assentire
ASSENTIRE
consentíre, prestar consenso. Lat. assentiri, consentire.
Bocc. n. 17. 17. Quasi pentuta di non avere alle lusinghe di Pericóne assentito.
G. V. 6. 18. 3. Lo 'mperadore assentì, per dispetto, e mala volontà, ch' aveva co' Tempieri.
Passav. car. 37. Onde non assentío a' preghi, e alle lusinghe della madre.
Dan. Purg. 19. Ond' elli m' assentì con lieto cenno, Ciò che chiedea la vista del disio. E Inf. c. 18. Ed assentì, ch' alquanto indietro io gissi.
¶ Per approvare semplicemente. Lat. approbare.
G. V. 7. 54. 3. Il qual parentado lo Re Carlo non volle assentire.
Com. Inf. cap. 18. Questa virtù non è assentita, ne conosciuta, infino, ch' ella non si riduce, per alcun modo, in atto.
E di qui, assentito, diciamo per Destro d' ingegno, accorto, cauto. Lat. dexter, cautus.
E Stare assentito, vale stare in orecchi, avvertito.
Morg. E Guottibuoffi v' era, Che sempre stava la notte assentito.
Accademia della Crusca © 1612
Traduzioni
assentire
agree, assent, consent, accept (to accept), comply (to comply)assentire
скланям, съгласявам сеassentire
zusagenassentire
acordar, afirmativa, aprobación, asentir, conformaassentire
consentirassentire
acceder, assentirassentire
het eens zijn, ja zeggen, overeenstemmenassentire
соглашатьсяassentire
samtyckaassentire
kubaliCollins Italian Dictionary 1st Edition © HarperCollins Publishers 1995