Wyprawa do Ogrodu Nurgla (ang. Journey to the Garden of Nurgle) - kampania przeprowadzona przez Eldarów ze Światostatku Lugganath, którzy postawili sobie uwolnienie swojej bogini życia Ishy z niewoli Nurgla. Misja ratunkowa Eldarów była realizowana przy użyciu dusz najpotężniejszych Psioników w Światostatku i mentalnych udaniu się do domeny Nurgla w głębi Immaterium.
Prolog[]
W pewnym momencie swojej wędrówki Światostatek Lullagath był degradowany od środka przez chorobę zwaną Kruchą Śpiączką. Niewiele wiadomo o tej chorobie oraz w jaki sposób przedostała się do Światostatku prócz tego, że pochodziła od samego Władcy Plag jak i to, że stanowiła realne zagrożenie dla Eldarów, gdyż to właśnie z jej powodu grupa złożona z najpotężniejszych Psioników zamieszkujących Lugganath postanowiła przedostać się do Ogrodu Nurgla, żeby uwolnić Ishę z uścisku Pana Zarazy mając nadzieje, że ta uzdrowi Eldarów i wypleni Kruchą Śpiączkę z ich Światostatku. Eldarzy zdawali sobie sprawę, że podczas tej kampanii ich fizyczne ciała mogą umrzeć jednak byli pewni, że ich kamienie dusz w porę wyciągną ich dusze z Osnowy zanim te zostaną pochłonięciem przez Chaos.
Nieproszeni goście[]
Po zebraniu się i poczynieniu przygotowań, które miały pozwolić im przetrwać w domenie Chaosu Eldarzy wysłali astralne projekcje swoich umysłów do Osnowy. Na początku mogło się wydawać, że z łatwością przetrwają tą wizytę w Ogrodzie Nurgla. Widmowe Hełmy czyniły ich niematerialnymi a umysły chronione przez runy łatwo rozdzierały napotykane, plugawe rośliny, ponieważ były ostrzejsze niż jakiekolwiek materialne ostrze. Po pojawieniu się projekcji Eldarów w ogrodzie chmary much zaalarmowały samego Nurgla o wtargnięciu intruzów.
Psionicy Eldarów zdołali ujrzeć rezydencje Pana Rozkładu, lecz nie minęło wiele czasu a z bagien wyłoniła się armia Nosicieli Zarazy, by zaraz ruszyć do ataku. Widzący skierowali swoją energię psychiczną w szeregi nacierających okropieństw spopielając je w potoku błękitnych płomieni. Pomimo tego nieustannie pojawiały się nowe zastępy pomiotów Nurgla, żeby zająć miejsce tych już spopielonych. Bitwa trwała kilka dni, a zniszczenia ogrodu były coraz większe. Tymczasem w przestrzeni realnej ciała Eldarów zaczęły się wić, powoli poddając się zarazie, którą mieli nadzieje przezwyciężyć. Ciało wysychało a kamienie dusz zgniły uniemożliwiając Eldarom wydostanie się z Osnowy. Projekcie astralne były atakowane przez robactwo, toksyczne powietrze ogrodu przenikało do płuc a muchy zatykały usta. Nogi intruzów zapuściły korzenie a ich twarze zaczęła pokrywać kora. Ręce pękały na wszystkie strony zamieniając się w gałęzie a na każdym wykrzywionym palcu pojawiały się owoce Nurglików.
Epilog[]
Eldarzy, którzy chcieli uwolnić swoją boginię sami stali się więźniami ogrodu Nurgla, zamieniając się w płaczące drzewa, które były podziwianie przez jego pana za każdym razem gdy ten udawał się na spacer, budząc tym samym rozpacz Ishy. Ich los jest dowodem na to, że Nurgle, który uwielbia swój ogród tak samo jak zaprasza do niego gości również ma granice swojej hojności.
Źródła[]
- Codex: Chaos Daemons (edycja 6), str. 15