Damorragh

Damorragh – jedna z planet Mrocznych Eldarów, należąca do Kabały Ostrzy Lotosu (ang. Bladed Lotus). Jest to jedna z niewielu znaczących planet Drukhari znajdujących się w Galaktyce Drogi Mlecznej.

Opis[]

Damorragh to planeta posiadająca wiele charakterystycznych dla Mrocznych Eldarów cech. Jej powierzchnia wypełniona jest gigantycznymi Arenami, na których rozgrywają się najróżniejszego rodzaju Mroczne Igrzyska. Wspomniane Areny zostały stworzone na podobieństwo tych w Commorragh, chociaż nie dorównują wielkością i wspaniałościom tym z Mrocznego Miasta.

Na arenach ważną funkcję pełni Orator, zapowiadający czempionów oaz prowadzący narrację w trakcie walk.

Damorragh jest planetą należącą do Kabały Ostrzy Lotosu, a więc co za tym idzie jej Archont, K'shaic, jest jednocześnie władcą całego świata.

Dla Archonta, Damorragh, poza symbolem władzy, jest użytecznym narzędziem do znajdowania wybitnych wojowników, którzy mogą zostać przeniesieni do Mrocznego Miasta, gdzie będą zdobywać chwałę dla Ostrzy Lotosu.

Historia[]

Nie jest wiadomym kiedy Damorragh stało się światem Mrocznych Eldarów, wiadomo jednak że w M41 Ostrza Lotosu już od dawna prowadziły Mroczne Igrzyska na swej planecie. W czasie tych walk, największą gwiazdą wydawała się być Wycha o imieniu Khalys Dzhar.

W 41 milenium Kabała zdołała pojmać Kosmicznego Marine o imieniu Ecanus. Ecanus był o tyle niezwykłym czempionem, że był jednym z Upadłych - zdradzieckich Mrocznych Aniołów którzy po Herezji Horusa odwrócili się od Prymarchy Liona El'Jonsona. Upadły Anioł szybko

wyrobił sobie reputację na Arenach, mordując nieprzeliczone ilości najróżniejszych bestii.

Wkrótce po pojmaniu Ecanusa na Damorragh pojawił się nowy czempion - przedstawiający się jako Thorolf Icewalker, wojownik z Zakonu Kosmicznych Wilków. Thorolf również bardzo szybko stał się słynnym czempionem, doprowadzając widownie do ekstazy swoim brutalnym stylem walki.

Ecanus i Thorolf walczyli przez długie tygodnie, aż Orator nie ogłosił wielkiej, finałowej walki. Zgodnie z wolą Archonta K'shaica, dwójka Kosmicznych Marines miała wspólnie walczyć przeciwko Khalys Dzhar. Tłumy szalały - trzech ulubieńców Aren miało stoczyć walkę na śmierć i życie.

Najbardziej podekscytowana była najprawdopodobniej sama Wycha, mająca doświadczenie w walkach z kilkoma czempionami na raz.

Chociaż dwójka doświadczonych Kosmicznych Marines pokonała w swoim życiu nieprzeliczonych wrogów, Khalys Dzhar była od nich najzwyczajniej w świecie lepsza. Chociaż wojownicy walczyli ramię w ramię, nie mieli szans przeciwko jej sile i szybkości jej ataków.

Wycha miała w swoim stylu walki tylko jedną wadę którą Thorolf, weteran Straży Śmierci, szybko dostrzegł. Khalys lubiła po zadanym cięciu smakować krwi swoich ofiar. W tym leżała ich szansa na zwycięstwo.

Khalys szybko wyszła z agresywnym atakiem, oddzielając od siebie dwójkę Marines. Ruchy Wychy były zdecydowanie zbyt szybkie dla Ecanusa, który nie padł tylko dlatego że Khalys bawiła się ze swoją zdobyczą. W końcu jednak liczba ran na ciele Upadłego stała się zbyt wielka i wojownik (o ironio) upadł na piasek Areny.

Gdy Khalys natarła by wykończyć wojownika, Thorolf Icewalker natychmiast się na nią rzucił. Wycha bez najmniejszego problemu uniknęła tego ataku i rozcięła skórę Kosmicznego Marine. Krople krwi padły prosto na twarz Mrocznej Eldarki i tak jak Thorolf przewidywał, wojowniczka zwolniła by zasmakować posoki. Właśnie wtedy Marine splunął swoją śliną w Wychę, a zawarty w niej kwas zaczął rozpuszczać twarz czempionki.

Khalys, wściekła i oślepiona, natarła wprost na Thorolfa, w swoim obecnym stanie nie była już jednak dla niego zagrożeniem. Marine zdołał skontrować jej ataki, wbić broń w jej brzuch i wypatroszyć Wychę. Khalys padła, wykrwawiając się. Narkotyki bojowe w jej ciele jednak dalej był aktywne - w tym wypadku oznaczało to tyle że zaczęły rozpuszczać jej rozprute ciało, ku uciesze tłumów.

Gdy tylko Wycha padła, Thorolf pomógł Ecanusowi wstać. Właśnie wtedy Icewalker zdradził Upadłemu swój sekret.

Thorolf Icewalker w rzeczywistości nazywał się Ramiel i był Kapelanem Śledczym Mrocznych Aniołów. Usłyszał on kilka tygodni wcześniej o pojmaniu Upadłego i przeprowadził atak na Kabałę Ostrzy Lotosu, licząc że zostanie pojmany i ostatecznie skończy na tym samym polu bitwy co Ecanus.

W czasie gdy do Upadłego powoli dochodziło znaczenie wyjawionej mu tajemnicy, Ramiel zaproponował mu odkupienie. Wedle jego słów, jeśli Ecanus wyrazi skruchę i wyprze się swej herezji, zostanie oczyszczony z grzechów jakich dopuścił się na Calibanie.

Upadły jednak nie zamierzał oczyszczać się z jakichkolwiek grzechów. Nazywając Kapelana "pionkiem Liona", rzucił się na swojego dotychczasowego towarzysza. Tłumy Mrocznych Eldarów zaczęły wiwatować, widząc nadprogramową rozrywkę.

Ecanus szybko zdobył przewagę nad Ramielem i dzięki serii silnych, niszczycielskich ataków, zdołał go powalić. Gdy jednak Upadły zamachnął się by zadać kończący cios, Ramiel uniknął go i wbił swoje ostrze prosto w główne serce swojego przeciwnika. Ecanus próbował jeszcze walczyć jednak Kapelan Śledczy zamachnął się ostrzem wewnątrz jego ciała, przebijając kolejne serce i mordując Upadłego na miejscu.

Mroczni Eldarzy zaczęli wiwatować na cześć Mrocznego Anioła, ewidentnie zadowoleni z całego przedstawienia.

Latający nad Areną Orator wykorzystał ten moment by ogłosić nagrodę, jaka czekała zwycięskiego czempiona. Ramiel miał udać się wraz z Archontem K'shaicem do samego Commorragh, gdzie miał walczyć na jeszcze większych Arenach.

Mając za sobą kwestię Upadłego, Ramiel nie miał powodów by dalej walczyć dla przyjemności Mrocznych Eldarów. Kapelan sięgnął więc po broń którą dzierżył wcześniej Ecanus i cisnął nią prosto w trybunę, na której siedział Archont.

Broń wleciała do środka i uderzyła Archonta, jednak w momencie kontaktu ciało K'shaica objęło oślepiające światło. Gdy te zniknęło, na tronie można było zobaczyć ciało Oratora - na jego martwej twarzy nadal malowało się zdumienie.

K'shaic, który zamienił się miejscami z Oratorem i latał teraz nad Ramielem, kiwając do niego głową w geście kpiącego szacunku.

Kapelan zdał sobie sprawę że nie zdoła wydostać się z niewoli sadystycznych Xenosów. Nim Mroczni Eldarzy raz jeszcze zaciągnęli go do celi, Ramiel odmówił ostatnią modlitwę i oddał swój los w ręce Imperatora.

Źródła[]

Reparation (Andy Smillie) (Short Story)