‘Een apocalyptisch gevecht’, Ewan Mitchell over de impact van aflevering 4 in House of the Dragon

Aflevering vier van seizoen 2 van House of the Dragon is tot nu toe waarschijnlijk de beste aflevering van het seizoen, misschien zelfs van de hele serie. Onze Amerikaanse collega’s gaven de aflevering zelfs een 10/10. Aemond, gespeeld door Ewan Mitchell, speelt daarin een centrale rol. Wij mochten Mitchell daarom kort interviewen.

Waarschuwing: dit artikel bevat een groot aantal spoilers voor aflevering vier van seizoen 2 van House of the Dragon.

Voor wie de aflevering nog niet heeft gezien (als eerst, waarom lees je dit stukje?), Aemond en zijn draak Vhagar doden niet alleen prinses Rhaenys, een van de krachtigste drakenrijders van zijn tegenstanders, maar ook indirect zijn eigen koning en broer, Aegon Targaryen. Waar het eerst leek dat Aemond loyaal aan zijn, ietwat domme en irrationele, broer en koning bleef, nam hij in deze aflevering een cruciale actie en misschien zelfs een stap richting de troon. Al was die relatie tussen de twee broers volgens Mitchell al langer zeer complex.

“Aemond heeft Aegon altijd gezien als iemand die inferieur aan hem is. Hij vond dat Aegon de wilskracht miste om koning te zijn en de volharding om een leider te zijn,” vertelde de acteur. “Terwijl hijzelf trainde met het zwaard en studeerde bij de maesters, zat Aegon waarschijnlijk in een of andere louche hoek zijn erfenis te verkwisten. Dus hoewel Aemond de tweede zoon was, voelde hij altijd dat hij als eerste behandeld had moeten worden. Hij bereidde zich altijd voor om de eerste te zijn, en daarom denkt hij dat hij waarschijnlijk een betere koning zou kunnen zijn dan Aegon.”

Maar of Aemond expres zijn koning een kopje kleiner maakt, is nog maar de vraag. “In de lucht boven Rooks Rest, in dat moment wanneer Aemond, Aegon en Rhaenys met de draken vechten, roept het de vraag op of hij opzettelijk probeerde Aegon te schaden of dat de koning gewoon in de weg stond, je weet wel, of hij gewoon collateral damage was. Dat vind ik zo boeiend.”

Dat moment zit volgens de acteur zelfs dieper. “Ik denk dat het teruggaat naar de relatie tussen Aegon en Aemond, en ik vergelijk het altijd met Michael Corleone en Fredo Corleone, waarin Fredo zijn broer verraadde en samenspande tegen hem. Dus hoewel er haat is naar vijanden, is er een nog diepere haat naar iemand die je zou moeten beschermen, iemand die voor je zou moeten zorgen, en Aegon deed dat nooit als kind. Hij was eigenlijk de leider van het pesten dat je ziet in aflevering zes en zeven, en Aemond vergeeft, maar hij vergeet niet.”

"Aemond vergeeft, maar hij vergeet niet.

Het gevecht waar Mitchell het over heeft is waarschijnlijk een van de meest desastreuze die we ooit in de wereld van Game of Thrones hebben gezien en verwijst echt terug naar de epische gevechten in Game of Thrones. “Het is apocalyptisch, weet je, en wat echt interessant was, was het zien van de gevolgen vanuit Criston Cole's perspectief. En ik denk dat Fabian Frankel in tranen was, met hem werken is een van de beste onderdelen van deze baan. Die scène op het grondniveau van Rooks Rest en uiteindelijk het zien van de gevolgen van deze twee draken, en de schade die ze hebben aangericht, het was, ik bedoel, het is afschuwelijk. Het zijn verschrikkelijke beelden. Het is, ja, gewoon apocalyptisch, de hele, de hele scène, het voor de eerste keer lezen en het dan zien. Het is crazy.”

De gevechten zijn natuurlijk indrukwekkend en Mitchell kon er met gemak uren over doorgaan, maar de acteur ging ook dieper in op het personage dat hij speelt en wat hem nu zo leuk maakt om te spelen, zeker nu Aemond een steeds grotere rol gaat spelen.

“Ik vind het geweldig om de schaduwkant van Aemond te verkennen,” vertelde Mitchell. “Weet je, ik vind het mooi om die kwetsbaarheid dieper te onderzoeken. Je ziet het aan het einde van seizoen één op de rug van zijn draak Vhagar. Je merkt dat hij een fout heeft gemaakt en dat zijn emoties de overhand hebben gekregen. Het is fijn om die kwetsbaarheid weer te zien in seizoen twee, in de tweede en derde aflevering. Want uiteindelijk haalt het de façade weg; hij is niet alleen dat eendimensionale Black Cat-achtige figuur, er broeit iets anders onder de oppervlakte dat de belichaming van Aemond is.”

Hij is niet alleen dat eendimensionale Black Cat-achtige figuur, er broeit iets anders onder de oppervlakte dat de belichaming van Aemond is.

Mitchell is zich zeer bewust van wie Aemond is en hoe hij moet overkomen. Daarbij was het acteerwerk niet alleen emotioneel maar ook heel fysiek en moest hij haast een soort ‘aura’ uitstralen. “Shakespeare zei dat de ogen de vensters naar de ziel zijn. Wat betekent het dan om maar één oog te hebben, en de andere oogkas gevuld met een saffieren edelsteen? Betekent dit dat je minder van die persoon zijn ziel ziet? Moet je dan compenseren door middel van fysieke expressie? Laat je daardoor minder zien? Om die reden zijn er in de eerste vier afleveringen veel momenten waarop zonder woorden veel verteld wordt. Ik hou van de momenten van stilte in film en tv, omdat het als kijker betekent dat je je eigen verhaal kunt projecteren op wat er achter de ogen van het personage gebeurt.”

Wat er in de toekomst op ons te wachten staat, moeten we nog zien, maar een confrontatie tussen Aemond en de door Matt Smith gespeelde Daemon lijkt onvermijdelijk. Iets waar Mitchell niet veel over kwijt kon. “Wat ik over hem kan zeggen, en over Daemon — als die twee ooit samen in een kamer zouden zitten, zou elk huishoudelijk apparaat een dodelijk wapen worden.”

Sjaak is redacteur bij IGN Benelux. Hij is vooral te vinden achter zijn pc, waar hij zijn tijd en geest opoffert aan meedogenloze games als League of Legends, Dota 2 en Overwatch.