Valedor

Valedor
Typ Planety	Zniszczony. Niegdyś Świat Dziewiczy Świat i Kardynalski
Przynależność	Brak. Dawniej Eldarzy/Imperium
Populacja	Brak
Władca Planety	Brak
System	Brak inf.
Podsektor	Brak inf.
Sektor	Brak inf.
Segmentum	Solar

	Ten świat niegdyś był rajem. Lecz los nie był łaskawy dla Duriel. Była torturowana przez Ludzi, a potem przez Tyranidów pożarta żywcem. Będzie to litością zakończyć jej mękę i to my musimy zadać ostateczny cios.
	— Taec Srebrnooka z Iyanden

Valedor był Kardynalnym Światem Imperium położonym w Segmentum Solar i miejscem, o które toczyły się ciągłe wojny pomiędzy ludźmi, Aeldari i ich mrocznymi kuzynami oraz brutalną rasą Tyranidów. Została zniszczona przez połączone siły rasy Eldarów, by zapobiec pochłonięcia całego życia przez Wielkiego Pożeracza.

Historia[]

Pochodzenie Duriel[]

Dla Eldarów ten świat był znany jako Duriel, niegdyś piękna planeta była schronieniem dla tej starożytnej rasy do czasu odbudowy ich dawnego Imperium. Położony na dalekim południu galaktyki, Duriel lśnił złotem - rozświetlony świat o klimacie tropikalnym i spokojnych pór, orbitował w perfekcyjnej odległości od swojej gwiazdy i był idealny do zamieszkania. Planeta zawsze cieszyła się uprzywilejowaną egzystencją pod auspicjami Eldarów, a nie przez przypadek, ponieważ ta starożytna rasa już dawno rozpoczęła planowanie życia i ukształtowywanie całych światów do swoich kaprysów.

Upadek i narodziny Valedor[]

Dziesięć tysięcy lat później doszło do straszliwego wydarzenia - Upadku Eldarów i narodzin Boga Chaosu, Slaanesha. Psychiczna fala w wyniku samozniszczenia imperium oczyściła Duriel. Ta, Która Pragnie pozostawiła miliony bezdusznych skorup na powierzchni nie tylko tej planety. Jednakże prace Eldarów miały przetrwać upływ czasu. Gdy doszło do przybycia osadników ludzkich, Mon-keigh w 311.M39 okazało się, że eldarskie budowle, sztuka i rzeźba terenu (przez nich ukształtowana) pozostały. W mniej niż dekadę został przejęty w imieniu Imperatora Ludzkości. Pod koniec 321.M39 został sklasyfikowany z Viridian Mundus Novum do cywilizowanego świata.

Od momentu rozpoczęcia kolonizacji stopniowo i powoli niszczono wszelkie ślady bytności Eldarów na planecie. Imperium przebudowało Duriel i niegdyś złote łąki ustąpiły czarnym, żelbetonowym katedrom i blokowiskom, gdzie mieszkańcy oddawali codziennie część Imperatorowi. Po latach Duriel zmieniło się całkowicie. Tysiąclecia degradacji zniszczyło lasy, pozostały tylko pnie. Ciepłe niegdyś oceany wyschły całkowicie, im bardziej ludzie dokopywali się do rdzenia w poszukiwaniu energii geotermicznej. Wojny, choroby i walki całkowicie wyniszczyły dawny raj.

Obrona Valedoru[]

W 997.M41 Flota Roju Lewiatan napadła na świat Eklezjarchy Valedor i w przeciągu godzin pochłonął całą populację, pielgrzymów i adeptów Munitorum, jak i ogarnął Czcigodną Barkę Bitewną Zakonu Żelaznych Władców. Tylko mała grupa Sióstr Bitwy z Zakonu Świętej Róży przeżyło te wydarzenia, z wielkim trudem uciekając z pułapki.

Zguba[]

(Osobny artykuł: Bitwa o Valedor)

Połączone siły Światostaków Iyanden i Biel-Tan oraz Drukhari nie były w stanie pokonać ciosów zarówno Lewiathana jak i Krakena. Oba Roje żerowały na genach Eldarów, ludzi i Orków z okolicznych planet i z czasem mogły przybrać niewyobrażalną wielkość i stać się olbrzymim zagrożeniem dla całej galakyki. Zjednoczona rasa zadawała zabójcze ciosy, lecz nawet razem nie potrafili zmiażdżyć floty Tyranidów. Dopiero dzięki okrytych całunem tajemnicy paktom z Mrocznymi Eldarami udało się dokonać zniszczenia dawnego raju. Valedor, dla Eldarów znany jako Duriel, został unicestwiony dzięki Artefaktowi mieszkańców Commorragh o olbrzymiej mocy, znanego jako Ogniste Serce (ang. Fireheart). Powstrzymali Tyranidów, przynajmniej na jakiś czas.

Źródła[]

• Imperial Armour Volume Two War Machines of Adeptus Astartes
  • Data i informacja o ataku w 997.M41 str. 23
• War Zone: Valedor:
  • O Planecie (Historia Starożytna Planety) str. 3, 7, 26
  • Obrazki str. 17, 18, 23
• Craftworlds 8th. ed.
  • Epilog, późniejszy los str. 28
  • Obrazki str. 18
• Tyranids 8th.
  • Położenie Valedoru i jego los str. 33, 40