Wojna z Imperium Anarchii

Wojna z Imperium Anarchii (ang. Empire of Anarchy) - zwana również Wojną z Zhemonem lub Zdetronizowaniem Imperatora (ang. An Emperor Deposed) była trwającą w latach 453-478. M38 wojną przeciwko Imperium Anarchii Upadłego Anioła Zhemona. W konflikcie tym brali udział Eldarzy ze Światostatku Iyanden oraz Imperium Ludzkości.

Historia[]

Dotknięcie Chaosu[]

Wkrótce po zerwaniu sojuszu z Biel-Tan Światostatek Iyanden wyruszył ku kontynuowaniu swojej misji walki z Chaosem. Jednak bez wsparcia swojego długoletniego sojusznika, sukcesy Iyandenu stały się znacznie mniejsze. Co gorsza Prorocy znacznie niedocenili wpływu jaki Chaos miał na młodsze rasy. Ludzkość była najbardziej spaczona ze wszystkich i nawet liczny Iyanden nie miał dość sił by robić coś więcej niż symbolicznie przeciwstawiać się jej ekspansji.

Początkowo Rada Iyandenu wierzyła że działania gatunku ludzkiego są serią niepowiązanych wypadków, jednak Prorocy byli w stanie odkryć straszliwą prawdę - te powstania i ataki były koordynowane przez jednego geniusza. Zhemon, niegdyś Kosmiczny Marine z Zakonu Mrocznych Aniołów a teraz spaczona dusza która upadła w ciemność, manipulował insurekcjami i herezjami na niespotykaną skalę.

W miarę jak rozwijało się jego imperium anarchii, planety oczyszczone z Chaosu przez Iyanden wpadały głębiej w sidła Mrocznych Bogów niż kiedykolwiek wcześniej. Spaczenie rozwijało się niczym plaga.

Przywołanie Martwych[]

Marionetkarstwo Zhemona nie miało na celu zranienie Iyandenu, było raczej aktem zemsty przeciwko byłym władcom Upadłego, jednak zrozumienie jego motywacji nie należało do priorytetów Rady, która przewidziała że Mroczny Anioł będzie w stanie w ciągu kilku dekad zniszczyć to co Eldarzy budowali przez kilka stuleci. Widząc że tysiąclecia pracy mogły zostać zaprzepaszczone, sięgnięto po drastyczne środki.

Tak więc, po znaczącym zastanowieniu, Rada Iyandenu nakazała Mistycznym Prorokom porozumieć się z Kręgiem Nieskończoności i przywołać martwych do walki wraz z żywymi.

Kiedy wieści o tej decyzji dotarły do populacji Iyandenu, spowodowały gwałtowny wstrząs- Eldarzy ze wszystkich rang i ścieżek wypełnili Plac Odpowiedzi (ang. Place of Answering) żeby dać pogłos swojemu przerażonemu sprzeciwowi. Przebudzanie martwych Eldarów było środkiem ostatecznym - zrobienie tego w celu innym niż przetrwanie było widziane jako straszliwe złamanie tradycji i prześladowaniem uhonorowanych martwych. Tylko dzięki naciskaniu na fakt, że przywołanie zmarłych było wymagane by tysiącletnie prace nie poszły na marne, Rada zdołała załagodzić konflikt.

Dzięki zaciągnięciu niepokonanych widmowych wojowników, Iyanden zaczęło zdobywać szereg świeżych zwycięstw. Spaczone Chaosem światy zostały oczyszczone, wyrwy w Osnowie zapieczętowane, a Prorocy i Kultyści Zhemona zostali odparci. Jednakże Iyanden nigdy wcześniej nie walczył z wrogiem którego siły były tak porozrzucane, a Rada zaczęła się martwić że nawet ze wsparciem swych zmarłych Światostatków nie będzie miał szans na osiągnięcie definitywnego zwycięstwa.

Na szczęście Iyanden nie musiał stawać przeciwko wrogowi samotnie. Imperium, chociaż ślimacze w swojej reakcji, przysłało armie i floty by sprowadzić rebeliancki sektor do porządku. Chociaż Iyanden nie zniżył się do otwartej współpracy z prymitywnymi ludźmi, jego Rada szybko zrozumiała korzyści płynące ze wspólnego celu. Iyanden zaatakowało kluczowe punkty na głównych światach Zhemona, osłabiając jego obronę do tego stopnia że nawet niekoordynowane wysiłki lojalistycznych ludzi miały szanse powodzenia.

Wspólny Cel[]

Zhemon został w końcu osaczony przez siły Iyandenu na planecie Ishasta. Ta bitwa była jedyną w całej kampanii w której siły Eldarów walczyły ramię w ramię z Imperium.

Mroczne Anioły, jak zawsze czujne wobec swoich zdradzieckich braci, uderzyły na Ishastę dokładnie w momencie w którym duchowi wojownicy Iyanden rozpoczęli finalny atak na pałac-twierdzę Zhemona. Upiorna Straż i Upiorne Ostrza przebiły się przez bramy twierdzy, praktycznie niewzruszeni wobec ciężkiego bombardowania i ognia działek automatycznych który w nie uderzał.

Widząc zagrożenie, Zhemon wypuścił watahy Miażdżybiesów by zaatakowały napastników, podczas gdy on sam i jego elitarna gwardia szykowali się do ucieczki. Niestety dla Upadłego, skala ataku Eldarów zniszczyła zewnętrzne mury a prędkie pojazdy Kruczego Skrzydła były w stanie przebić się na tył twierdzy, z bezlitośnie strzelającymi bolterami.

Podczas gdy Zhemon i jego obrońcy walczyli jak osaczone szczury by trzymać swych braci na dystans, Miażdżybiesy wbiły się w widmowych wojowników. Złapały one Upioryt i złamały go, jednak atakujący twardo się trzymali. Widma w tych konstruktach należały do Eldarów którzy zginęli przez działania Zhemona - przybyli szukać zemsty i nie zamierzali pozwolić by została im ona odebrana. Tląca się w sobie kuźno-posoka rozlała się gdy upiorytowa pięść przebiła się przez opancerzenie a widmowi wojownicy przemaszerowali wprost do samego pałacu.

Złapani pomiędzy chłodną furią Mrocznych Aniołów i niemożliwą do zatrzymania zemstą żywych trupów, obrońcy Zhemona zostali wymordowani a ich władca został wzięty żywcem.

Po zakończeniu bitwy Mroczne Anioły domagały się oddania Zhemona. Rada Iyandenu początkowo była sceptyczna i wydawało się że dotychczasowi sojusznicy rzucą się sobie do gardeł by zadecydować o losie zdrajcy. Tylko gdy Prorocy ujrzeli że Zhemona spotka znacznie większe cierpienie pod opieką swoich byłych braci, sprawa została rozwiązana.

Wynik[]

A więc gdy Mroczne Anioły opuściły Ishastę, zrobili to z Zhemonem zamkniętym w kabinie statycznej. Po porażce Zhemona Eldarzy przywrócili swoich martwych do Kręgu i świętowali. Mówili sobie że był to test i że wyszli z niego silniejsi.

Przekonane sukcesem Iyandenu, dwa pomniejsze Światostatki wschodnich rubieży zaangażowały swoje siły w jego działania. Pierwszy, Malan'tai był ponurym okrętem, który poniósł wielkie straty w walce z orkowymi piratami więc jego mieszkańcy przerobili go na fortecę. Idharae było jego całkowitym przeciwieństwem, statkiem którego splendor dorównywał staremu imperium. Działając wspólnie te trzy nomadzkie ludy były niemal niemożliwe do zatrzymania.

Jednakże ich sukces szybko zamienił się w arogancję, za którą zapłaciły wszystkie trzy Światostatki.

Źródła[]

Codex Supplement: Iyanden (6th edition) str. 6, 7, 32