Ród Makabius

Imperialny Ród Rycerski Makabius
Herb Rodu Makabius
Klasyfikacja	Secundus
Przynależność	Niegdyś Imperium Obecnie Chaos
Założenie	Epoka Walk
Świat-Kuźnia i domeny	Baroda, związny początkowo z Mozoą, potem oddani Mistrzowi Wojny
Barwy	Szary i niebieski
Status	Traitoris Perdita

Ród Rycerski Makabius (Ród Makabius) jest jednym z Rodów Rycerskich Adeptus Mechanicus, który wywodzi się z późnych lat 30. Tysiąclecia, kiedy to został na nowo założony przez Imperialną Radę. W czasach Wielkiej Krucjaty był klasyfikowany jako Ród Secundus. Jego światem macierzystym był świat Baroda.

Przeszli na stronę Mistrza Wojny podczas Herezji Horusa i są zaliczani w poczet Zdrajców o oficjalnym statusie Traitoris Perdita.

Historia[]

Wewnętrzna Wojna[]

Członkowie Rodu Makabius wywodzą się z Barody, planety z Otchłani Grail (ang. the Grail Abyss). Na początku 30. Tysiąclecia, Ród znalazł się w sytuacji kiedy to czekała ich powolna i niechwalebna śmierć spowodowana przez działania niestabilnych działań burz spaczni w Otchłani, która to zniszczyła wiele Rodów Rycerskich na Barodzie. Wszystkie pochłonął wir wojny, kiedy to podczas trwania Starej Nocy (ang. the Old Night) cała Otchłań została odcięta od reszty galaktyki i rozpoczęła się izolacja. Wszystkie Rody Rycerskie wkrótce stanęły do walki o surowce. Nie wiadomo kiedy ani kto pierwszy z Makabius po raz pierwszy zadał cios, kiedy nie można było już przetrwać tylko ze swoich materiałów, lecz wiadomo że wojna domowa na Barodzie była zaciekła, a bitwy miały miejsce zarówno na lądzie jak i w powietrzu. Przez stulecia Rody Barody toczyły rywalizacje o kilka ostatnich kopalń i odpornych na działanie burz twierdzy-rafinerii i braterski konflikt kosztował ich wiele.

Makabius był najbardziej wytrwały i po każdym zwycięstwie przejmował ziemie i resztę maszyn pokonanych, aż pozostał tylko jeden Ród Rycerski. Wielkie siły zgromadzone po wielu bojach otoczyły ostatni bastion Rodu Wentorth w 831.M30, czyli na kilka dekad przed przybyciem pierwszych sił Wielkiej Krucjaty na Barodę. Był to przełomowy dzień, gdyż po niemalże ośmiuset latach ciągłej wojny w końcu nastał pokój pod rządami jednego Rodu. Makabius przez kilka następnych lat samodzielnie rządził Barodą i jej okolicami w przekonaniu, że ich potęga zapewni im supremację. Po pokonaniu wszystkich Rodów Rycerskich ich szeregi zostały zwiększone o pokonane pancerze Rycerzy i wielu z możnych tegoż Rodu chciało poszerzyć swoją potęgę, lecz przez bardzo zdradliwą naturę Otchłani Grail i zdegenerowaną technologię, ich ekspansja nie mogła ruszyć z miejsca.

Przybycie Floty Imperium[]

W końcu nastał ważny moment, który był nie do uniknięcia - jedna z flot Imperium przedostała się przez Otchłań Grail i dotarła do Barody. Była ona stosunkowo mała w porównaniu do innych Flot Ekspedycyjnych, licząc ledwie sto okrętów różnej klasyfikacji i tylko kilka miała na pokładzie regimenty Excertus i liczącą tysiąc braci bitewnych kompanię Imperialnych Pięści. Pomimo to, cała potęga Makabius nie mogła się równać Imperialnemu kontyngentowi. Zgodnie z doświadczeniem setek lat ciągłych walk, Ród Rycerski spodziewał się brutalności od każdego kto nie był członkiem ich bractwa i w obawie przed jakąkolwiek siłą, która mogła przekroczyć pustkę Otchłani, Makabus rzuciło do walki cały swój arsenał do obrony orbitalnej jaki mieli. Żałosna liczba dawno temu powstałych pocisków i starożytnych dronów kierowanych przez serwitorów została wystrzelona w kierunku floty Imperium, lecz działa ich okrętów zmiotły je jakby były niczym innym jak natrętnymi muchami. Wkrótce niebo nad Barodą ściemniało od kanonierek, transportowców i kapsuł. Siły poza murami miast i fortec zostały zmiecione niemal natychmiast, ku niedowierzaniu władających Barodą.

Bitwa na Arben Moor[]

Pomimo zaskoczenia i porażek wobec mniejszych, lecz znacznie potężniejszych sił, Lord Walk Rodu, Siris Lenthale, odmówił zwykłego pokłonu władzom Imperium. Jego duma, typowa dla członków Rodu Makabius, sprawiła, że w pewnym momencie rzucił wyzwanie Seneszalowi Imperialnych Pięści i wyzwał ich na pojedynek w otwartym polu, który miał przesądzić o losie Barody. Stawka była o tyle wielka, że w oczach Lenthale'a była to tylko walka o władzę, lecz dumę Rodu przeciwko dumie VII Legionu.

Próbując oszczędzić pełnego zniszczenia nowo odkrytego Rodu Rycerskiego, jak i starając się dotrzymać zaplanowanych terminów kampanii w tym rejonie, dowódca Imperialnych Pięści zgodził się na takie rozwiązanie. Obie strony konfliktu spotkały się pośrodku wzgórz nękanych przez wiecznie panującą burzę - na Arbren Moor. Po jednej stronie weterani wojny domowej, którzy od stuleci prowadzili wojny, potężni Rycerze i ich siły pomocnicze, a po drugiej stronie Kosmiczni Marines ze sztandarami VII Legionu, wyposażeni w czołgi typu Fellblade i w pancerze Terminatorskie. Bitwa była przerażająca, lecz krótka, gdyż tylko jedna strona przeważała wyraźnie podczas boju. Legioniści zniszczyli doświadczonych weteranów Lorda Walk, możni i akolici, których pancerze Rycerzy najczęściej były na wpół sprawne bądź złożone z różnych komponentów. Większość zniszczyły działa krótkiego zasięgu, albo została wyłączona z walki przez Terminatorów. Wojownicy nie zamierzali się jednak poddawać i póki mogli walczyli. Dla ceniących odwagę i determinację Imperialnych Pięści była to chwalebna walka i darzyli wrogów szacunkiem pomimo tego jak krwawy okazał się to bój.

Odbudowa Rodu[]

Po bitwie na Arben Moor, Ród Makabius jak i cały świat Baroda poprzysiągł wierność Imperium Ludzkości. Zgodnie z tradycyjnymi prawami i zaszczytami Imperialnego Rodu Rycerskiego, otrzymali oni również patronat jednej ze Światów-Kuźni. Mezoa, bowiem ta planeta przyjęła pod swoje skrzydła Ród, wzięła na swoje barki zadanie wyposażenia w godne Imperialnego Rodu Rycerskiego maszyny i sprzęt. Kapłani Mechanicum z Mezoy nie tylko stworzyli dla Makabius nowe pancerze Rycerzy, co samo w sobie było trudnym procesem wymagającym pełnego skupienia i poświęcenia wobec Boga Maszyny, ale też musieli je przetransportować przez Otchłań Grail do Barody. W rezultacie Baroda i Makabius przez dekady trwali w niebycie, nie mogąc dołączyć do sił Wielkiej Krucjaty i odpokutować swoją wielką porażkę. Wieści o kolejnych zwycięstwach generałów i innych Rodów mocno dręczyły ich.

Niedługo po przybyciu pierwszych Zbroi Rycerskich (czyt. Rycerzy), wielu członków Rodu rozpoczęło rywalizację, aby szybko otrzymać swój przydział i wyruszyć w bój. Małe bandy powstały po to, by dołączyć do Krucjaty Imperatora i poszukać chwały poza ich światem macierzystym. Przywódca Rodu, Lord Walk i Magna Concilium zabroniły rozdawania pancerzy Questoris bez pozwolenia w nadziei, że ich lennicy przestaną opuszczać Ród i w ten sposób pozwolić wzmocnić silę Makabius. Niestety, wielu młodych uczniów nie usłuchało edyktu władców i opuściła Barodę jako Wolne Ostrza w celu pomocy budowy Imperium.

Froncie Wielkiej Krucjaty i Pacyfikacja Sakrron[]

Podczas kampanii na północy wiele z armii Imperatora zostało wzmocnionych przez Rycerzy Makabiusa. Pomimo małej liczbie, synowie i córy Barody udowodnili, że są świetni w walce i w przełamywaniu oblężeń. Zawsze zgłaszali się jako pierwsi do walki i wykazywali niezwykłą odwagę w boju z liczniejszymi przeciwnikami. Zyskali przydomek Osamotnionej Nadziei, zyskując szacunek w oczach żołnierzy.

Pomimo to znani też byli z zaciekłości i brutalności, kiedy to poświęcali nierzadko swoje życia dla celu, jakim było zwycięstwo. Tam, gdzie inni się wahali, oni ruszali w bój. Podczas Pacyfikacji Skarron, Markan Hrothman i członkowie Makabius zdecydowali o szali zwycięstwa, gdy wystawili swoje maszyny do walki o krypto-kuźnię i ocalili wielu legionistów z Wilków Luny. To dało im uznanie w oczach Pierwszego Kapitana, Ezekyle'a Abaddona i dostali zaszczyt dołączenia do ich Floty Ekspedycyjnej. Hrotman miał w przyszłości odegrać kluczową rolę w historii Rodu Makabius.

Koszt poświęcenia sił Makabiusa był jednak ogromny, Ledwo po okresie odbudowy po Arbren Moor, w sercach tych co pozostali na Barodzie i słyszeli o sukcesach tych, co odeszli, urosła gorycz. U progu 31. Tysiąclecia wiele Domów Rycerskich miało ugruntowaną pozycję i wybiło się, lecz nie Makabius, który sam w sobie ledwo wiązał koniec z końcem. Pancerze docierały powoli z Mezoy, głównie z powodu Otchłani. Znowu również nastał okres poważnych spięć pomiędzy nimi, a pobliskimi Domami, głównie z odkrytym ponownie Rodem Vyronii na Damnetus III/II, których Makabius uznał za rywali w Otchłani. Tylko brak odpowiedniej siły bojowej spowodował, że nie doszło do eskalacji konfliktu.

Przejęcie Władzy i Początek Potęgi[]

Spory trwały, aż do Barody powrócił Markan Hrotham w chwale na miesiące przed wydarzeniami z Isstvana III. Maił on ze sobą zapieczętowane listy od Mistrza Wojny, który widział w Makabius sojusznika. Obiecał im chwałę i obiecał zemstę na tych, co ich obrazili w przeszłości. Co prawda Magna Concilium i Lord Walk odrzucili propozycje, Markan znalazł sojuszników w młodszych uczniach i adeptach, którzy podzielali poglądy Markana i pożądali chwały. Hrotham zmusił stara gwardię do ustąpienia, w znaczeniu tak honorowym jak i zuchwałym. Zginęło wielu ważnych do tej pory członków Rodu a wielu zostało wygnanych.

Od tamtej pory Hrotham nosił tytuł Lorda Protektora i sekretnie oddał się Horusowi. W zamian agenci Mistrz Wojny doprowadzili do zamętu w logistyce Wielkiej Krucjaty i kosztem lojalnych Imperatorowi Rodów, Makabius bardzo szybko został wzmocniony w liczne pancerze i wyposażenie. Na Barodzie szybko rozesłano wici po członkach Rodu z nakazem powrotu - celem takiego przedsięwzięcia było zgromadzenie sił w razie nadejścia rozkazów Mistrza Wojny.

Herezja Horusa[]

Lojaliści nazwali się Rycerzami Przymierza (ang. Knights of the Covenant) i wznieśli bunt i zajęli Czarną Wieżę, sanctum astropatyczne Barody. Krótki konflikt był echem wydarzeń z Układu Isstvan. Do zakończenia Herezji nie wyszło na jaw, że istniała grupa Lojalistów w Zdradzieckim Rodu Makabius.

Kila miesięcy po tych wydarzeniach, w 006.M31, wielka flota wojenna dotarła do orbity Barody. Rycerze Makabiusa były gotowe dołączyć do armii Mistrza Wojny, lecz ku ich zaskoczeniu na spotkanie wyszedł im Mortarion, Prymarcha Gwardii Śmierci. Prymarcha, który jeszcze niedawno walczył z Lojalistami na Isstvanie, miał pełne pełnomocnictwo od Horusa i przejął dowodzenie na Rodem Makabius i wszystkim co było pod nim. Ród stał się siłami uderzeniowymi szpicy jego ponurego Legionu. Lord Protektor Markan został wezwane na spotkanie przez samego Mortariona i już nikt z jego braci go nie widział, choć pod każdym rozkazem Mortariona widniała jego pieczęć i zdarzało się, że jego osobisty Pancerz brał udział w bitwie.

Ród Makabius zamiast chwały czekał los rzeźników w kampaniach Żniwiarza, który korzystał z umiejętności Rycerzy bardzo często w swoich kampaniach ludobójczych.

Planeta Macierzysta[]

Makabius za swój Ród uważał Barodę z Otchłani Grail. Był to Ród nie tylko Barody, ale też wielu innych, które jednak nie przetrwały do czasów Wielkiej Krucjaty przez potworności czasów Starej Nocy. Sam świat, nękany przez częste burze, składał się z licznych wzgórz i oceanów.

Siła Rodu[]

We wczesnych latach po dołączeniu do Imperium, Ród Makabius oczekiwał na przybycie z Mezoy odpowiednich dla statusu Imperialnego Rodu Rycerskiego pancerzy Rycerzy, większość z tych pancerzy, które przetrwały Epokę Walk i wojnę domową na Barodzie nie działa poprawnie lub wymagała ciągłej konserwacji. Tego czego nie było brak Rodowi z Barody byli wojownicy bądź doświadczenie - większość z akolitów przetrwała wojnę domową, lecz musiała czekać na nowe pancerze Rycerzy przez lata i czuli się wyrzutkami.

Około 000.M31 dotarły pierwsze pancerze z Mezoy i rozpoczęła się przebudowa. Około setki maszyn włączono poczet sił Rodu, w tym kilka sztuk zaawansowanych Rycerzy klasy Cerastus. Niestety, niepewne trasy przez empiryczne zaburzenia Otchłani Grail sprawiły, że bardzo powoli nowy sprzęt docierał na Barodę, a przez obawę przed utratą tych cennych maszyn, Mezoa zadecydowała, że za transport odpowiadać będą krążowniki Eksploratorów, a nie wielkie Arki Mechanicum. Co gorsza, nawet jeśli dotarły one na Barode, to niemal przy pierwszej sposobności, albo samodzielnie jako Wolne Ostrza albo małe oddziały Rodu Rycerskiego opuszczały system, by dołączyć do sił Wielkiej Krucjaty rozciągniętych po całej Galaktyce. Sprawiło to, że ciężko było zebrać większe siły na Barodzie przez władze Rodu.

Gdy Maarkan Hrotham, Lord Protektor Barody powrócił do domu, jego ochronę stanowiły dwa tuziny w pełni wyposażonych Rycerzy i w większości były one pod kontrolą członków starej gwardii i Magna Cocilium, podczas gdy większość Rodu Makabius była porozrzucana po całym Imperium. Dopiero po odcięciu Rodu od Mezoi przez Markana i początku wzmacniania więzi z Mistrzem Wojny poprzez nieznanych do dziś agentów, siły Rodu Rycerskiego w ciągu zaledwie kilku miesięcy zwiększyły się do niemalże dwustu Rycerzy i powiększenia ich wojsk oraz maszyn wsparcia. Prawdopodobnie Horus kosztem innych wzmacniał przyszłego sojusznika. W tamtym okresie, na jakiś czas przed Zdradą na Isstvanie III kilka konwojów z wyposażeniem przeznaczonych dla Damaetus III/II zaginęło. Wiele na to wskazuje, że min. to Ród Makabius otrzymał to wyposażenie.

Brak informacji o ich obecnej sile.

Znane Kampanie[]

• Wojna Domowa na Barodzie (od początku trwania Starej Nocy do 831.M30) - siły Rodu Makabius były zaangażowane w walkę o surowce na swojej planecie i walczyła z innymi domami, aż w końcu pokonanali ostatnich przeciwników, Ród Wentorth.
• Bitwa na Arben Moor - władcy Barody odrzucają propozycje dołączenia do Imperium i dochodzi do konfliktu, którego zwieńczeniem jest bitwa w Arben Moor. Imperialne Pięsci pokonują Ród Makabius i dołączają planety z Otchłani Grail do Imperium.
• Obrona Akra Primaris - siły Rodu biorą udział w obronie Akry Primaris. Była to chwalebna bitwa, po której jeden z Rycerzy, Vindex Magnar otrzymał wyróżnienie od samego Prymarchy Ropboute Guillimana.
• Szturm na Czarną Wieżę - na krótko przed wybuchem Herezji Horusa, część Szlachciców sprzeciwiła się Lordowi Protektorowi i zabunkrowała się w Czarnej Wieży na Barodzie. Lojaliści nie mieli jednak szans i zostali zniszczeni.
• Bitwa o Lascal - jedna z kampanii Rodu Makabius podczas wojny domowej - z rozkazu Morttariona doszło do ludobójstwa. Rycerze z tego Rodu mieli duży udział w rzezi.
• Bitwa o Beta-Garmon (zwana też Śmiercią Tytanów (ang. Titandeath) albo Wielką Rzezią na Beta-Garmon (ang. Great Slaughter on Beta-Garmon) - Siły Rodu Makabius brały udział w wielkiej bitwie Tytanów na Beta-Garmon i wspierały Legio Interfector.

Znani Rycerze[]

Vindex Magnar

Pochodzący z czasów Wielkiej Krucjaty Lansjer pilotowany przez Szlachcica ze zdradzieckiego Rodu Makabius, prawdopodobnie Juliusa. Zachwalany za rolę, jaką doskonale wypełnił: obrona Akre Primaris, został odznaczony przez samego Prymarchę Ultramarines, Roboute Guillimana. Potem Ród Makabius przydzielił go do oddziałów floty Mortariona. Jego heraldyka pochodzi jeszcze z Epoki Walk. Jest ona wyznaczana stricte przez Ród rycerski bez własnych ikon czy odznaczeń honorowych. Ten motyw spodobał się wielu rycerzom z tego Rodu, toteż nierzadko ciężko określić, kto kieruje daną maszyną. Tylko dwa małe mieczyki skrzyżowane są świadectwem że maszyna pilotowana jest przez Juliusa, będącego Auktellerem - czempionem Rodu. Mimo takiego honoru ma on też swoją mroczną stronę. W późniejszych latach brał udział w ludobójczym ataku na planetę Lascal. Żadnego z setek zmasakrowanych ciał nie dało się rozpoznać... poza faktem że były zmiażdżone przez jego adamantytowe stopy.

Czarny Saker (ang. Black Saker)
Został zdobyty przez Ucznia Bendrika po Ataku na Czarną Wieżę Barody. Wcześniej należał do nieznanego z imienia Rycerza, który został zabity za Lojalność wobec Imperium. Sam Bendrik zginął podczas bitwy kilka miesięcy później, gdy Mortartarion nakazał wojownikom Makabiusa przełamać obronę upartych Lojalistów z Dominica Minor.

Grób Poszukującego (ang. Seeker's Grave)

Brutalne wymordowanie starszyzny Makabiusa pozostawiło Ród w rękach młodych i ambitnych Uczniów. Grób Poszukującego, pilotowany przez Ucznia Erofotha, odznaczał się okrucieństwem i żądzą zemsty młodej gwardii u władzy i był jednym z Rycerzy na szpicy ataku na Delta-Garmon II. Erodoth został wyróżniony pośród innych dzięki śmiałemu przedzieraniu się przez pozycje wroga i niszczeniu kolumn czołgów Lojalistów. Po kampaniach w Beta-Garmon, Grób Poszukującego dołączył do Mistrza Wojny w jego ostatecznym ataku na Terrę.

Źródła[]

• Horus Heresy Book IV Conquest str. 106-112
• Adeptus Titanicus Titandeath str. 94-95