Ultramar

	W czasie Wielkiej Krucjaty, światy i dominia powiązane z każdym Legionem stanowiły stałą bazę operacyjną oraz doskonałe połączenie z resztą Imperium. Większośc z nich stanowiła przykład dla pozostałych światów, model dobrego zarządzania i obietnicę pokoju jaki miał dotrzeć do posłusznych planet. Ultramar był najlepszy. Był on słusznie znany wzdłuż i wszerz Galaktyki za swoją uczciwość - sprawiedliwe miejsce gdzie każdy cywil mógł prowadzić życie wolne od krzywdy. Czytałem wiele historii. Uznaję i jestem wdzięczny za to że Ultramar kontynuował rolę jaką mu przeznaczyłem od mojej śmierci. Jestem dumny za wszystko co zrobiliście by utrzymać istniejącą tutaj tradycję sprawiedliwości, w tak okrutnej Galaktyce. Jestem wdzięczny za utrzymanie wolności jaką cieszą się jego mieszkańcy. Możemy być ograniczeni przez mrok obecnych czasów, jednak Ultramar wciąż pozostaje przykładem dla wszystkich innych systemów w Imperium. Jednakże, powinienembył zrobić więcej. Ograniczając Ultramar do rozmiaru w którym mógłby być on skutecznie chroniony przez jeden Zakon, podczas gdy Ultramarines wypełniali swoje obowiązki w innych miejscach, ograniczyło jego potencjał jako przykład i jako bastion. Popełniłem błąd.
	— Roboute Guilliman, Odrodzony Prymarcha

Ultramar - dominium wewnątrz Imperium, należące przez większość swego istnienia do Ultramarines. Powstało ono z terenów znajdujących się pod władzą Prymarchy Roboute Guillimana przed odnalezieniem przez Imperatora. Pomimo upywu tysiącleci, Ultramar pozostaje częścią Galaktyki w których standard ludzkiego życia pozostaje na wysokim poziomie.

Historia[]

Powstanie[]

Wkrótce po zdradzie, jaka zakończyłą się śmiercią przybranego ojca Roboute, Konora Guillimana, młody Prymarcha przeprowadził szereg czystek i gruntownych reform na Macragge. Praca ta, chociaż wymagająca, stworzyła z planety miejsce dobrze zarządzane, gdzie rządził wysoki standard życia.

Macragge posiadało bardzo bliskie stosunki z okolicznymi systemami, dzięki czemu Roboute Guilliman był w stanie skutecznie rozszerzyć swoją władzę na nieprzeliczone planety.

W czasie gdy Guilliman walczył jeszcze przeciwko rebeliantom sprzeciwiającym się jego władzy, przebywający na położonej niedaleko planecie Espandor Imperator Ludzkości usłyszał o niezwykłym Konsulu Macragge. Rozumiejąc że pogłoski te dotyczą jednego z jego zaginionych synów, Władca Ludzkości udał się ku planecie Prymarchy. Okręt Imperatora wpadł jednak w niefortunną Burzę Osnowy, przez którą statek Władcy Ludzkości pojawił się na Macragge kilka lat później.

Po spotkaniu z Imperatorem Ludzkości Roboute Guilliman przyłączył swoje tereny do reszty Imperium, otrzymując jednocześnie XIII Legion - Ultramarines.

Wielka Krucjata[]

W czasie Wielkiej Krucjaty tzw. Większy Ultramar (ang. Greater Ultramar), czyli planety zajęte przez Roboute Guillimana stanowiły bazę rekrutacyjną dla Legionu Ultramarines. Jako że większość pozostałych Legionów pobierała rekrutów z pojedyńczych planet, Ultramarines szybko stali się jednym z najliczniejszych Legionów Adeptus Astartes.

Większy Ultramar był znany na tyle dobrze, że mieszkańcy Nucerii, planety na której wylądował Angron, wiedzieli o nim na długo przed tym jak Prymarcha XII Legionu został odnaleziony przez Imperatora.

Fakt że Roboute Guilliman nie porzucił swoich więzi z Ultramarem sprawił że wielu wysoko postawionych członków imperialnej władzy pozostawało wobec niego nieufnym. Jedną z postaci która uważnie przyglądała się działaniom na Ultramarze był sam Malcador Pieczętnik, doradca Imperatora.

Herezja Horusa[]

Przez pierwsze lata Herezji Horusa Ultramar pozostawał nietknięty płomieniami wojny. Z powodu zaburzeń w Osnowie, Roboute Guilliman i jego Ultramarines nie wiedzieli nawet o tym że Prymarcha Horus wypowiedział wojnę Imperatorowi Ludzkości. Gdy na Ultramar przybyły rozkazy Mistrza Wojny, mówiące że XIII Legion ma spotkać się na Calth z Niosącymi Słowo, by wspólnie udać się na następną krucjatę, Guilliman z

ulgą przyjął rozkaz, chcąc polepszyć z Lorgarem relacje któe pogorszył się po wydarzeniach na Monarchii.

Ani Guilliman ani jego Ultramarines nie mogli wiedzieć, że Niosący Słowo przybyli ich wymordować.

Kiedy Ultramarines przybyli na Calth, obydwie strony utrzymywały relatywnie przyjazne stosunki. Gdy jednak nadeszły rozkazy od Mrocznego Apostoła Kora Phaerona, Niosący Słowo uderzyli z całą zażartością.

Odpowiedź Ultramarines była bardzo powolna, gdyż dowództwo Legionu i sam Guilliman wierzyli, że bombardowanie jest wynikiem jakiejś pomyłki. Nikt nie chciał wierzyć że Legion Lorgara rzucił się na wiernych synów Imperatora.

Po jakimś czasie prawda została jednak ujawniona. Horus wszczął bunt, Ferrus Manus był martwy, wierzono że Vulkan i Corax również przepadli. To była wojna domowa, przez którą w zaledwie kilka chwil przepadło tak wielu Ultramarines.

Lorgar spędził całe dziesięciolecia sądząc że wydarzenia na Monarchii przyniosły Guillimanowi dumę, że "perfekcyjny syn" pałał do niego nienawiścią. Jednak po zobaczeniu transmisji z reakcją Roboute na bombardowanie Calth, zrozumiał że Guilliman nigdy go nie nienawidził. Przynajmniej do teraz.

Bitwa o Calth była dla Ultramaru początkiem Herezji Horusa. Była ona istną rzeźnią, podczas której sam Prymarcha niemal zginął z rąk Mrocznych Apostołów dzierżących moce Chaosu. I chociaż planeta została praktycznie pozbawiona życia w wyniku walk, lojaliści osiągnęli pyrrusowe zwycięstwo. Był to jednak dopiero początek.

Cienista Krucjata[]

W czasie gdy Bitwa o Calth jeszcze trwała, Prymarchowie Lorgar Aurelian i Angron uderzyli wraz ze swoimi Legionami i masą Kultystów na

Ultramar, rozpoczynając tzw. Cienistą Krucjatę. Jej, jak się wydawało, głównym celem było osłabienie Ultramarines i sprowadzenie dzieła zniszczenia na Ultramar jednak w rzeczywistości zdrajcy zamierzali poprzez tą kampanię wywołać gigantyczną Burzę Osnowy, która przepołowiłaby Imperium Człowieka.

Cienista Krucjata pokazała Ultramarowi prawdziwy horror jaki reprezentowała Herezja Horusa. Samo Macragge znalazło się w niebezpieczeństwie, nieprzeliczone tysiące Marines zginęło z rąk zdrajców i 1/5 całego Ultramaru została doszczętnie zniszczona.

Do ostatecznego starcia Cienistej Krucjaty doszło w czasie Bitwy na Nucerii, gdzie Roboute Guilliman stanął twarzą w twarz z dwójką swoich zdradzieckich braci. To był moment na który czekał Lorgar od początku krucjaty.

Poprzez rzeź miliardów istnień, ich cierpienie granica między światem materialnym a Osnową zatarła się praktycznie całkowicie. Podczas gdy Guilliman i Angron walczyli, Lorgar zaczął wypowiadać inkantację w obcym, nieznanym nikomu języku. Były to imiona setek Nienarodzonych - Demonów, które Prymarcha chciał nagiąć do swej woli. Z nieba padać zaczął deszcz krwi, a w ziemię uderzać pioruny.

Guilliman klęczał przed Angronem pokonany. Ten miał zadać już ostateczny cios, gdy Lorgar zareagował. Mocą psioniczną zatrzymał swego brata tak, że ten nie mógł ruszyć żadną częścią ciała. Mógł tylko patrzyć z nieposkromioną furią oraz żalem jak Ultramarines zabierają swego pobitego Prymarchę z pola bitwy. I właśnie w tej chwili, gdy Angron zrozumiał że gdy już prawie znalazł ujście dla swych emocji a zostało mu to odebrane, zaczął się zmieniać. Jego mięśnie zaczęły pękać w eksplozjach krwi, a całe jego ciało rosło. Lorgar mógł sobie tylko wyobrażać jakie cierpieinie Angron w tej chwili przechodził, lecz miał nadzieję że będzie mu później wdzięczny.

W ten sposób Lorgar uratował życie swemu bratu - uczynił go nieśmiertelnym, sprawił że został on wyniesiony w poczet Demonów jako Demoniczny Książę. Imperium Ultramaru płonęło, XIII Legion został zdziesiątkowany, był także odcięty poprzez szalejącą na jego terenie burzę Osnowy, przez co nie mogli wesprzeć reszty Imperium w walce. Plan Lorgara wypełnił się w stu procentach.

Cienista Krucjata zakończyła się w ten sposób sukcesem, a Lorgar i jego Legion mógł dołączyć do sił Mistrza Wojny.

Imperium Secundus[]

Przez Cienistą Krucjatę, Ultramar został całkowicie odcięty od reszty Galaktyki. Jakakolwiek próba przedarcia się przez Burzę Osnowy stworzoną przez Lorgara kończyła się fiaskiem. Obecni po tej stronie wyrwy mieszkańcy nie wiedzieli nawet, czy Terra nadal stała.

Guilliman, chcąc ocalić to co pozostało ze "starego Imperium", obwołał powstanie Imperium Secundus, kontynuacji Imperium Człowieka ze stolicą w Macragge. Prymarcha Ultramarines podkreślał przy tym, że nie chce tworzyć nowego Imperium, własnego dominium - nie mogąc jednak znaleźć dowodów na to że Terra nadal stoi, postanowił zrobić co tylko się da by ocalić Imperialną Prawdę.

Na Macragge miały potem przybyć lojaliści również zamknięci po tej stronie Galaktyki - jak np. lojalni Żelaźni Wojownicy pod dowództwem Barabasa Dantiocha, oddziały Imperialnych Pięści i przede wszystkim - Legiony Krwawych Aniołów i Mrocznych Aniołów, wraz ze swoimi Prymarchami.

Sanguinius i Lion początkowo patrzyli bardzo krzywo na działania Guillimana (szczególnie El'Jonson, który był gotów zamordować swojego brata za zdradę), jednak ostatecznie uznali oni wyższość retoryki Prymarchy Ultramarines. Tamtego dnia Imperium Secundus stworzyło swoją strukturę. Sanguinius został władcą tego tworu, przyjmując tytuł Imperator Regis (gdyż odmówił przyjęcia tytułu Imperatora), Guilliman został Lordem Strażnikiem (ang. Lord Warden) odpowiedzialnym za sprawy wewnętrzne a Lion zyskał tytuł Lorda Protektora, dający mu podobne prawa co tytuł Mistrza Wojny.

Imperium Secundus przez kilka lat walczyło z zagrożeniami reprezentowanymi głównie przez demony oraz Legion Władców Nocy.

Gdy dzięki działaniom siejącego zamęt na Macragge Konrada Curze na jaw wyszło że Terra wciąż stoi, Prymarchowie natychmiast ogłosili obalenie Imperium Secundus i rozpoczęły się przygotowania do wsparcia Imperatora.

Ostatecznie dzięki użyciu tajemniczego artefaktu zwanego Pharos, skrytego na planecie Sotha, Imperium Secundus udało się otworzyć przejście w Burzy Osnowy na tyle długo, by Sanguinius i jego Krwawe Anioły mogły udać się na Świat Tronowy. Mroczne Anioły i Ultramarines musieli jednak poczekać.

Reforma Guillimana[]

Po zakończeniu Herezji Horusa Guilliman poprzysiągł że nigdy więcej nie będzie nawet próbował postawić dobra Ultramaru nad dobrem reszty Galaktyki. Jedną z rzeczy jaką Prymarcha zrobił jako Lord Dowódca, było zredukowanie Większego Ultramaru do znacznie mniejszego obszaru.

Rejon ten nadal posiadał planety jak Macragge, Calth, Parmenio czy Talassar jednak światy jak Sotha pozostały już poza jego zasięgiem.

Po "śmierci" Guillimana jego ciało spoczęło w polu statycznym na Macragge.

Przez lata po stracie swojego ojca, Ultramarines próbowali ukryć swoje dwie największe tajemnice - posiadanie 11 Kompanii (co było niezgodne z Codexem Astartes) oraz istnienie Imperium Secundus. Gdy rozpoczęła się Trzecia Fundacja, obydwa te sekrety zostały zagrożone wyjściem na światło dzienne.

Ostatecznie jednak reputacja Ultramaru i jego obrońców pozostała nienaruszona a 11 Kompania stała się podstawą pod Zakon Kos Imperatora (ang. Scythes of the Emperor) którzy osiedli na Sothcie, pilnując Pharosa i wszelkich dowodów na istnienie Imperium Secundus.

Wojna Besti[]

Kiedy straszliwy Arcyherszt Bestia zaatakował w M32, całe Imperium znalazło się w niebezpieczeństwie. Ultramar nie był wyjątkiem.

Wiadomo że w czasie Wojny Besti orkowe hordy uderzyły w światy Ultramaru m.in. Quintarn i Prandium. Natarcie Orków było tak straszliwe, że większa część Ultramarines została odcięta od reszty Galaktyki.

Nova Terra[]

W czasie Nova Terra Interregnum Ultramar znacząco zyskał, gdyż był ostoją spokoju w objętym chaosem Imperium.

Pierwsza Wojna Tyranidzka[]

Straszliwy najazd Floty-Roju Behemot nie pominął oczywiście Ultramaru. Pierwszym znaczącym światem tej części Galaktyki który padł było Prandium, "klejnot w koronie Ultramaru".

Pomimo bohaterskiej obrony, prowadzonej przez samego Marneusa Calgara, Prandium padło pod naporem pozagalaktycznego agresora. Z jednej z najważniejszych planet na Ultramarze pozostała jedynie jałowa skorupa. Porażka była tak wielka, że Mistrz Calgar spędził tydzień w swojej komnacie, bez jedzenia i wody, rozmyślając następny ruch.

Behemot tymczasem kontynuował swoją kampanię zniszczenia aż doszło do sytuacji która wydawała się niemożliwa. Macragge, stolica Ultramaru i dom Ultramarines, znalazł się pod bezpośrednim zagrożeniem.

Calgar, ostrzeżony wcześniej przez Inkwizytora Kryptmana, zebrał ze swoimi plecami całą potęgę Ultramaru by zwalczyć tyranidzkie zagrożenie w Bitwie o Macragge.

Bitwa o Macragge była jedną z największych walk w historii Ultramaru. Nieprzeliczone miliony istnień przepadło w natarciu Wielkiego Pożeracza. Sam Calgar zmierzył się z Władcą Roju, najstraszliwszym z Tyranidów i tylko poświęcenie jego Gwardii Honorowej ocaliło mu życie. Ultramarines ponieśli największe straty od czasów Herezji Horusa a całe Regimenty Astra Militarum zostały wybite co do żołnierza.

Mimo tak straszliwych strat, Macragge zostało obronione. Bitwa nie była jednak końcem kłopotów i przez następne lata wiele Zakonów i Regimentów musiało wspomagać Ultramarines w oczyszczeniu Ultramaru.

Dalsze konflikty i Powrót Guillimana[]

Przez następne lata Ultramar był kilkukrotnie atakowany przez nieprzyjacielskie siły.

Dwoma największymi konfliktami jakie dotknęły w tym czasie Ultramar były:

• Inwazja na Ultramar - atak przeprowadzony przez Bandę Żelaznych Wojowników zwanych Zrodzonymi z Krwi (ang. Bloodborn). Armia 17 tysięcy wojowników prowadzona przez Honsou doprowadziła do największych strat od czasu Pierwszej Wojny Tyranidzkiej.
• Atak Czarnego Legionu - w czasie 13 Czarnej Krucjaty siły Czarnego Legionu uderzyły na Ultramar, dochodząc pod samo Macragge. Siłom Chaosu udało się nawet oblegać Twierdzę Hery i przebić się do ciała samego Guillimana. Tylko dzięki wskrzeszeniu Prymarchy udało się odrzucić ten atak.

Po swym powrocie Roboute Guilliman spędził jakiś czas oczyszczając Ultramar z sił Chaosu. Gdy wyruszył na swoją Krucjatę Terrańską,

pozostawił na miejscu Mistrza Calgara, by ten chronił Macragge przed dalszymi atakami.

Reforma Ultramaru i Wojny Plagi[]

Pod koniec Krucjaty Indomitus, siły Gwardii Śmierci prowadzone przez Demonicznego Prymarchę Mortariona, Czempiona Typhusa i Wielkiego Nieczystego Ku'Gatha uderzyły w system Konor, rozpoczynając tym samym atak na Ultramar.

Gdy Krucjata Indomitus została zakończona, Roboute Guilliman powrócił do rodzimego systemu Ultramarines, wprowadzając szereg reform. Największą z nich było przywrócenie Ultramaru do rozmiarów sprzed 10 tysięcy lat - dominium Macragge znowu stało się 500 światami. Przywrócono również pozycję Tetrarchów, chociaż tym razem trafiły one w ręce Kosmicznych Marines.

Wkrótce po przeprowadzeniu reform siły Guillimana i Mortariona starły się ze sobą w Wojnach Plagi (ang. Plague Wars). Konflikt ten doprowadził wiele światów Ultramaru do ruiny, zaniósł za sobą nieprzeliczone ilości ofiar i był świadkiem pojedynku pomiędzy dwoma Prymarchami. Zakończył się on tylko dlatego że Mortarion musiał wycofać swoje siły by wziąć udział w Wojnie w Wyrwie.

Wydarzenia z ostatnich lat pozostawiły więc Ultramar zarówno słabszym jak i silniejszym.

Opis[]

Rozmiar[]

Ultramar przechodził przez ostatnie 11 tysięcy lat przez pewne zmiany terytorialne.

Oryginalny Ultramar (tzw. Większy Ultramar) liczył sobie 500 planet, zajętych w czasie podbojów Roboute Guillimana. Później w czasie Cienistej Krucjaty 1/5 tych światów została kompletnie zniszczona przez siły Zdradzieckich Legionów. Planety te nadal pozostawały częścią Ultramaru i większość z nich została później ponownie zasiedlona.

Po zakończeniu Herezji Horusa i rozbiciu Legionów na Zakony, Roboute Guilliman znacznie ograniczył wielkość Ultramaru. Chociaż w jego granicach nadal znajdowały się takie planety jak Macragge, Calth czy Talassar, ten Ultramar był rozmiarowo zaledwie cieniem Większego Ultramaru. Dzięki tej decyzji Zakon Ultramarines mógł skuteczniej chronić "nowy Ultramar".

Po ataku Floty-Roju Behemot wiele planet Ultramaru zostało zamienionych w ogołocone z życia skorupy.

Po zakończeniu Krucjaty Indomitus, Odrodzony Prymarcha przywrócił stare granice Ultramaru. Teraz, w M42, rejon ten obejmuje ponownie 500 światów.

Władza[]

Po włączeniu do Imperium Ultramar stał się swoistym "państwem w państwie" i cieszył się dużą ilością najróżniejszych przywilejów. Pomimo obaw niektórych przedstawicieli władzy imperialnej, system władzy w 500 światach pozostawał głęboko powiązany i lojalny Imperium.

Niemniej, pomimo swojej wierności wobec Imperatora, władza na Ultramarze podlegała przede wszystkim Najwyższemu Przywódcy Ultramaru (ang. Supreme Leader of Ultramar). Tytuł ten należał i należy wyłącznie do Prymarchy Roboute Guillimana - po jego zranieniu ze strony Demonicznego Prymarchy Fulgrima władza spadła na barki Lorda Macragge.

Za życia Guillimana, Lord Macragge pełnił rolę pomocniczą dla Najwyższego Przywódcy. Po jego zranieniu jednak tytuł ten, przekazywany głównie Mistrzom Ultramarines, stał się tożsamy z władzą nad Ultramarem.

Przez 10 tysięcy lat Mistrzowie Ultramarines byli więc koronowani na Lordów Macragge. Po nimi największą władzę mieli Kapitanowie Pierwszej Kompanii, noszący tytuł Regentów Ultramaru i władający na Ultramarze pod nieobecność Mistrza.

Sporą władzą cieszą się również najróżniejsze Domy Szlacheckie, mające siedziby na Ultramarze. Wiele z nich, jak np. Dom Sicarius szczycą się długą historią powiązań z Ultramarines.

Interesujący jest fakt, że na Ultramarze zarówno zwykli ludzie jak i Astartes mają równe szanse na osiągnięcie wysokiego stanowiska cywilnego. Z oczywistych powodów zwykli ludzie znacznie częściej ubiegali się jednak o te stanowiska.

Silne powiązania Ultramaru z Ultramarines były przyczyną dla której rejon ten był w stanie utrzymać swoją niezależność. Mało jest sił w Imperium które byłyby gotowe rozpocząć konflikt z Zakonem Pierwszej Fundacji, szczególnie tak powszechnie uwielbianym jak synowie Guillimana. Z tego powodu nawet światy teoretycznie posiadające innych zwierzchników (jak np. Światy Kuźnie Adeptus Mechanicus czy Światy Kardynarne Adeptus Ministorum) musiały odpowiadać przed prawami zatwierdzonymi przez Lorda Macragge.

Przed zmniejszeniem Ultramaru niezwykle ważną funkcję pełnili Tetrarchowie - członkowie Legionu Ultramarines którzy pełnili pieczę nad sektorami Większego Ultramaru. Po wydarzeniach Herezji Horusa stali się oni zbędni, jednak w M42 Odrodzony Prymarcha przywrócił tą funkcję, nadając ją nowym Marines. Tą samą decyzją rozciągnął obowiązek ochrony Ultramaru na 9 innych Zakonów.

Obecnie, w M42, hierarchia władzy prezentuje się mniej więcej w ten sposób:

• Najwyższy Przywódca Ultramaru - Roboute Guilliman
• Lord Macragge - Marneus Calgar
• Regent Ultramaru i Tetrarcha Konora - Severus Agemman
• Pozostali Tetrarchowie - Portan, Balthus, Decimus Androdinus Felix

  

Siła Militarna[]

Ultramar ma dosyć znaczącą siłę militarną - taki stan rzeczy wynika z wielu czynników. Jednym z nich jest fakt że Ultramar nie płaci Imperialnej Dziesięciny, a więc nie oddaje swoich żołnierzy dla szerszych Regimentów Astra Militarum. Zgodnie z prawem Imperium, Światy Macierzyste Kosmicznych Marines są wyłączone z oddawania dziesięciny, gdyż wspierają one stacjonujący tam Zakon Adeptus Astartes. A dla Ultramarines cały Ultramar jest "światem macierzystym". Ta korzystna okoliczność sprzyja nie tylko Ultramarines, ale i samemu Ultramarowi, który jest w stanie wyprawić liczne i sprawne odpowiedniki Planetarnych Sił Obronnych, zwanych Siłami Wsparcia Ultramaru.

Trening Auxilli Ultramaru stawia wielki nacisk na dyscyplinę i dedykację, osiągając poziom jakie spodziewa się po adeptach Kosmicznych Marines - przez co oczywiście Siły Wsparcia stoją na znacznie wyższym poziomie niż zwykłe Planetarne Siły Obronne.

Chociaż większa część światów Ultramaru jest wyłączona z płacenia Imperialnej Dziesięciny, spuścizna Guillimana stworzyła dziesiątki Regimentów Auxilli, które są czasem wysyłane poza domenę Ultramarines.

W czasie Krucjaty Cieni, Wojny Bestii oraz Wojen Tyranidzkich Siły Wsparcia Ultramaru dzielnie walczyli u boku Ultramarines oraz wielu innych Zakonów Kosmicznych Marines.

Innym czynnikiem jest wysoce rozwinięty szereg fabryk, kuźni oraz Gwiezdnych Twierdz, dzięki którym Ultramar jest w stanie wyprodukować więcej broni i pojazdów niż okoliczne systemy.

Najlepszym przykładem może być Galatan - największa z Gwiezdnych Twierdz Ultramaru, liczący tysiące kilometrów kwadratowych artefakt zamieszkiwany przez populację liczoną w milionach. Manufaktoria na Galatanie są tak wielkie, że ich stocznie są w stanie rywalizować z tymi na Lunie. Stacja ta sama w sobie jest w stanie zaopatrzyć całe armie i posiada uzbrojenie które w razie potrzeby byłoby w stanie zniszczyć całą planetę.

Chociaż Galatan jest największą z Gwiezdnych Twierdz, Ultramar posiada jeszcze przynajmniej 6 innych urządzeń tego typu, które są w stanie służyć również jako stocznie.

Na Ultramarze znajdują się również Światy-Kuźnie, zaopatrujące Ultramarines, Siły Wsparcia Ultramaru oraz Flotę Obronną Ultramaru (ang. Ultramar Defense Fleet).

Po ponownym rozszerzeniu Ultramaru na 500 światów oraz Wojnach Plagi, Prymarcha Roboute Guilliman rozszerzył również odpowiedzialność ochrony tej części Galaktyki na kolejne Zakony. Przez tysiąclecia prawo to i przywilej należały jedynie do Ultramarines. Jednak żaden pojedyńczy Zakon nie byłby w stanie chronić tak wielkiego terytorium, dlatego nowy Ultramar znajduje się pod ochroną 10 Zakonów. Są to:

• Ultramarines
• Kosy Imperatora
• Pretorzy Ultramaru (ang. Praetors of Ultramar)
• Ceruleańscy Rycerze (ang. Knights Cerulean)
• Mściwi Synowie (ang. Avenging Sons)
• Trójzęby Pustki
• 4 niewymienione Zakony z Fundacji Ultima

Nie można również zapomnieć że od zakończenia Krucjaty Indomitus na Ultramarze przebywa sam Roboute Guilliman, ze swoimi licznymi siłami.

Społeczeństwo[]

Poziom życia na Ultramarze jest niezaprzeczalnie dużo większy niż na większości planet Imperium.

Planety Ultramaru mają za sobą historię wzajemniej współpracy, dzięki której były one w stanie wytworzyć ze sobą silne więzi gospodarcze. To, oraz długa historia udanych rządów Lordów Macragge i samego Roboute Guillimana sprawiło że inwestycje mogły zostać skierowane na poprawę życia obywateli.

Co więcej Ultramar znajduje się pod ochroną Ultramarines. Mało jest sił w Imperium które byłyby gotowe rozpocząć konflikt z Zakonem Pierwszej Fundacji, szczególnie tak powszechnie uwielbianym jak synowie Guillimana, co pozwala planetom Ultramaru na relatywną wolność i ochronę przed Adeptus Ministorum czy Inkwizycją.

Powiązania z Ultramarines są zresztą widoczne na każdej planecie. Rodziny Szlacheckie mają długą i dumną historię oddawania swoich dzieci na Macragge by zostali oni Kosmicznymi Marines. Każdy Aspirant któremu udaje się zostać Ultramarine zostaje zapisany złotymi zgłoskami w długich drzewach genealogicznych. Ci którzy osiągną coś wielkiego, zostają unieśmiertelnieni wieloma statuami na swoich rodzinnych planetach, ufundowanych przez dumnych szlachciców.

Pomimo bogactwa, które wzbudza zazdrość w innych częściach Galaktyki, Ultramar nie jest utopią.

Działa tam bowiem Vigil Opertii, które jest mroczniejszą wersją Sił Wsparcia - tajną policją operującą na terenach Ultramaru.

Vigil Opertii zostało powołane przez Roboute Guillimana w czasach Wielkiej Krucjaty jako tajny organ dowodzący Regimentami Auxilii. Jego członkami są Aspiranci, którzy nie zdołali przejść prób wymaganych do dołączenia do Zakonu Ultramarines. Operują oni w cieniu Ultramaru, dowodząc Regimentami, walcząc z zagrożeniami dla jego światów oraz pilnując politycznej stabilności w regionie.

Ponadto na Ultramarze występują spore nierówności pomiędzy klasami. Szlachcice cieszą się znacznie większą ilością praw i przywilejów oraz znacznie częściej unikają odpowiedzialności za swoje czyny niż reszta mieszkańców tych systemów. Co więcej ich powiązania z władzami Ultramaru prowadzą często do przykrych sytuacji.

Przykładem może być przypadek Rowda, farmera z Ultramaru którego żona została zaatakowana przez wysoko postawionego urzędnika. Rowd zastrzelił więc urzędnika by ochronić swoją rodzinę za co został wysłany do Sił Wsparcia Ultramaru - prosto na krwawy front, na którym spodziewano się że zginie. Podczas jego nieobecność, jego żona i córka zostały zamordowane w krwawej bitwie z siłami zdrajców.

Ciekawostki[]

• W Kanadzie mieści się firma zajmująca się sprzedażą gazu, która nazywa się "Ultramar".
• Mająca miejsce w drugiej połowie XX wieku wojna pomiędzy Portugalią a jej koloniami zwana jest niekiedy "Wojną Zamorską" czyli Guerra do Ultramar.

Źródła[]

• Dark Imperium (Guy Haley) Chapter 20
• Codex: Space Marines (5th edition) str. 13, 14, 15
• Betrayer (Aaron Dembski-Bowden)
• The Unremembered Empire (Dan Abnett)
• Pharos (Guy Haley)
• The Last Wall (David Annandale) Chapter 1, 2
• The Aegidan Oath (L.J. Goulding) (Short Story)
• Codex: Tyranids (5th edition) str. 8-12
• The Chapter's Due (Graham MacNeill)
• The Gathering Storm: Rise of the Primarch
• Fate of Konor: Galaxy in Flames
• Dark Imperium: Plague War (Guy Haley)
• Censure (Nick Kyme) (Short Story)