaar is zijn veel herinneringen niet meer zo secuur. De schrijver heeft een indrukwekkende bibliografie aan het eind, maar vaak lijkt hij die alleen te gebruiken om zijn eigen beeld te staven, dan de verhalen te gebruiken om de bronnen te toetsen en in te kleuren. Het verhaal wordt zo belangrijker dan het historisch onderzoek. En dat roept de vraag of het boek een journalistiek of een academisch werk moet zijn. Een bundel van goede verhalen maakt nog geen goed boek.
Toch is het een belangrijk boek. Voor veel Nederlanders - er is zelfs een TV serie - zal het een eyeopener zijn. Getuige de impact die 'Congo', zijn eerdere boek over de Belgische kolonie, had, zal het ook hier het debat aanwakkeren. Als buitenstaander is hij bovendien in staan om mensen als Poncke Princen - die de kant van de republiek koos - ook heel natuurlijk in het verhaal te plaatsen.
Maar als buitenstaander lijkt Van Reybrouck juist ook een soort Indische Basissaus te missen. De Indische Nederlanders die ik er over sprak ergerden zich als zaken als dat Van Reybrouck Trassie over de rijst gooide. Ook belicht hij het leven in Batavia bijna alleen door de lens van Meester en Horige, terwijl er natuurlijk een hele complexe samenleving was ontstaan in die 350 jaar.
Het krachtigst is Van Reybrouck als hij verhalen van buiten de Nederlandse en Indonesische wereld erbij haalt. De verhalen van de Nepalese Gurkhas en Japanse achtergebleven militairen zijn in de eerdere literatuur vaak buiten beschouwing gebleven en kleuren de internationale kant van het verhaal. Het provincialisme van het Nederlandse beleid weet hij goed te schetsen, zonder echt vilein te worden. Het onvermogen om geopolitiek te denken zal ook de volger van de hedendaagse politiek richting bijvoorbeeld China bekend voorkomen. Toch is het ook hier ongebalanceerd: het "ontstaan van de moderne wereld" blijkt te bestaan uit één (wel epische) conferentie in Bandung.
Hert boek kan ook nog een goede eindredacteur gebruiken. Er staan rare taalfouten en verkeerde verwijzingen in. Het lijkt was gehaast uitgebracht (op tijd voor de TV serie?). Voor een prijzig hardcover boek verwacht je bovendien meer kaartmateriaal (en als de tekst naar Buitenzorg verwijst, dan is het handig dat er geen Bogor staat). Ik las de tweede druk, dus ze hebben al een kans gehad om het te verbeteren zou je zeggen.
Het boek is als gezegd belangrijk, omdat het veel mensen echt aan het denken zal zetten over hoe de dekolonisatie ging. Als het 40 jaar geleden was geschreven had het zelfs veel pijn kunnen voorkomen. Maar juist daarom is het zo jammer dat het boek dat een grote impact zal hebben op een doelgroep die nog altijd een romantisch beeld van 'ons Indië' overkomt als niet af, en ongebalanceerd.
December 31, 2021
Opvallend dat het weer een Vlaming is die me meeneemt naar de geschiedenis van Nederland (zie ook Brijs). Een verplicht boek voor eenieder die iets van Indonesië wil snappen, het toen én het nu. Met gepaste afstand en overzicht geschreven maar niet geheel objectief, gelukkig, want de verontwaardiging die hier en daar doorsijpelt, doet recht aan de vele getuigenissen. En die komen van heinde en ver, maar ook van verrassend dichtbij.
July 29, 2023
Big statement but I would say the best non-fiction book I have ever read. Very challenging, eye-opening, and incredibly well-written account of Indonesia’s battle for independence from the Netherlands, and the impact Indonesia had on the rest of the world. I couldn’t put it down. So much to learn and understand; a lot to be very sad and sorry about; a lot that is just incomprehensible. Many new perspectives on world events, such as Pearl Harbour, the Suez crisis, the fight for independence from colonial powers across the world, the European Union, the rise of communism, the Cold War, the American civil rights movement, and even a planned coup by conservative leaders (including an ex prime-minister) in the Netherlands to stop the government’s move to finally and still reluctantly support Indonesia’s move to independence. A story in part told in the words of everyday people who lived through it, based on the very many interviews van Reybrouck conducted in Indonesia, NL, Nepal, and Japan. Very impressive book. Highly recommend.
February 20, 2021
Ik vrees dat Van Reybrouck het straatje van veel Nederlanders die heimwee hebben naar de koloniale periode is ingewandeld. De 350 jaar beknellende en beklemmende, verschrikkelijke en moorddadige kolonisatie beslaat een kleiner aantal pagina's dan de 3,5 jaren (verschrikkelijke en moorddadige) Japanse invasie. Van het ... slechte toch iets te veel. Het boek mag dan we over de "revolusi" gaan, het dribbelt net iets te gemakkelijk om die drieëneenhalve eeuw heen.
Heel veel aspecten van de kolonisatie zijn trouwens onderbelicht gebleven, bijvoorbeeld de missionering en de onderlinge strijd tussen katholieke en de evangelische missionarissen. En de manier waarop de Nederlandse administratie missionarissen mis/gebruikte om gebieden onder de knoet te krijgen (bijv. bij de Toraja op Sulawesi aan het begin van vorige eeuw, dus maar goed honderd jaar geleden). Of hoe er massaal werd gemoord, bijvoorbeeld de niets ontziende strijd op Aceh o.l.v. Hans Christoffel e.a.
Maar uiteraard is Van Reybrouck een begenadigd auteur die de taferelen mooi schildert.
In de (begeleidende) documentaire is hij net wel iets te veel "Kuifje in Azië" om een correct beeld van de geschiedenis neer te zetten.
Overigens vond ik het op zijn minst neerbuigend om aan een Indonesiër die het Nederlands perfect beheerste te vragen of hij verstond wat "het hazenpad kiezen" betekende. Uiteraard begreep hij dat en hij gaf Van Reybrouck een koekje van eigen deeg.
Al bij al, er viel toch wel wat meer te vertellen over "tempo doeloe".
Heel veel aspecten van de kolonisatie zijn trouwens onderbelicht gebleven, bijvoorbeeld de missionering en de onderlinge strijd tussen katholieke en de evangelische missionarissen. En de manier waarop de Nederlandse administratie missionarissen mis/gebruikte om gebieden onder de knoet te krijgen (bijv. bij de Toraja op Sulawesi aan het begin van vorige eeuw, dus maar goed honderd jaar geleden). Of hoe er massaal werd gemoord, bijvoorbeeld de niets ontziende strijd op Aceh o.l.v. Hans Christoffel e.a.
Maar uiteraard is Van Reybrouck een begenadigd auteur die de taferelen mooi schildert.
In de (begeleidende) documentaire is hij net wel iets te veel "Kuifje in Azië" om een correct beeld van de geschiedenis neer te zetten.
Overigens vond ik het op zijn minst neerbuigend om aan een Indonesiër die het Nederlands perfect beheerste te vragen of hij verstond wat "het hazenpad kiezen" betekende. Uiteraard begreep hij dat en hij gaf Van Reybrouck een koekje van eigen deeg.
Al bij al, er viel toch wel wat meer te vertellen over "tempo doeloe".
January 17, 2022
Review in één woord: wauw!
In iets meer woorden:
In 'Revolusi' weet David van Reybroeck wederom op een genuanceerde, maar toch levendige manier de geschiedenis weer te geven. In dit geval natuurlijk de weg naar onafhankelijkheid van Indonesië. Hiermee bedoel ik bij genuanceerd geenszins dat misdaden aan alle kanten (maar toch vooral ook aan de kant van Nederland) met de mantel der liefde bedekt werden, integendeel zelfs: ze komen uitgebreid en met ooggetuigenverslagen aan bod.
Hierbij weet van Reybroeck zijn positie als neutrale partij dus goed te behouden. Omdat hij de ontwikkelingen en daden aan alle kanten van het conflict uiteenzet, blijft hij weg van het eenzijdige verhaal waarbij vooral één partij schuld heeft. Die conclusies laat hij wijselijk aan zijn lezers.
Hierdoor komt Revolusi echt wel binnen. Dat het een lijvig boek is, waarbij je af en toe wat moeite moet doen deert daarbij niet. Het enige jammere vond ik dat hij in zijn epiloog deze genuanceerde houding laat varen om over klimaatverandering te beginnen. Hoewel ik het ermee eens ben dat er veel zal moeten gebeuren en het op zijn zachtst gezegd zonde is om zo'n mooie wereld te verwoesten, vond ik het in dit boek en bij dit onderwerp geen passende afsluiter. Deze 2 pagina's nemen echter niet weg dat Revolusi een geweldig boek is, dat iedereen zou moeten lezen
In iets meer woorden:
In 'Revolusi' weet David van Reybroeck wederom op een genuanceerde, maar toch levendige manier de geschiedenis weer te geven. In dit geval natuurlijk de weg naar onafhankelijkheid van Indonesië. Hiermee bedoel ik bij genuanceerd geenszins dat misdaden aan alle kanten (maar toch vooral ook aan de kant van Nederland) met de mantel der liefde bedekt werden, integendeel zelfs: ze komen uitgebreid en met ooggetuigenverslagen aan bod.
Hierbij weet van Reybroeck zijn positie als neutrale partij dus goed te behouden. Omdat hij de ontwikkelingen en daden aan alle kanten van het conflict uiteenzet, blijft hij weg van het eenzijdige verhaal waarbij vooral één partij schuld heeft. Die conclusies laat hij wijselijk aan zijn lezers.
Hierdoor komt Revolusi echt wel binnen. Dat het een lijvig boek is, waarbij je af en toe wat moeite moet doen deert daarbij niet. Het enige jammere vond ik dat hij in zijn epiloog deze genuanceerde houding laat varen om over klimaatverandering te beginnen. Hoewel ik het ermee eens ben dat er veel zal moeten gebeuren en het op zijn zachtst gezegd zonde is om zo'n mooie wereld te verwoesten, vond ik het in dit boek en bij dit onderwerp geen passende afsluiter. Deze 2 pagina's nemen echter niet weg dat Revolusi een geweldig boek is, dat iedereen zou moeten lezen
March 29, 2024
Er is zo veel dat ik niet weet, maar dankzij dit boek weet ik toch een beetje meer.
Machtige krachttoer.
Machtige krachttoer.
May 28, 2024
Ik zie nu pas dat ik nog geen recensie heb geschreven over dit indrukwekkende boek van David van Reybrouck. Mijn eerste gedachte, toen ik begon met lezen in Revolusi was: "Waarom weet ik dit niet, waarom is ons op school nooit verteld hoe het zit?". En toen moest ik de meest verbazingwekkende passages nog tot mij nemen.
Onbegrijpelijk hoe we in Nederland omgaan met het verleden, blijkt ook weer uit dit boek. Verbazingwekkende en niet zelden ook schokkende feiten, over het verleden en hoe Nederlanders zich gedroegen ten aanzien van een volk dat stelselmatig onderdrukt werd.
Het boek was voor mij ook aanleiding om naar de theatershow van de schrijver te gaan in de hoop nog meer over het verleden te leren. Maar helaas was dat eigenlijk niet meer dan vertellen wat er in het boek te lezen valt.
Het heeft mij in ieder geval weer geleerd dat overheden in staat zijn mensenrechten te schenden en daarover jaren later nog te zwijgen. Het is aan onderzoekers, schrijvers en dwarsliggers om de waarheid boven water te krijgen. Of in ieder geval meer inzicht te geven dan we tot dan toe krijgen. En dat is met Revolusi van David van Reybrouck in mijn geval erg goed gelukt.
Onbegrijpelijk hoe we in Nederland omgaan met het verleden, blijkt ook weer uit dit boek. Verbazingwekkende en niet zelden ook schokkende feiten, over het verleden en hoe Nederlanders zich gedroegen ten aanzien van een volk dat stelselmatig onderdrukt werd.
Het boek was voor mij ook aanleiding om naar de theatershow van de schrijver te gaan in de hoop nog meer over het verleden te leren. Maar helaas was dat eigenlijk niet meer dan vertellen wat er in het boek te lezen valt.
Het heeft mij in ieder geval weer geleerd dat overheden in staat zijn mensenrechten te schenden en daarover jaren later nog te zwijgen. Het is aan onderzoekers, schrijvers en dwarsliggers om de waarheid boven water te krijgen. Of in ieder geval meer inzicht te geven dan we tot dan toe krijgen. En dat is met Revolusi van David van Reybrouck in mijn geval erg goed gelukt.
March 16, 2023
Een must read voor iedere generatie. In de geschiedenis lessen horen we met name dat we na WOII Indonesië nog probeerden aan te houden, maar dat het anti-koloniale Amerika en de VN het in ‘49 onhoudbaar maakten voor Nederland. Dit boek laat zien dat hier veel meer aan ten grondslag lag en laat ook een onmiskenbaar slechte kant van Nederland zien. Echter, het boek combineert feiten, data, meningen en beschouwingen waardoor het zicht soms troebel wordt. Een dusdanig precair onderwerp dat nog zo haar sporen achterlaat, dient naar mijn mening anders en directer beschreven te worden, zodat de oordeelsvorming bij de lezer blijft.
Alle lof voor het vele onderzoek en de gesprekken die Van Reybrouck heeft gevoerd, maar het is niet mijn vorm van geschiedschrijving.
Alle lof voor het vele onderzoek en de gesprekken die Van Reybrouck heeft gevoerd, maar het is niet mijn vorm van geschiedschrijving.
February 20, 2021
Belangrijk boek. Deze geschiedenis zou integraal onderdeel van de Nederlandse Canon moeten zijn. Veel nieuwe dingen geleerd die ik eigenlijk gewoon had moeten weten!
June 14, 2024
This requires some fortitude to read. First for the denial of rights and the contemptuous treatment of the Indonesians while the Netherlands was secure in its power there. Then for years of horrific conduct by everyone involved, from the time the Indonesians began to argue for independence. The worst violence starts with the Japanese occupation, followed by the subsequent years of attempts by the British to secure the country until the Dutch could arrive, then the insurgency fighting to keep them out, and finally the Dutch attempts to destroy the rebels.
But Van Reybrouck carries you through it all with admirable clarity. He approached this history of how the Indonesians won their independence by interviewing as many people as he could who were still alive when he started the project in 2014.That meant almost all of them were in their nineties. He talked to Indonesians who fought for Sukarno, for the radical guerillas, and for the Dutch. He talks to the Dutch of course, but also to Brits and Nepalese Gurkas who fought for the British. He gathers memories from all sides, but his sympathies are clearly with the Republicans.
One’s first instinct it to wonder if the Dutch were crazy to think that they could retake the third most populous country in the world from guerilla warriors spread over hundreds of islands. But Van Reybrouck reminds us that this was the first post-WWII self-declared independence declaration. And since the Dutch East Indies constituted such a huge physical and economic share of the Netherlands, the Dutch couldn’t conceive of the country without the colony. No one knew that the global south would look so different in fifteen years.
Early in WWII the Japanese had been relatively easy to live under if you were Indonesian; not of course if you were Dutch. But as the war dragged on the Japanese took more and more food, and forced more and more people to work for them, so that hundreds of thousands died. Still, once they surrendered, the Japanese were somewhat supportive of Indonesia’s immediate independence declaration. They provided arms.
The history of what happened once Mountbatten sent forces to take the Japanese prisoners of war and pave the way for the Dutch to return is classic colonial warfare. The Brits were not in the least prepared for armed, resolute opponents. The violence began again and escalated on all sides, capped by really horrifying actions by some of the Dutch troops.
Van Reybrouck steps us through the messy peace negotiation process. There were actually several agreements, sequentially broken, until at last the Dutch were convinced that they didn’t have the resources to continue. But just as important, the new United Nations processes started to kick in and the United States decided that its anti-Communist campaign would be best served by forcing the Dutch to cave in.
The last few chapters contain a nice summary of the Bandang conference that Sukarno called in 1955. This was the first world gathering of former colonial powers, or those fighting for independence. It was a reference point for decades afterward. He then steps through a bit of the follow-on that the spirit of Bandang precipitated. There’s a quick summary of the Suez crisis, for example. I hadn’t realized how ignorant I was about the 1950s—have to attend to that.
Van Reybrouck finishes by referring to the Jakarta Method. This is the covert process that the US used to subvert governments around the world in the ensuing years. I had actually started the highly rated book by that title last year and couldn’t face the horror of it. I feel prepared now, but will be taking a break before I tackle it.
I listened to this; the narration is excellent.
But Van Reybrouck carries you through it all with admirable clarity. He approached this history of how the Indonesians won their independence by interviewing as many people as he could who were still alive when he started the project in 2014.That meant almost all of them were in their nineties. He talked to Indonesians who fought for Sukarno, for the radical guerillas, and for the Dutch. He talks to the Dutch of course, but also to Brits and Nepalese Gurkas who fought for the British. He gathers memories from all sides, but his sympathies are clearly with the Republicans.
One’s first instinct it to wonder if the Dutch were crazy to think that they could retake the third most populous country in the world from guerilla warriors spread over hundreds of islands. But Van Reybrouck reminds us that this was the first post-WWII self-declared independence declaration. And since the Dutch East Indies constituted such a huge physical and economic share of the Netherlands, the Dutch couldn’t conceive of the country without the colony. No one knew that the global south would look so different in fifteen years.
Early in WWII the Japanese had been relatively easy to live under if you were Indonesian; not of course if you were Dutch. But as the war dragged on the Japanese took more and more food, and forced more and more people to work for them, so that hundreds of thousands died. Still, once they surrendered, the Japanese were somewhat supportive of Indonesia’s immediate independence declaration. They provided arms.
The history of what happened once Mountbatten sent forces to take the Japanese prisoners of war and pave the way for the Dutch to return is classic colonial warfare. The Brits were not in the least prepared for armed, resolute opponents. The violence began again and escalated on all sides, capped by really horrifying actions by some of the Dutch troops.
Van Reybrouck steps us through the messy peace negotiation process. There were actually several agreements, sequentially broken, until at last the Dutch were convinced that they didn’t have the resources to continue. But just as important, the new United Nations processes started to kick in and the United States decided that its anti-Communist campaign would be best served by forcing the Dutch to cave in.
The last few chapters contain a nice summary of the Bandang conference that Sukarno called in 1955. This was the first world gathering of former colonial powers, or those fighting for independence. It was a reference point for decades afterward. He then steps through a bit of the follow-on that the spirit of Bandang precipitated. There’s a quick summary of the Suez crisis, for example. I hadn’t realized how ignorant I was about the 1950s—have to attend to that.
Van Reybrouck finishes by referring to the Jakarta Method. This is the covert process that the US used to subvert governments around the world in the ensuing years. I had actually started the highly rated book by that title last year and couldn’t face the horror of it. I feel prepared now, but will be taking a break before I tackle it.
I listened to this; the narration is excellent.
July 24, 2021
Misschien wel het beste, gruwelijkste en meest beangstigende boek dat ik dit jaar las.
October 6, 2023
Wat wist ik hier schandalig weinig van. En wat een goed geschreven boek!
August 30, 2021
Ik heb me hier erg over verbaasd en heb er veel van geleerd. Eigenlijk gênant dat ik hier nog zo veel van heb opgestoken, aangezien het de geschiedenis van mijn eigen land is, en die ook weer niet zó lang geleden heeft plaatsgevonden. En dat ik dus blijkbaar een Belg nodig heb die me uitlegt hoe het zit. Maar het is eigenlijk vrij complex en vond het interessent om dit verhaal eens goed uiteengezet te lezen.
Verbaasd was ik over wat voor gruwelijk geweld er is gepleegd, door alle partijen. En verbaasd over hoe naïef en arrogant Nederland in de laatste jaren opgetreden heeft. Soms was het gewoon bijna te pijnlijk om te lezen. Afspraken verbreken en verassingsaanvallen uitvoeren, dorpen platbranden en de bevolking martelen, en dan na afloop verantwoordelijken vrijuit laten gaan en alles zoveel mogelijk in de doofpot stoppen. Woorden schieten tekort voor hoe schandalig dit eigenlijk is geweest, echt één grote aanfluiting.
Dan iets heel anders, ik heb dat niet zo vaak, maar ik vond het heel mooi geschreven, dat viel me echt op. Zijn beeldspraak maakte het soms een beetje poëtisch, en ik waardeerde hoe hij de strekking vaak mooi kon vatten in een one-liner of gezegde. Zijn terloopse, ironische mening kon vrij grappig zijn, en door alle interviews kreeg je een leuke dynamiek tussen persoonlijke verhalen en het grotere historische verhaal.
Als ik had opgelet had ik gezien dat het boek 40 euro kostte, dan had ik het waarschijnlijk niet gekocht. Maar het was het meer dan waard, sowieso één van de beste boeken van het afgelopen jaar.
Verbaasd was ik over wat voor gruwelijk geweld er is gepleegd, door alle partijen. En verbaasd over hoe naïef en arrogant Nederland in de laatste jaren opgetreden heeft. Soms was het gewoon bijna te pijnlijk om te lezen. Afspraken verbreken en verassingsaanvallen uitvoeren, dorpen platbranden en de bevolking martelen, en dan na afloop verantwoordelijken vrijuit laten gaan en alles zoveel mogelijk in de doofpot stoppen. Woorden schieten tekort voor hoe schandalig dit eigenlijk is geweest, echt één grote aanfluiting.
Dan iets heel anders, ik heb dat niet zo vaak, maar ik vond het heel mooi geschreven, dat viel me echt op. Zijn beeldspraak maakte het soms een beetje poëtisch, en ik waardeerde hoe hij de strekking vaak mooi kon vatten in een one-liner of gezegde. Zijn terloopse, ironische mening kon vrij grappig zijn, en door alle interviews kreeg je een leuke dynamiek tussen persoonlijke verhalen en het grotere historische verhaal.
Als ik had opgelet had ik gezien dat het boek 40 euro kostte, dan had ik het waarschijnlijk niet gekocht. Maar het was het meer dan waard, sowieso één van de beste boeken van het afgelopen jaar.
Read
March 31, 2021Een dikke pil maar onmisbaar om dit stuk van de Nederlandse en wereldgeschiedenis te leren kennen. De pen van Van Reybrouck doet meer dan beschrijven, hij laat je voelen, zien en beleven. Veel wist ik niet, nee zelfs niet hoe gigantisch groot Indonesië is.
Ik was geschokt door hoe Nederland zich heeft gedragen en verontrust door de manier van denken die je tot op de dag van vandaag terugvindt in de politiek. Het exceptionalisme, de rotsvaste overtuiging dat Nederlanders slimmer, nuchterder zijn dan de rest van de wereld. Die opvatting leidt keer op keer tot de grootste blunders en misdaden.
Ik was geschokt door hoe Nederland zich heeft gedragen en verontrust door de manier van denken die je tot op de dag van vandaag terugvindt in de politiek. Het exceptionalisme, de rotsvaste overtuiging dat Nederlanders slimmer, nuchterder zijn dan de rest van de wereld. Die opvatting leidt keer op keer tot de grootste blunders en misdaden.
May 7, 2023
Zeer leerzaam boek! Soms tikkie langdradig. Heel interessant dat hij nog zoveel ooggetuigen heeft gesproken.
December 16, 2020
Fantastisch overzicht van onafhankelijkheidstrijd van Indonesië en de kwalijke rol van Nederland in de geschiedenis ervan. De verhalen van gewone mensen zijn prachtig om te lezen en geven een goed beeld van die tijd.
March 7, 2021
Ambitieus boek dat een broodnodig licht schijnt op een 'vergeten' dan wel bewust bedekt deel van de Nederlandse geschiedschrijving. Gaat ten onder aan zijn ambitie om zowel de gewone man aan het woord te laten door oral histories op te tekenen, 'objectieve,' voor zover dat mogelijk is, (politiek-militaire) geschiedschrijving te doen, cultuur-sociologische ontwikkelingen te ontrafelen, beschrijven en duiden, en als kers op de taart een hedendaags oordeel te vellen over al deze zaken. Wat dat betreft had een gedetailleerder verslag van al deze oral histories, met een begeleidende duiding, doeltreffender geweest in lijn met de insteek van het boek.
Een boek over de vrijheidsstrijd van Indonesië dat uiteindelijk wel heel veel over het blokkeren van die vrijheidsstrijd door Nederland gaat. Begrijpelijk, want zoals de auteur ook meerdere keren schetst was de Indonesische situatie verre van eenduidig, maar desalniettemin ook teleurstellend door de stelligheid waarmee zaken dan toch door hem worden beschreven. Behalve gedetailleerde beschrijvingen van ongemeen op eliteniveau tussen Sjahrir, Soekarno en Hatta en een korte beschrijving van de Darul Islam, blijft veel onduidelijk op 'dek 2 en 3', zoals Van Reybrouck het typeert.
Dit is een boek dat decennia geleden al geschreven had moeten worden, toen vele daadwerkelijke(!) (getuigen die als peuter getuige ware van een jong overleden vader of moeder kunnen je natuurlijk weinig nieuw historisch inzicht verschaffen) ooggetuigen nog in leven waren. Dat mag de Nederlandse overheid maar ook een generatie aan Nederlandse geschiedschrijvers aangerekend worden.
Een boek over de vrijheidsstrijd van Indonesië dat uiteindelijk wel heel veel over het blokkeren van die vrijheidsstrijd door Nederland gaat. Begrijpelijk, want zoals de auteur ook meerdere keren schetst was de Indonesische situatie verre van eenduidig, maar desalniettemin ook teleurstellend door de stelligheid waarmee zaken dan toch door hem worden beschreven. Behalve gedetailleerde beschrijvingen van ongemeen op eliteniveau tussen Sjahrir, Soekarno en Hatta en een korte beschrijving van de Darul Islam, blijft veel onduidelijk op 'dek 2 en 3', zoals Van Reybrouck het typeert.
Dit is een boek dat decennia geleden al geschreven had moeten worden, toen vele daadwerkelijke(!) (getuigen die als peuter getuige ware van een jong overleden vader of moeder kunnen je natuurlijk weinig nieuw historisch inzicht verschaffen) ooggetuigen nog in leven waren. Dat mag de Nederlandse overheid maar ook een generatie aan Nederlandse geschiedschrijvers aangerekend worden.
June 8, 2021
Tijdens het lezen van Revolusi heb ik me kapot geschaamd voor de rol die Nederland en later de westerse wereld heeft gespeeld bij het uitbuiten van ‘De Oost’. Van Reybrouck neemt je mee door de gescheidens van koloniaal Indonesië aan de hand van afwisselend oral history en platte feiten uit de geschiedenis. Dit werkt erg goed. Af en toe raakte ik verdwaald in de eindeloze details en verschillende actoren van deze geschiedenis, maar dat ligt meer aan mij dan aan Van Reybrouck.
Displaying 1 - 30 of 389 reviews