Ezekiel jest Wielkim Mistrzem Kronikarzy Zakonu Mrocznych Aniołów. To do niego należy obowiązek czuwania nad lochami wykutymi w głębinach Skały. Ezekiel to wielce srogi człowiek. Zabiera głos bardzo rzadko, z wyjątkiem uroczystych rytuałów Wewnętrznego Kręgu lub przesłuchań, gdy pomaga Kapelanowi Śledczemu w wykonywaniu jego obowiązków, a nawet wówczas jego głos nie wznosi się ponad ochrypły, złowieszczy szept.
Powiada się, że ma niepojętą zdolność odczytywania zamiarów innych, zarówno sojuszników, jak i nieprzyjaciół. Nigdy nie waha się postąpić zgodnie z tym, co owa zdolność mu podpowiada, czym zdobył sobie reputację bezwzględnego i bezkompromisowego. Ezekiel jest powiernikiem Księgi Wybawienia, przedmiotu darzonego ogromną czcią, powierzonego mu, by nie wypuścił go z rąk, dopóki bije jego serce. Zapisane są w niej imiona pojmanych Upadłych – często ich własną krwią. Świętym obowiązkiem Ezekiela jest obrona Księgi Wybawienia, by w chwili jego śmierci mogła ona zostać przekazana następcy. Gdy rozważa się do puszczenie nowego członka do Wewnętrznego Kręgu, to Ezekiel podejmuje ostateczną decyzję co do tego, czy jest on godzien tego zaszczytu czy też nie. Legenda Zakonu powiada, że stary Kronikarz potrafi osądzić wartość człowieka jednym spojrzeniem. Prawda jest jednak bardziej złowroga. Ezekiel potrafi bowiem wejrzeć w najgłębiej skrywane głębiny umysłu kandydata i odkryć każdy ślad słabości lub skażenia, który mógłby zagrozić Kręgowi czy jego misji. Każdy członek Wewnętrznego Kręgu, który został doń wyniesiony podczas sprawowania obowiązków przez Ezekiela, pozostał niewzruszenie oddany tajemnemu zadaniu Mrocznych Aniołów.
Na polu walki[]
Ezekiela zawsze wypatrzyć można w pierwszych szeregach armii – czy to jak rozcina wrogów Zakonu swym straszliwym mieczem, czy też, jak obraca ich w popiół swą psioniczną mocą. Odkąd wyniesiono go do godności Wielkiego Mistrza Kronikarzy, stawał naprzeciw wielu spośród najstraszliwszych wrogów Zakonu – obcych, zdrajców i Demonów – chyba w każdym zakątku Imperium. Największą zasługą dla Zakonu był jego wkład w bitwę o Sulariańskie Wrota.
Sulariańskie Wrota[]
Podczas tego boju V Kompania Mrocznych Aniołów walczyła ramię w ramię z hufcami Vostroyańskich Pierworodnych , Mordiańskiej Żelaznej Gwardii i Legionu Skitarii
Adeptus Mechanicus, by powstrzymać WAAAGH! Groblonika. Pod naporem zielonej fali padło już wówczas kilka pomniejszych światów, a WAAAGH! groziło zagładą tuzinom kolejnych. Gwardia Imperialna i Mroczne Anioły zebrały się więc, by raz na zawsze powstrzymać wodza Orków . Czwartego dnia bitwy o Sulariańskie Wrota zbłąkana orkowa kula trafiła prosto w receptor autozmysłowy Ezekiela, przebiła go i utkwiła w lewym oczodole, a siła trafienia zwaliła Kronikarza z nóg. Widząc, jak pada pod naporem Orków, bracia zakonni uznali go za martwego, ale i tak rzucili się do boju, by odzyskać jego ciało. Gdy zaś dotarli do Ezekiela i odkryli, że wciąż żyje, szybko zabrali go z linii frontu, by otrzymał pomoc medyczną. Ezekiel ocknął się w zakrwawionym ambulatorium.
Płonął z niecierpliwości, gdy usuwano z jego oka pocisk i resztki tkanki. Był w stanie wytrzymać tylko na tyle długo, by otrzymać prosty bioniczny implant, a potem wybiegł na pole bitwy, drżąc od żądzy zemsty. Ezekiel zgromadził wokół siebie V Kompanię i poprowadził ją do wściekłego kontrataku, który na zawsze rozgromił WAAAGH! Groblonika. Na szczycie ruin Sulariańskich Wrót ,Wielki Mistrz Kronikarzy stanął naprzeciw Herszta Orków i rozgorzał pojedynek. Ezekiel, uchylając się zwinnie przed szalonymi uderzeniami topora Groblonika, wezwał do pomocy potęgę Osnowy. Wdarł się do umysłu Orka i jednym potężnym atakiem obrócił go w nicość. Ale Herszt, nieświadomy tego, że mózg cieknie mu przez uszy, dźwignął się raz jeszcze na nogi, by zniszczyć Mrocznego Anioła. Ezekiel, wznosząc wysoko Zgubę Zdrajcy, odrąbał mu łeb, który nawet wówczas nie przestał wyć, i rzucił go prosto w falujące w dole, bezkresne morze Orków.
Po dziś dzień, Ezekiel nosi to samo prymitywne bioniczne oko i nie godzi się, by wymienić je na bardziej złożone urządzenie. Jest to jego hołd dla niezliczonych towarzyszy, którzy polegli u jego boku w bitwie o Sulariańskie Wrota.
Wyposażenie[]
Ezekiel nosi pradawny pancerz zwany Tarczą Tajemnicy.
Figurka Ezekiela
Jego bronią jest Wybawiciel, kunsztowny pistolet boltowy, który zakończył żywot niejednego zatwardziałego Upadłego.
Najpotężniejszą bronią w jego ekwipunku jest Zguba Zdrajcy, miecz energetyczny, od którego bije posępna moc. Niektórzy powiadają, że w jego wnętrzu uwięzione są dusze Upadłych, którzy odeń zginęli, a inni, że ostrze ciemnieje i gromadzi wokół siebie mrok, gdy w pobliżu znajduje się jeden z Upadłych Mrocznych Aniołów. Nikt spoza Wewnętrznego Kręgu nie zna prawdy, lecz wszyscy wiedzą, że miecz ów niezliczoną ilość razy dowiódł trafności swego imienia.
